Honorowy tytuł „Mecenasa Osób Niepełnosprawnych” był wręczany 13 stycznia 2015 r. podczas sesji Rady Miasta Szczecina. Dwie laureatki wyróżnione zostały za działalność wieloletniej, bezinteresownej pomocy na rzecz osób niepełnosprawnych. W uroczystości nadania tytułu laudację na cześć Barbary Jaskierskiej wygłosił Krzysztof Soska, zastępca prezydenta Szczecina.

Pani Barbara Jaskierska prowadzi działalność społeczną mającą na celu zapewnienie warunków godnego życia osobom z niepełnosprawnością intelektualną.

Po odczytanej laudacji laureatka otrzymała Dyplom Mecenasa Osób Niepełnosprawnych z rąk prezydenta Szczecina Piotra Krzystka. Podczas sesji Rady Miasta pośmiertnie uhonorowano śp. Barbarę Oskólską. Doceniono jej zaangażowanie w bezinteresowną pomoc dla osób niepełnosprawnych, szczególnie z powodu narządu ruchu. Laudacja zasług śp. Barbary została przedstawiona przeze mnie (moja znajomość z nią rozpoczęła się w 1994 r.) oraz przez ks. Tomasza Ceniucha, referenta ds. duszpasterstwa chorych.

Nagrodę odebrał z rąk prezydenta Szczecina Piotra Krzystka mąż śp. Barbary – Andrzej Oskólski, który podziękował za pamięć i nagrodę przyznaną jego żonie.

Po przyjęciu nagrody i kwiatów udaliśmy się na Cmentarz Centralny w Szczecinie, gdzie otrzymane kwiaty złożyliśmy na grobie śp. Barbary i pomodliliśmy się Koronką do Miłosierdzia Bożego.

Laudacja wygłoszona wobec Rady Miasta Szczecina

Panie Przewodniczący,
Panie Prezydencie,
Wysoka Rado,
Szanowni Państwo!

Świętej pamięci Barbara Oskólska była współzałożycielką Apostolatu Chorych Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej oraz założycielką Fundacji Pomocy Niepełnosprawnym pw. Świętej Rodziny w Szczecinie.

Ukończyła studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Szczecińskiej, gdzie później pracowała naukowo i uzyskała tytuł doktora nauk technicznych. Zawsze pragnęła nieść pomoc innym ludziom, a szczególnie niepełnosprawnej młodzieży. Uważała, że każdy powinien być człowiekiem aktywnym i czynić to, co w jego mocy dla dobra innych osób. Mimo że sama wiele cierpiała (chorowała od dzieciństwa, m.in. przeszła kilkanaście operacji ortopedycznych), to jednak starała się w miarę swoich możliwości pomagać osobom chorym i niepełnosprawnym. Z książki wydanej z okazji 20-lecia Apostolatu Chorych wiemy, że do końca studiów i w czasie trwania pracy zawodowej pomagała również w opiece, szczególnie duchowej, nad osobami starszymi i niepełnosprawnymi.

Jej plany aktywnego realizowania pomocy osobom chorym i niepełnosprawnym spełniły się w 1983 r., gdy powstał Apostolat Chorych. Na początku miejscem jego działania był szpital w Zdunowie. Zaangażowane w jego działalność osoby raz w tygodniu spotykały się z chorymi, rozmawiały z nimi, pomagały w załatwianiu różnych spraw bytowych oraz wspomagały w znoszeniu choroby od strony duchowej.

Wspomina o tym m.in. Teresa Duniec, która w czasie swego pobytu na oddziale ortopedii w Zdunowie poznała Barbarę Oskólską i od tej chwili aż do śmierci stale utrzymywały kontakt. Teresa, chorująca na gościec wielostawowy, tak wspomina Barbarę: „Cały czas wspierała mnie na duchu, a zwłaszcza w momencie pogorszenia mojego stanu zdrowia po ciężkiej operacji kręgosłupa. Sama poruszająca się na wózku odwiedziła mnie w szpitalu, gdy leżałam po tej ciężkiej operacji…”.

Barbara Oskólska była również bardzo zaangażowana w prowadzenie audycji radiowych skierowanych do osób niepełnosprawnych. Na początku były one emitowane w Katolickim Radiu „AS”, a następnie w Polskim Radiu Szczecin. W audycjach tych przekazywała informacje o możliwościach pracy, nauki i przysługujących uprawnieniach ułatwiających pełniejsze funkcjonowanie w społeczeństwie. W programie tym Barbara informowała między innymi, jak i gdzie można uzyskać sprzęt rehabilitacyjny, uzyskać pomoc medyczną, prawną, rzeczową lub finansową dla osób niepełnosprawnych. W czasie trwania programu można było dzwonić do studia. Jej miły, ciepły głos niwelował strach i bez lęku czy stresu można było porozmawiać o trudach dnia codziennego, o wszelkich problemach, jakie napotykają osoby chore czy też o uprawnieniach, jakie przysługują osobom niepełnosprawnym. Po każdej audycji pełniła dyżur telefoniczny, gdy można było u niej zasięgnąć porady i dłużej porozmawiać o swoich problemach, nie będąc ograniczonym czasem audycji. Osobiście poznałam Basię dzięki tym audycjom i to właśnie ona pomogła mi pomimo mojej niepełnosprawności nabrać odwagi do wychodzenia z domu i bycia aktywną w społeczeństwie.

Szanowni Państwo!

