Reklama

Niedziela Podlaska

Walczyć o wolnego człowieka

Dzielimy się wielką radością z powołania w diecezji drohiczyńskiej Diakonii Wyzwolenia Ruchu Światło-Życie.

Niedziela podlaska 7/2022, str. IV

[ TEMATY ]

Diakonia Wyzwolenia

Ireneusz Siemek

Grupa założycielska Diakonii Wyzwolenia

Grupa założycielska Diakonii Wyzwolenia

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W Parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Bielsku Podlaskim odbyło się pierwsze, założycielskie spotkanie Diecezjalnej Diakonii Wyzwolenia Ruchu Światło-Życie. W spotkaniu 27 listopada 2021 r. uczestniczyli kapłani: moderator Ruchu Światło-Życie Diecezji Drohiczyńskiej ks. Łukasz Suszko, ks. Michał Sawicki; para diecezjalna Domowego Kościoła: Katarzyna i Sławomir Ślusarzowie; przedstawiciele Domowego Kościoła rejonu Kamionna: Barbara i Ireneusz Siemek, Maria i Sylwester Klimkowie, Joanna i Łukasz Gołaszewscy; przedstawiciele Domowego Kościoła rejonu bielskiego: Aneta i Wojciech Olszańscy oraz Teresa i Sebastian Ostaszewscy. Spotkanie rozpoczęliśmy w bielskiej bazylice mniejszej modlitwą przed Najświętszym Sakramentem. Następnie na zaproszenie moderatora ks. Łukasza Suszki udaliśmy się na plebanię na drugą część spotkania, która dotyczyła omówienia spraw organizacyjnych i formalnych związanych z powołaniem Diecezjalnej Diakonii Wyzwolenia Ruchu Światło-Życie. Zebranie zakończyliśmy modlitwą rozważając słowo Boże oraz modlitwą uwielbienia i dziękczynienia. Bogu niech będą dzięki!

W trosce o człowieka

Ruch Światło-Życie uwrażliwia swoich członków na wszelkie inicjatywy i dzieła związane z wyzwoleniem człowieka mocą Ewangelii Chrystusa od grzechu, zwłaszcza przybierającego rozmiary nałogów społecznych (alkoholizm, narkomania) oraz od wszelkiego rodzaju uzależnień i niewoli poniżających godność człowieka, dziecka Bożego. Do programu wyzwolenia, któremu Ruch chce służyć, należy także wyzwolenie od kłamstwa i lęku. Do realizacji tych zadań powołana jest Diakonia Wyzwolenia (zob. projekt statutu CDJ).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Diakonia Wyzwolenia służy zatem wszystkim akcjom i pracom podejmowanym przez Ruch w celu wyzwolenia człowieka z wszelkiej niewoli wewnętrznej, szczególnie zaś prowadzi dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka (podręcznik ORD).

Służba na rzecz wyzwolenia

Krucjata Wyzwolenia Człowieka została powołana przez ks. Franciszka Blachnickiego i Ruch Światło-Życie w odpowiedzi na apel Ojca Świętego Jana Pawła II skierowany do Polaków na początku pontyfikatu: „Proszę abyście przeciwstawiali się wszystkiemu, co uwłacza ludzkiej godności i poniża obyczaje zdrowego społeczeństwa, co czasem może aż zagrażać jego egzystencji i dobru wspólnemu” (Watykan 23 października 1978 r.). Została uroczyście ogłoszona w obecności Ojca Świętego, jemu oddana i przez niego pobłogosławiona podczas pierwszej pielgrzymki do Polski 8 czerwca 1979 r. w Nowym Targu.

Reklama

Krucjata Wyzwolenia Człowieka jest programem działania, który ma na celu przezwyciężenie wszystkiego, co zagraża godności osoby i poniża zdrowe obyczaje społeczne. Dlatego KWC propaguje styl życia oparty na prawdzie, miłości i wolności. Jest służbą na rzecz wyzwolenia z nałogów społecznych, zwłaszcza alkoholizmu oraz ze wszelkiego zakłamania i lęku, które niszczą ludzką godność.

Podstawową drogą Krucjaty jest ewangelizacja, modlitwa indywidualna i wspólnotowa, post, całkowita abstynencja od alkoholu.

Członkowie KWC podejmują dobrowolną abstynencję od alkoholu w intencji osób uzależnionych oraz w intencji wynagradzającej za grzechy pijaństwa. Drogę taką wskazał Chrystus apostołom, gdy doświadczali niemocy w walce ze złem: „Ten zaś rodzaj złych duchów wyrzuca się tylko modlitwą i postem” (Mt 17, 21). Modlitwa często jest jedynym środkiem pomocy, kiedy po ludzku nic nie da się zrobić, ona również przemienia działaczy w pokornych świadków Bożego działania, a zniewolonych przyprowadza do źródła życia. Modlitwa i post stanowią serce programu działania Krucjaty Wyzwolenia Człowieka.

