Reklama

Niedziela Zamojsko - Lubaczowska

Acies Legionu Maryi dekanatu Biłgoraj Północ

Niedziela zamojsko-lubaczowska 17/2018, str. VI

[ TEMATY ]

Legion Maryi

Joanna Ferens

Zawierzenie Maryi

Zawierzenie Maryi

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Kuria Legionu Maryi pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy z dekanatu Biłgoraj Północ obchodziła 14 kwietnia największą coroczną uroczystość czyli Acies. Legioniści spotkali się w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Biłgoraju, aby wspólnie modlić się i zawierzać swoją działalność Matce Bożej.

Spotkanie rozpoczęło się odczytaniem referatu przybliżającego postać sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego. Następnie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem rozważano tajemnice radosne Różańca świętego, zaś później wszyscy obecni w świątyni członkowie Legionu Maryi, podchodząc procesjonalnie do figury Matki Bożej Niepokalanej i do Vexillum, odnawiali swoje legionowe przyrzeczenia słowami: „Jestem całkowicie Twój, moja Królowo i moja Matko i wszystko, co posiadam, jest Twoje”. Po odczytaniu „Syntezy Niepokalanej” rozpoczęła się Msza św. koncelebrowana przez ks. Marka Kuśmierczyka, ks. Józefa Bednarskiego, ks. Adama Czupicha, ks. Tadeusza Bastrzyka i ks. Jerzego Kołtuna, który powitał wszystkich zebranych. – Mam nadzieję, że ta dzisiejsza uroczystość będzie dla nas wszystkich szczególnym akcentem życia, modlitwy i wiary w działalności legionowej, bo gdy jesteśmy w większej grupie to czujemy tę Bożą moc. Jest to dla nas okazja do tego, aby swoją wiarę umocnić i w swoim w sercu potwierdzić, że jest to mój obowiązek, ale i wielki zaszczyt – wskazał.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Iść do Matki

Słowo Boże wygłosił proboszcz parafii pw. św. Kazimierza Królewicza w Radzięcinie ks. Adam Czupich: – Jesteśmy w ciągłej pielgrzymce, w ciągłej drodze do domu Ojca i jednocześnie musimy pamiętać, że w tej drodze nie jesteśmy sami, że jest nasza Matka, która nas wspiera. Nie pytajmy się o to, czy trzeba pielgrzymować, czy trzeba podejmować trud, by iść do Matki Bożej, tylko spieszmy! I to spieszmy tak, jak czynili to Apostołowie, gdy udawali się do grobu Pańskiego, gdy usłyszeli, że grób jest pusty i nie ma tam ciała Pana. Oni nie patrzyli jeden na drugiego, tylko jeden wyprzedzał drugiego w pośpiechu, aby jak najszybciej znaleźć się przy grobie. Niech ten duch ochoczy w nas będzie i wzorem anioła Gabriela, który zwiastował Maryi radosną wieść, że zostanie matką Syna Bożego, pospieszajmy do Niej jak najprędzej – zachęcał kaznodzieja.

Reklama

W skład Kurii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy wchodzi trzynaście prezydiów, m.in. z Biłgoraja, Trzęsin, Bukowej, Goraja, Dąbrowicy, Frampola, Korytkowa Dużego, Radzięcina i Gromady.

Prezydent Kurii Barbara Kowal wyjaśnia, czym jest Acies. – To przygotowywanie sił do dalszej pracy dla Maryi. Przychodzimy, aby się wzmocnić, aby zapewnić Matkę Bożą o naszym oddaniu się Jej na wyłączną służbę, podziękować Jej za miniony rok i poprosić o potrzebne łaski na nowy rok pracy. A jeśli zachodzi taka potrzeba, to i przeprosić za wszelkie niedociągnięcia i upadki. Spotykamy się również, aby się poznać, bo wciąż dołączają do nas nowe osoby. Chcemy ze sobą porozmawiać i podzielić się doświadczeniem w różnych sprawach – wskazała.

Jedność i wspólnota

Znaczenie Acies w działalności Legionu Maryi tłumaczy opiekun duchowy w parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Biłgoraju w Biłgoraju, ks. dziekan Jerzy Kołtun: – To jest bardzo ważne wydarzenie w życiu legionistów, ponieważ pokazuje ich jedność i wspólnotę z innymi legionistami ze wszystkich prezydiów należących do jednej kurii. Jest to okazja do tego, aby się poznać, pokazać, że jesteśmy jedną wielką grupą, rodziną pod macierzyńską opieką i płaszczem Maryi, że jest to grupa osób, którą słychać i widać zarówno w poszczególnych parafiach, jak i wspólnie, właśnie na Acies.

Nieodzowni

Ks. Kołtun wyraził wdzięczność członkom Legionu Maryi za pracę włożoną na rzecz parafii. – Z punktu widzenia proboszcza działalność legionistów jest nieoceniona. Wspierają parafię na wiele sposobów, chociażby codzienną modlitwą różańcową przed wieczorną Mszą św., rozprowadzają prasę katolicką, opłatki i karty wspominkowe i wiele innych różnych prac. W naszej parafii są dwa prezydia, w których działa ponad trzydzieści osób. Z jednej strony gromadzą się na modlitwie, a z drugiej, jako ruch apostolski, pięknie działają przy parafii – stwierdził ks. Kołtun.

Uroczystości zakończyła agape w Szkole Podstawowej nr 1 w Biłgoraju.

2018-04-25 11:32

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W Legionie siła

Niedziela zamojsko-lubaczowska 3/2016, str. 5

[ TEMATY ]

Legion Maryi

Anna Litwin

Eucharystia w intencji Legionu Maryi była centralnym punktem spotkania

Eucharystia w intencji
Legionu Maryi
była centralnym
punktem spotkania

W świątecznej atmosferze, wobec Dzieciątka Jezus leżącego na sianku w bożonarodzeniowej szopce, 3 stycznia odbyła się w kościele pw. św. Mikołaja w Grabowcu piękna uroczystość. W szeregi miejscowego Legionu Maryi, któremu patronuje Matka Boża Szkaplerzna, wstąpiły dwie kolejne siostry – Iwona i Małgorzata

Centralnym punktem tego wydarzenia była Eucharystia, której przewodniczył ks. Krzysztof Hawro, zastępca kierownika duchowego Komicjum Legionu Maryi w naszej diecezji. Przybył on do Grabowca, by modlić się za nowe legionistki i za całą grabowiecką wspólnotę; by – wraz z ks. dziekanem Zygmuntem Żółkiewskim dziękować Bogu za to wyjątkowe dzieło, którego celem jest „głoszenie chwały Bożej, wspieranie Kościoła na polu ewangelizacyjnym i dążenie do osobistej świętości poprzez modlitwę i pracę apostolską w duchu zawierzenia i pod przewodnictwem Najświętszej Maryi Panny” (bp Roman Marcinkowski, opiekun Legionu Maryi z ramienia Episkopatu Polski).

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

To praca jest dla człowieka

2024-04-29 15:37

Magdalena Lewandowska

Do parafii na Nowym Dworze przybyły liczne poczty sztandarowe i przedstawiciele Dolnośląskiej Solidarności.

Do parafii na Nowym Dworze przybyły liczne poczty sztandarowe i przedstawiciele Dolnośląskiej Solidarności.

W parafii Opatrzności Bożej na Nowym Dworze we Wrocławiu modlono się w intencji ofiar wypadków przy pracy.

Eucharystii, na którą licznie przybyły poczty sztandarowe i członkowie Solidarności, przewodniczył o. bp Jacek Kiciński. – Dzisiaj obchodzimy Światowy dzień bezpieczeństwa i ochrony zdrowia w pracy oraz Dzień pamięci ofiar wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Cieszę się, że modlimy się razem z bp. Jackiem Kicińskim i przedstawicielami Dolnośląskiej Solidarności – mówił na początku Eucharystii ks. Krzysztof Hajdun, proboszcz parafii i diecezjalny duszpasterz ludzi pracy.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję