Diecezja sosnowiecka przygotowuje się do historycznej chwili święceń biskupich, które w sobotę, 28 marca, w sosnowieckiej bazylice katedralnej przyjmie ks. prał. Grzegorz Kaszak - dotychczasowy sekretarz Papieskiej Rady ds. Rodziny w Watykanie. Święcenia biskupie to pełnia sakramentu święceń. Nazywane są też konsekracją lub sakrą i stanowią trzeci i jednocześnie najwyższy stopień sakramentu święceń.
Odpowiednia to chwila, aby przybliżyć naszym Czytelnikom posługę tych, którzy zostali ustanowieni biskupami. Kościół naucza, że „biskupi z ustanowienia Bożego stali się następcami Apostołów jako pasterze Kościoła; kto więc ich słucha, słucha Chrystusa, a kto nimi gardzi, gardzi Chrystusem i Tym, który posłał Chrystusa” (Sobór Wat. II, konstytucja „Lumen gentium”, 20). By wypełnić swoje wzniosłe posłanie, Apostołowie zostali ubogaceni przez Chrystusa Duchem Świętym zstępującym na nich. Sobór Watykański II „uczy, że przez konsekrację biskupią udziela się pełni sakramentu święceń, która zarówno w tradycji liturgicznej Kościoła, jak i w wypowiedziach świętych Ojców nazywana jest najwyższym kapłaństwem bądź pełnią świętego posługiwania”.
Sakra biskupia wraz z urzędową funkcją uświęcania przynosi również funkcję nauczania i rządzenia. Przez włożenie rąk i przez słowa konsekracji jest udzielana łaska Ducha Świętego i wyciskane święte znamię, tak że biskupi w sposób szczególny i dostrzegalny przejmują rolę samego Chrystusa, Mistrza, Pasterza i Kapłana, i w Jego osobie (łac. in eius persona) działają. „Biskupi zatem, przez danego im Ducha Świętego, stają się prawdziwymi i autentycznymi nauczycielami wiary, kapłanami i pasterzami. W konsekracji nowego biskupa uczestniczy większa liczba biskupów. Dla prawowitych święceń biskupich wymagana jest dzisiaj specjalna decyzja Biskupa Rzymu. Chociaż każdy biskup jest właściwym pasterzem tylko tej cząstki, która została powierzona jego trosce, to jednak jako prawowity następca Apostołów jest odpowiedzialny razem z innymi za apostolskie posłanie Kościoła”.
Wszystko to wyjaśnia, dlaczego Eucharystia sprawowana przez biskupa ma zupełnie wyjątkowe znaczenie. Wyraża się w niej Kościół zgromadzony wokół ołtarza pod przewodnictwem tego, który w sposób widzialny reprezentuje Chrystusa, Dobrego Pasterza i Głowę Kościoła.
Dokonując podsumowania powyższych rozważań nad obrazem biskupa jako liturga i moderatora diecezjalnego życia liturgicznego warto przywołać refleksję, jaką podejmuje Jan Paweł II nad znaczeniem posługi biskupiej w książce „Wstańcie, chodźmy!”. Papież, objaśniając znak włożenia mitry podczas liturgii święceń pisze: „Nowo wyświęcony przyjmuje ją jako zobowiązanie do zaangażowania, aby zajaśniał w nim blask świętości i by był godzien «otrzymać niewiędnący wieniec chwały», gdy ukaże się Chrystus «Najwyższy Pasterz». Biskup jest więc w szczególny sposób wezwany do osobistej świętości, aby wrastała i pogłębiała się świętość wspólnoty Kościoła, która została mu powierzona”.