Diakonia, czyli służba

W Ruchu Światło-Życie jest wiele diakoni, a cały Ruch jest powołany do tego, by pełnić służbę na rzecz Kościoła i świata. Diakonia jest narzędziem, poprzez które Ruch może realizować to powołanie. Podstawowym zadaniem każdej diakonii jest zatem zaangażowanie w życie Ruchu. Wówczas posługa diakonii będzie w naturalny sposób docierać do wspólnot Ruchu, a jego środowiska będą pierwszymi, które diakonia będzie angażować w podejmowane inicjatywy i działania. (Fragment dokumentu Diakonia miejscem formacji i posługi w Ruchu Światło-Życie i poprzez R. Ś-Ż)

Reklama

W 2018 r. przyjęty został Narodowy Program Trzeźwości opracowany przez Zespół Konferencji Episkopatu Polski ds. Apostolstwa Trzeźwości. Jest to przedsięwzięcie obliczone na 25 lat (jedno pokolenie), mające doprowadzić do poprawy sytuacji w Polsce, do trzeźwości narodu. Program wyznacza kierunki prac i zadania dla państwa, samorządu, Kościoła i rodziny. Jest akcją o charakterze religijnym i moralnym, programem działania wyrastającym z chrześcijańskiego poczucia odpowiedzialności. Krucjata Wyzwolenia Człowieka ma tutaj do odegrania pierwszorzędną rolę na wszystkich szczeblach. Zadania te zostały zawarte w Strategii Diakonii Krucjaty Wyzwolenia Człowieka na lata 2021-24, zatwierdzonej i przyjętej podczas drugiego Kongresu Diakonii Wyzwolenia, który odbył się 5-7 listopada 2021 r. w Sękocinie nieopodal Warszawy. Głównym zadaniem Diakoni Wyzwolenia w ramach KWC jest propagowanie nowej kultury na wszystkich płaszczyznach – to nie tylko kwestia ubioru czy zabawy bez alkoholu. Ksiądz Wojciech Danielski (moderator krajowy Ruchu Światło--Życie w latach 1981-85) zwracał uwagę, że zadaniem nowego człowieka i nowej wspólnoty jest określone przez papieża Jana Pawła II czuwanie przy bliźnim słabym w sumieniu, stawanie się dla niego ostoją, czyli wszystkim dla wszystkich, aby za wszelką cenę uratować choćby niektórych.

Zadania Diakonii Wyzwolenia

Do zadań jakie stoją przed Diakonią Wyzwolenia należy organizowanie spotkań modlitewnych (czuwania, niedziela z krucjatą), corocznych pielgrzymek KWC, uroczystości religijnych i towarzyskich bez alkoholu (np. wesela, sylwester). Członkowie diakonii pracują w gminnych komisjach rozwiązywania problemów alkoholowych, pomagają osobom uzależnionym. Organizowane są również rekolekcje dla uzależnionych w parafiach i nie tylko. Prowadzona jest również Diecezjalna Księga Czynów Wyzwolenia. Diakonia współpracuje z diecezjalnym duszpasterzem trzeźwości.

Reklama

Parafialne świadectwo

W parafii Kamionna, jako dzieła krzewienia nowej kultury życia bez alkoholu na przestrzeni ostatnich 9 lat, były organizowane bezalkoholowe zabawy sylwestrowe i randki małżeńskie, bale niepodległościowe, bale Chrystusa Króla. W imprezach tych uczestniczyli nie tylko członkowie Ruchu, ale też wspólnota AA i parafianie. Od dwóch lat w naszej parafii odprawiane są co kwartał Msze św. o uwolnienie ze zniewoleń. Oprawa Eucharystii zaczerpnięta jest z konspektu Nie Piję, bo kocham, opracowanego przez Centralną Diakonię Wyzwolenia. W pierwsze piątki miesiąca Krucjata Wyzwolenia Człowieka animuje adoracje przed Najświętszym Sakramentem. Przesłaniem adoracji jest odkrywanie miłości Boga, który wyzwala człowieka ze zniewoleń. W tym miejscu chcemy podziękować proboszczowi parafii Kamionna ks. Marianowi Dobrowolskiemu. Dzięki jego otwartości i rozumieniu problemu w parafii mogły zaistnieć Msze św. i czuwania w intencji osób zniewolonych.

Za dzieło Krucjaty Wyzwolenia Człowieka i za Diecezjalną Diakonię Wyzwolenia, Bogu niech będą dzięki.

2022-02-08 12:01

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Święty oracz

Niedziela przemyska 20/2012

W miesiącu maju częściej niż w innych miesiącach zwracamy uwagę „na łąki umajone” i całe piękno przyrody. Gromadzimy się także przy przydrożnych kapliczkach, aby czcić Maryję i śpiewać majówki. W tym pięknym miesiącu wspominamy również bardzo ważną postać w historii Kościoła, jaką niewątpliwie jest św. Izydor zwany Oraczem, patron rolników.
Ten Hiszpan z dwunastego stulecia (zmarł 15 maja w 1130 r.) dał przykład świętości życia już od najmłodszych lat. Wychowywany został w pobożnej atmosferze swojego rodzinnego domu, w którym panowało ubóstwo. Jako spadek po swoich rodzicach otrzymać miał jedynie pług. Zapamiętał również słowa, które powtarzano w domu: „Módl się i pracuj, a dopomoże ci Bóg”. Przekazy o życiu Świętego wspominają, iż dom rodzinny świętego Oracza padł ofiarą najazdu Maurów i Izydor zmuszony był przenieść się na wieś. Tu, aby zarobić na chleb, pracował u sąsiada. Ktoś „życzliwy” doniósł, że nie wypełnia on należycie swoich obowiązków, oddając się za to „nadmiernym” modlitwom i „próżnej” medytacji. Jakież było zdumienie chlebodawcy Izydora, gdy ujrzał go pogrążonego w modlitwie, podczas gdy pracę wykonywały za niego tajemnicze postaci - mówiono, iż były to anioły. Po zakończonej modlitwie Izydor pracowicie orał i w tajemniczy sposób zawsze wykonywał zaplanowane na dzień prace polowe. Pobożna postawa świętego rolnika i jego gorliwa praca powodowały zawiść u innych pracowników. Jednak z czasem, będąc świadkami jego świętego życia, zmienili nastawienie i obdarzyli go szacunkiem. Ta postawa świętości wzbudziła również u Juana Vargasa (gospodarza, u którego Izydor pracował) podziw. Przyszły święty ożenił się ze świątobliwą Marią Torribą, która po śmierci (ok. 1175 r.) cieszyła się wielkim kultem u Hiszpanów. Po śmierci męża Maria oddawała się praktykom ascetycznym jako pustelnica; miała wielkie nabożeństwo do Najświętszej Marii Panny. W 1615 r. jej doczesne szczątki przeniesiono do Torrelaguna. Św. Izydor po swojej śmierci ukazać się miał hiszpańskiemu władcy Alfonsowi Kastylijskiemu, który dzięki jego pomocy zwyciężył Maurów w 1212 r. pod Las Navas de Tolosa. Kiedy król, wracając z wojennej wyprawy, zapragnął oddać cześć relikwiom Świętego, otworzono przed nim sarkofag Izydora, a król zdumiony oznajmił, że właśnie tego ubogiego rolnika widział, jak wskazuje jego wojskom drogę...
Izydor znany był z wielu różnych cudów, których dokonywać miał mocą swojej modlitwy. Po śmierci Izydora, po upływie czterdziestu lat, kiedy otwarto jego grób, okazało się, że jego zwłoki są w stanie nienaruszonym. Przeniesiono je wówczas do madryckiego kościoła. W siedemnastym stuleciu jezuici wybudowali w Madrycie barokową bazylikę pod jego wezwaniem, mieszczącą jego relikwie. Wśród licznych legend pojawiają się przekazy mówiące o uratowaniu barana porwanego przez wilka, oraz o powstrzymaniu suszy. Izydor miał niezwykły dar godzenia zwaśnionych sąsiadów; z ubogimi dzielił się nawet najskromniejszym posiłkiem. Dzięki modlitwom Izydora i jego żony uratował się ich syn, który nieszczęśliwie wpadł do studni, a którego nadzwyczajny strumień wody wyrzucił ponownie na powierzchnię. Piękna i nostalgiczna legenda, mówiąca o tragedii Vargasa, któremu umarła córeczka, wspomina, iż dzięki modlitwie wzruszonego tragedią Izydora, dziewczyna odzyskała życie, a świadkami tego niezwykłego wydarzenia było wielu ludzi. Za sprawą św. Izydora zdrowie odzyskać miał król hiszpański Filip III, który w dowód wdzięczności ufundował nowy relikwiarz na szczątki Świętego.
W Polsce kult św. Izydora rozprzestrzenił się na dobre w siedemnastym stuleciu. Szerzyli go głównie jezuici, mający przecież hiszpańskie korzenie. Izydor został obrany patronem rolników. W Polsce powstawały również liczne bractwa - konfraternie, którym patronował, np. w Kłobucku - obdarzone w siedemnastym stuleciu przez papieża Urbana VIII szeregiem odpustów. To właśnie dzięki jezuitom do Łańcuta dotarł kult Izydora, czego materialnym śladem jest dzisiaj piękny, zabytkowy witraż z dziewiętnastego stulecia z Wiednia, przedstawiający modlącego się podczas prac polowych Izydora. Do łańcuckiego kościoła farnego przychodzili więc przed wojną rolnicy z okolicznych miejscowości (które nie miały wówczas swoich kościołów parafialnych), modląc się do św. Izydora o pomyślność podczas prac polowych i o obfite plony. Ciekawą figurę św. Izydora wspierającego się na łopacie znajdziemy w Bazylice Kolegiackiej w Przeworsku w jednym z bocznych ołtarzy (narzędzia rolnicze to najczęstsze atrybuty św. Izydora, przedstawianego również podczas modlitwy do krucyfiksu i z orzącymi aniołami). W 1848 r. w Wielkopolsce o wolność z pruskim zaborcą walczyli chłopi, niosąc jego podobiznę na sztandarach. W 1622 r. papież Grzegorz XV wyniósł go na ołtarze jako świętego.

CZYTAJ DALEJ

Patronka dnia - św. Małgorzata z Cortony

[ TEMATY ]

Św. Małgorzata z Cortony

pl.wikipedia.org

Małgorzata z Kortony

Małgorzata z Kortony

W historii św. Małgorzaty występuje wiele elementów z baśni lub fabularnego filmu. Piękna dziewczyna, książęcy zamek, macocha, które nie toleruje przybranej córki, kochanek, który umiera w tajemniczy sposób, a na końcu oczywiście szczęśliwe zakończenie- nawrócenie, które doprowadzi Ją do świętości.

W 1247 r. na świat przychodzi Małgorzata, w wieku 8 lat zostaje osierocona przez matkę, a ojciec żeni się ponownie. Zazdrosna macocha nie toleruje dziewczynki, co objawia się w uprzykrzaniu jej życia. Młoda Małgorzata szuka wolności, w wieku 18 lat zakochuje się w Arseniuszu z Montepulciano, z którym ucieka, myśląc, że ich uczucie zakończy się małżeństwem. Niestety nigdy do tego nie doszło, po mimo przyjścia na świat ich dziecka, gdyż szlachecka rodzina nie zgadza się na ich związek. Małgorzata próbuje wtopić się w życie rodziny swojego ukochanego, hojnie pomagając ubogim.

CZYTAJ DALEJ

Nasz diecezjanin na Międzynarodowej Konferencji Liturgicznej w Rzymie

2024-05-15 10:37

[ TEMATY ]

Zielona Góra

Z pasji do liturgii

Dawid Makowski

Archiwum Dawida Makowskiego

Dawid Makowski jest członkiem Diecezjalnej Komisji Liturgicznej. Pochodzi z Zielonej Góry

Dawid Makowski jest członkiem Diecezjalnej Komisji Liturgicznej. Pochodzi z Zielonej Góry

W dniach od 8 do 10 maja 2024 r. w murach Papieskiego Instytutu Liturgicznego w Rzymie odbywała się międzynarodowa konferencja liturgiczna pt. „Sobory, Synody i Liturgia”. W wydarzeniu uczestniczył nasz młody pasjonat liturgii zielonogórzanin Dawid Makowski.

Konferencja była okazją do usłyszenia wielu referatów obejmujących swoją tematyką zagadnienia: synodalności, soboru w Nicei, związku liturgii z synodami diecezjalnymi, inkulturacji liturgicznej, architektury sakralnej, eklezjologii i współczesnych aspektów pastoralnych liturgii. Sympozjum było organizowane ze względu na przypadającą za rok siedemsetną rocznicę zgromadzenia Soboru w Nicei – wyjaśnia Dawid Makowski. - Był to czas bardzo cenny nie tylko naukowo, ale duchowo. Można było doświadczyć powszechności (czyli katolickości) Kościoła, poprzez rozmowę i spotkania z ludźmi z całego świata. Szczególnie interesujące było tu wystąpienie benedyktyńskiego opata dr Oliviera-Marii Sarr OSB, który wygłosił referat na temat inkulturacji liturgicznej w krajach afrykańskich. Pozwolił on słuchaczom dostrzec, w jaki sposób tamtejsze narody rozumieją i praktykują wiarę – dodaje.

CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję