Reklama

Niedziela Częstochowska

Bp Przybylski: lekarstwem na chory i poraniony świat jest Boże Miłosierdzie

Zraniony świat szuka jakiegoś ratunku, rozwiązania i lekarstwa i intuicyjnie czuje, że miłosierdzie to jest ta Boska tabletka – mówił w homilii biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej Andrzej Przybylski, który 24 kwietnia przewodniczył Mszy św. w sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Częstochowie, w Dolinie Miłosierdzia.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przed Mszą św. bp Przybylski przewodniczył modlitwie Koronką do Bożego Miłosierdzia.

W homilii bp Przybylski przypomniał, że w sierpniu tego roku minie 20 lat od ostatniej pielgrzymki św. Jana Pawła II do Polski. – Wówczas św. Jan Paweł II przyjechał z jedną, konkretną intencją, żeby zawierzyć cały świat i Kościół Bożemu Miłosierdziu. Stary wówczas papież pewnie mocno czuł, że jego życie się już kończy i dobiega końca jego pontyfikat. Myślę, że też wyraźnie czuł, że coś złego dzieje się ze światem. Ten świat zaczyna dotykać jakaś wielka duchowa i moralna choroba i szukał ratunku. Jan Paweł II naprawdę bardzo cierpiał, ale nie tylko na swoje osobiste choroby. Cierpiał z powodu choroby świata – mówił bp Przybylski.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Ks. Mariusz Frukacz/Niedziela

Zacytował słowa z homilii św. Jana Pawła II wygłoszonej w Łagiewnikach, w sierpniu 2002 r.: „Jak bardzo dzisiejszy świat potrzebuje Bożego miłosierdzia! Na wszystkich kontynentach z głębin ludzkiego cierpienia zdaje się wznosić wołanie o miłosierdzie. Tam, gdzie panuje nienawiść i chęć odwetu, gdzie wojna przynosi ból i śmierć niewinnych, potrzeba łaski miłosierdzia, które koi ludzkie umysły i serca, i rodzi pokój” .

– Jan Paweł II czuł, że takie zagubienie ludzi, taka choroba świata nie może się skończyć inaczej, ona musi się skończyć wojną. Nie miał wątpliwości, że jest tylko jedno lekarstwo na nasze osobiste i wspólnotowe choroby. To lekarstwo ma na imię Miłosierdzie Boże – podkreślił biskup.

Biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej przypomniał, że „Jezus mówił św. Faustynie, że Jego miłosierdzie niesie uzdrowienie każdemu kto cierpi, każdemu kto grzeszy” . – Kilka lat temu na Placu św. Piotra papież Franciszek rozdawał „Misericordinę”, a w środku opakowania był różaniec i koronka do Bożego Miłosierdzia. Potrzebne są wszystkie lekarstwa, tabletki, diety, ale bez „Misericordiny” świat się nie uleczy – dodał.

Reklama

– Zraniony świat szuka jakiegoś ratunku, rozwiązania i lekarstwa i intuicyjnie czuje, że miłosierdzie to jest ta Boska tabletka. Żeby lekarstwo działało, to trzeba je umieć przyjmować. Miłosierdzia jako lekarstwa nie można przyjmować jak się chce, według własnego pomysłu, własnej receptury – kontynuował biskup.

Wskazał, że dzisiejsza Ewangelia o Apostołach w Wieczerniku i o Jezusie, który przychodzi do nich jest „ulotką o tym jak zażywać lekarstwo – miłosierdzie”. – Po pierwsze, żeby Miłosierdzie Boże mnie uzdrawiało, to muszę zobaczyć rany, muszę zobaczyć grzechy, najpierw swoje. Ten, kto nie widzi swoich grzechów, to tak naprawdę nie umie zastosować tego leku. Pierwszą instrukcją Bożego Miłosierdzia jest nie chować swoich grzechów, ale je zobaczyć – mówił.

– Niektórzy by chcieli, żeby Miłosierdzie Boże było jak bandaż, ale jak wiemy, bandaż nie leczy a jedynie chroni, zasłania rany. Miłosierdzie Boże nie jest jak bandaż, żeby zasłonić niesprawiedliwość, grzech. Miłosierdzie Boże to jest lekarstwo, przed którym trzeba odsłonić wszystkie rany, wszystkie grzechy. Żeby to lekarstwo zadziałało, trzeba jak św. Tomasz zobaczyć rany, zobaczyć swój grzech – kontynuował bp Przybylski.