Barbara Oskólska pomimo pogarszającego się stanu zdrowia wraz grupą osób zaangażowanych w pomoc chorym podjęła trud organizowania rekolekcji dla osób niepełnosprawnych. To było novum. Rekolekcje odbywały się w różnych miejscach archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, m.in. w Przybiernowie, w Diecezjalnym Domu Rekolekcyjnym na Golęcinie, a od 2000 r. w Diecezjalnym Domu Pielgrzyma na os. Słonecznym. Rekolekcje te stały się już częścią takiej naszej codziennej posługi wśród chorych.

Barbara, chcąc lepiej pomagać niepełnosprawnym, wraz z obecnym tu mężem, Andrzejem Oskólskim, powołała w latach dziewięćdziesiątych Fundację Pomocy Niepełnosprawnym pw. Świętej Rodziny. Działalność Fundacji pozwoliła rozszerzyć zakres pomocy osobom niepełnosprawnym, szczególnie w zakresie zaopatrzenia w sprzęt rehabilitacyjny i inne formy pomocy rzeczowej.

Barbara Oskólska, chcąc dotrzeć do jak największej liczby osób chorych i cierpiących z powodu niepełnosprawności, podjęła trud wydawania „Zwiastuna do Chorych”. Było to z początku jednostronicowe pisemko, które miało zachęcić chorych do kontaktu z grupą ludzi pragnącą pomagać osobom niepełnosprawnym. Po pewnym czasie nastąpiło rozszerzenie zawartości i zmiana nazwy „Zwiastuna...” na „List do Chorych”. Miesięcznik ten kilka lat temu rozszerzył swoją nazwę na „List do Chorych i ich Rodzin”. Cały czas jest wydawany przez naszą Kurię Biskupią i rozprowadzany jako wewnętrzne pismo archidiecezjalnego duszpasterstwa osób chorych i niepełnosprawnych. Trafia do ok. 3,5 tys. rodzin.

Jak czytamy w książce wydanej z okazji 20-lecia, chorzy dzięki otrzymywanym „Listom…” zaczęli przesyłać do redakcji swoje indywidualne listy. Dlatego śp. Barbara podjęła się kolejnego zadania i od 1986 r. zaczęła systematycznie odpowiadać na nadchodzące listy od chorych. Tak powstał „Korespondencyjny Apostolat Chorych”, który również prowadzony jest po dzień dzisiejszy.

Dzięki wysiłkowi, jaki podejmowała Barbara wraz z współpracującymi z nią osobami, grupa ludzi pomagających chorym i niepełnosprawnym wciąż się powiększała. Różne spotkania pomagały wypracować kształt rodzącego się ruchu pomocy niepełnosprawnym prowadzonemu pod egidą Apostolatu Chorych. Ale ta rzeczywistość stawała się czymś więcej niż tylko ruchem. Stawała się dla wielu rodziną. I tak do tej pory wiele osób nazywa tę wspólnotę: „to jest moja rodzina”, Rodzina Miłości Miłosiernej. Temu celowi służyły dni skupienia, obchodzony uroczyście Światowy Dzień Chorego czy też piesze pielgrzymki osób niepełnosprawnych. Takie pielgrzymki co corocznie organizowane. Zaowocowało to powstaniem w niektórych parafiach Szczecina małych grup Apostolatu wspomagających osoby chore. Powstawały również podobne grupy Apostolatu w Choszcznie, Mieszkowicach, Barlinku i w Świnoujściu. Tradycją stało się organizowanie wspólnych spotkań opłatkowych w Arcybiskupim Wyższym Seminarium Duchownym w Szczecinie, na którym są przygotowywane drobne upominki dla jego uczestników. Bywały spotkania nawet kilkuset osób chorych otoczonych opiekunami, bliskimi i wolontariuszami.

Barbara Oskólska była otwarta na wszystkich, cały czas wspomagając osoby chore i niepełnosprawne. Często osobiście, pewnie razem z mężem, jeździła do nich, do domów, aby bezpośrednio spotkać się z ludźmi zamkniętymi przez chorobę w swoich mieszkaniach, podnieść ich na duchu czy też samemu przekazać przygotowane paczki świąteczne. Gdy postępująca choroba uniemożliwiła tę formę spotkania, starała się utrzymywać kontakt telefoniczny i tym sposobem służyła pomocą wielu osobom niepełnosprawnym. Nikt nie był jej obojętny, bo była dobrym człowiekiem.

Dzień 18 marca 2014 r. to dzień śmierci Barbary. Ten dzień i ten czas od jej śmierci uświadamia nam, że odejście śp. Barbary Oskólskiej sprawiło, że coraz bardziej doceniamy wartość jej osoby, jej czynów, jej dzieł, które stały się dziedzictwem i zadaniem dla nas.

Zostawiła po sobie dobre wspomnienie i ślady, które są przykładem i drogowskazem dla nas, a być może również dzięki tej nagrodzie także dla następnych pokoleń.

Zapraszamy na Mszę św. w intencji śp. Barbary Oskólskiej z okazji 1. rocznicy jej śmierci – w czwartek 19 marca o godz. 15.30 w kościele pw. Chrystusa Króla w Szczecinie-Skolwinie, ul. Inwalidzka. (Dojazd autobusem nr 63 całą trasą od ul. Kołłątaja). Przed Mszą o godz. 15 wystawienie Najświętszego Sakramentu i Koronka do Miłosierdzia Bożego.