Zaznaczył, że „miłosierdzie tak mocno jest związane ze spowiedzią, z wyznaniem grzechów”. – Drugi warunek to nie tylko zobaczyć rany i grzechy, ale pozwolić je dotknąć. Tomasz i apostołowie dotykają ran Zbawiciela, bo wiedzą, że w tym dotknięciu tak naprawdę to Jezus dotyka ich ran. Rany Jezusa są jakby bliźniaczym odbiciem ran Tomasza, apostołów i każdego z nas. Trzeba pozwolić na takie Jezusowe dotknięcie – zachęcał wiernych.

– Trzeba dotknąć ran, nie uciekać przed problemem, bo dzisiaj istnieje najprostsza metoda – odrzucić krzyż. Dzisiaj mówi się, że chrześcijaństwo traci popularność, bo mówi o krzyżu, o wymaganiu. Ale to właśnie jest to dotykanie ran – podkreślił.

Reklama

Biskup odniósł się do trwającej wojny w Ukrainie. – Nawet na tę wojnę w Ukrainie możemy patrzeć jak na film wojenny. Siedzimy sobie wygodnie w fotelu, pijemy kawę i patrzymy, może nawet się wzruszymy, że rozwalili Mariupol, że dzieci już od dwóch miesięcy żyją w schronie. I tak sobie patrzymy i myślimy, winien jest system, ideologia, ale to są konkretne rany, konkretnych dzieci, matek i kobiet, rodzin – mówił.

Ks. Mariusz Frukacz/Niedziela

– Myślę, że Jezus miłosierny cieszy się Polską i może to jest fragment tej „iskry miłosierdzia”, która płonie teraz, kiedy już prawie 3 miliony uchodźców z Ukrainy otrzymało dach nad głową, jedzenie. To jest przykład tego miłosierdzia, które uzdrawia – dodał biskup.

Hierarcha podkreślił, że „dotknięcie ran potrzebuje Ducha Świętego, który nazywany jest przez Jezusa Pocieszycielem”. – Po łacinie mówimy „Consolator”, dosłownie ten, który wchodzi w ludzką samotność, ludzką ranę, brak i grzech – wyjaśnił.

– Wojny wybuchają w konkretnym miejscu i o konkretnej godzinie, ale one się nie zaczynają wtedy. One wybuchają 1 września, 24 lutego, ale zaczynają się dużo wcześniej w grzechu człowieka, w sercu człowieka – kontynuował.

Biskup zaznaczył, że „ostatnim punktem przyjęcia miłosierdzia jako lekarstwa, to tak jak Tomasz trzeba podjąć decyzję i wyznać wiarę, przeżyć nawrócenie i powiedzieć: „Pan mój i Bóg mój”. Tu ważne jest wszystko, Pan, Bój i mój, tak żeby to była moja osobista relacja z Jezusem. Kiedy mówimy, że Boże Miłosierdzie jest lekarstwem, to jest nim Jezus, Boski Uzdrowiciel”.

– Dzisiaj świat potrzebuje jedynego, najskuteczniejszego lekarstwa, Bożego Miłosierdzia. Jezus temu lekarstwu nadał konkretne formy: obraz „Jezu, ufam Tobie”, Koronka do Bożego Miłosierdzia, święto Miłosierdzia, Godzina Miłosierdzia i konkretne dobro wobec bliźniego – zakończył biskup.

Reklama

Ks. Mariusz Frukacz/Niedziela

Po Mszy św. w Parku Lisiniec odbył się 8. Bieg Miłosierdzia. Miał dwie formy: bieg sportowy lub bieg/spacer rekreacyjny. Tradycyjnie wraz z pallotynami wydarzenie zorganizowała Fundacja ufam Tobie. Jak zawsze wydarzenie miało formę happeningu połączonego z akcją charytatywną. W tym roku 1 uczestnik to 1 obiad dla osób w kryzysie bezdomności.

Inicjatywa Biegu Miłosierdzia zrodziła się w 2014 r. i swoją pierwszą edycję miała w dniu kanonizacji Jana Pawła II. Dotychczas we wszystkich Biegach wzięło udział w sumie ponad 7 tys. osób.

2022-04-24 20:40

Ocena: +4 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wychowanie „dzień po”

Lepiej zapobiegać ludzkim zranieniom i upadkom niż tylko je leczyć i opatrywać.

Nie tylko ludzie, ale i tabletki mogą mieć swoją polityczną karierę. I gdyby tylko o karierę chodziło, to wiadomo, że ma ona swoje „5 minut”, a później zwykle się kończy. Tak zwana tabletka „dzień po” nie tylko doczekała się setek debat medialnych i weszła na forum polskiego parlamentu, ale również jest kolejnym tematem naszych dyskusji i pytań. Większość z nas chyba już to czuje, że stała się ona symbolem czegoś dużo ważniejszego, symbolem podejścia do życia i do wartości. Nie znam się na chemicznych składnikach tego medykamentu, słyszałem różne opinie o jego wpływie na ludzki organizm, ale jako pedagog i wychowawca (tym razem nie tylko jako biskup!) myślę, że jest on także symbolem fatalnej zmiany w podejściu do wychowania. Już sama nazwa – „dzień po” może sugerować, że chcemy bardziej „chronić” i „leczyć” skutki takich czy innych zachowań niż im zapobiegać. A przecież każdy rodzic, nauczyciel i wychowawca znają fundamentalną zasadę pedagogiki, że lepsza jest prewencja, profilaktyka, niż terapia i karanie. Karanie i używanie tabletek to już sam w sobie znak jakiejś choroby, porażki, nieskuteczności w wychowaniu. Wracając do tabletki, wszyscy mamy świadomość, że jest ona „po” – nie po jakiejś migrenie, po bólu głowy, skaleczeniu się czy upadku, ale po seksualnym współżyciu, i to często dotyczącym młodych, nieletnich ludzi. Jej przesłanie jest więc oczywiste: możesz robić rzeczy niekoniecznie dozwolone, a często na tym etapie życia szkodliwe i niemoralne, tylko się zabezpiecz, żeby nie było z tego żadnych niechcianych konsekwencji. Tymczasem ani w życiu, ani w wychowaniu to tak nie działa. Pewnie można wyeliminować jakieś zewnętrzne skutki nieroztropnego postępowania, ale to nie znaczy, że znikną głębokie i trwałe konsekwencje w ludzkiej mentalności i w postawach.

CZYTAJ DALEJ

Święty oracz

Niedziela przemyska 20/2012

W miesiącu maju częściej niż w innych miesiącach zwracamy uwagę „na łąki umajone” i całe piękno przyrody. Gromadzimy się także przy przydrożnych kapliczkach, aby czcić Maryję i śpiewać majówki. W tym pięknym miesiącu wspominamy również bardzo ważną postać w historii Kościoła, jaką niewątpliwie jest św. Izydor zwany Oraczem, patron rolników.
Ten Hiszpan z dwunastego stulecia (zmarł 15 maja w 1130 r.) dał przykład świętości życia już od najmłodszych lat. Wychowywany został w pobożnej atmosferze swojego rodzinnego domu, w którym panowało ubóstwo. Jako spadek po swoich rodzicach otrzymać miał jedynie pług. Zapamiętał również słowa, które powtarzano w domu: „Módl się i pracuj, a dopomoże ci Bóg”. Przekazy o życiu Świętego wspominają, iż dom rodzinny świętego Oracza padł ofiarą najazdu Maurów i Izydor zmuszony był przenieść się na wieś. Tu, aby zarobić na chleb, pracował u sąsiada. Ktoś „życzliwy” doniósł, że nie wypełnia on należycie swoich obowiązków, oddając się za to „nadmiernym” modlitwom i „próżnej” medytacji. Jakież było zdumienie chlebodawcy Izydora, gdy ujrzał go pogrążonego w modlitwie, podczas gdy pracę wykonywały za niego tajemnicze postaci - mówiono, iż były to anioły. Po zakończonej modlitwie Izydor pracowicie orał i w tajemniczy sposób zawsze wykonywał zaplanowane na dzień prace polowe. Pobożna postawa świętego rolnika i jego gorliwa praca powodowały zawiść u innych pracowników. Jednak z czasem, będąc świadkami jego świętego życia, zmienili nastawienie i obdarzyli go szacunkiem. Ta postawa świętości wzbudziła również u Juana Vargasa (gospodarza, u którego Izydor pracował) podziw. Przyszły święty ożenił się ze świątobliwą Marią Torribą, która po śmierci (ok. 1175 r.) cieszyła się wielkim kultem u Hiszpanów. Po śmierci męża Maria oddawała się praktykom ascetycznym jako pustelnica; miała wielkie nabożeństwo do Najświętszej Marii Panny. W 1615 r. jej doczesne szczątki przeniesiono do Torrelaguna. Św. Izydor po swojej śmierci ukazać się miał hiszpańskiemu władcy Alfonsowi Kastylijskiemu, który dzięki jego pomocy zwyciężył Maurów w 1212 r. pod Las Navas de Tolosa. Kiedy król, wracając z wojennej wyprawy, zapragnął oddać cześć relikwiom Świętego, otworzono przed nim sarkofag Izydora, a król zdumiony oznajmił, że właśnie tego ubogiego rolnika widział, jak wskazuje jego wojskom drogę...
Izydor znany był z wielu różnych cudów, których dokonywać miał mocą swojej modlitwy. Po śmierci Izydora, po upływie czterdziestu lat, kiedy otwarto jego grób, okazało się, że jego zwłoki są w stanie nienaruszonym. Przeniesiono je wówczas do madryckiego kościoła. W siedemnastym stuleciu jezuici wybudowali w Madrycie barokową bazylikę pod jego wezwaniem, mieszczącą jego relikwie. Wśród licznych legend pojawiają się przekazy mówiące o uratowaniu barana porwanego przez wilka, oraz o powstrzymaniu suszy. Izydor miał niezwykły dar godzenia zwaśnionych sąsiadów; z ubogimi dzielił się nawet najskromniejszym posiłkiem. Dzięki modlitwom Izydora i jego żony uratował się ich syn, który nieszczęśliwie wpadł do studni, a którego nadzwyczajny strumień wody wyrzucił ponownie na powierzchnię. Piękna i nostalgiczna legenda, mówiąca o tragedii Vargasa, któremu umarła córeczka, wspomina, iż dzięki modlitwie wzruszonego tragedią Izydora, dziewczyna odzyskała życie, a świadkami tego niezwykłego wydarzenia było wielu ludzi. Za sprawą św. Izydora zdrowie odzyskać miał król hiszpański Filip III, który w dowód wdzięczności ufundował nowy relikwiarz na szczątki Świętego.
W Polsce kult św. Izydora rozprzestrzenił się na dobre w siedemnastym stuleciu. Szerzyli go głównie jezuici, mający przecież hiszpańskie korzenie. Izydor został obrany patronem rolników. W Polsce powstawały również liczne bractwa - konfraternie, którym patronował, np. w Kłobucku - obdarzone w siedemnastym stuleciu przez papieża Urbana VIII szeregiem odpustów. To właśnie dzięki jezuitom do Łańcuta dotarł kult Izydora, czego materialnym śladem jest dzisiaj piękny, zabytkowy witraż z dziewiętnastego stulecia z Wiednia, przedstawiający modlącego się podczas prac polowych Izydora. Do łańcuckiego kościoła farnego przychodzili więc przed wojną rolnicy z okolicznych miejscowości (które nie miały wówczas swoich kościołów parafialnych), modląc się do św. Izydora o pomyślność podczas prac polowych i o obfite plony. Ciekawą figurę św. Izydora wspierającego się na łopacie znajdziemy w Bazylice Kolegiackiej w Przeworsku w jednym z bocznych ołtarzy (narzędzia rolnicze to najczęstsze atrybuty św. Izydora, przedstawianego również podczas modlitwy do krucyfiksu i z orzącymi aniołami). W 1848 r. w Wielkopolsce o wolność z pruskim zaborcą walczyli chłopi, niosąc jego podobiznę na sztandarach. W 1622 r. papież Grzegorz XV wyniósł go na ołtarze jako świętego.

CZYTAJ DALEJ

Oleśnickie uwielbienie [Zaproszenie]

2024-05-15 11:37

mat. pras

Dla wielu osób długi weekend pozwala aktywnie spędzić czas. A skoro tym razem mamy wolne od pracy, bo przypada Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pana Jezusa, to dlaczego nie spędzić tego czasu przy dobrej chrześcijańskiej muzyce?

Boże Ciało to czas, kiedy możemy poświęcić więcej czasu rodzinie, a bardzo często odwiedzają nas w tym czasie krewni. Tym bardziej jest to zaproszenie, aby pokazać piękno wiary katolickiej.  -Z ogromnym entuzjazmem już po raz jedenasty zabrzmi uwielbienie Jezusa w Oleśnickim parku nam stawami. W uroczystość Bożego Ciała 30.05.2024r. chcemy oddać Bogu Chwałę i podziękować, że zawsze jest z nami. Chór "Iunctus" wraz ze wspólnotą Miłość Pańska i przyjaciółmi zaprasza na koncert ewangelizacyjny "Wiara czyni cuda". Pragniemy w jedności wyśpiewać Bogu, że jest dobry i pełen pokoju. - zaprasza ks. Wojciech Bujak, duchowy opiekun wydarzenia oraz wspólnoty "Miłość Pańska" i dodaje: - Podczas koncertu odbędzie się premiera płyty chóru "Iunctus", z czego ogromnie się radujemy, bo pracowaliśmy cierpliwie czekając na ten dzień. Cieszymy się, że możemy zgromadzić mieszkańców Oleśnicy na wspólnej modlitwie i śpiewie dzieląc się muzyką, która jest naszą pasją. Rozpoczynamy w czwartek 30 maja o 19:30 w amfiteatrze nad oleśnicki stawami.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję