Kolejny piątkowy wieczór to w naszej diecezji ciąg dalszy przygotowań do 42. Europejskiego Spotkania Młodych Taizé, organizowanego we Wrocławiu od 28 grudnia 2019 r. do 1 stycznia 2020 r.
Tym razem nabożeństwo w duchu Taizé odbyło się w Jeleniej Górze w bazylice św. Erazma i Pankracego. Krzyż ustawiony w centralnym miejscu został „przyozdobiony” szarfami w 5 kolorach – symbolizującymi 5 kontynentów. Zwrócono tym uwagę na Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny, który przypada w październiku. Godzinna modlitwa to śpiewy w wykonaniu sióstr magdalenek i ks. Michała, słowo Boże i chwile ciszy.
Wspólnota Taizé nieodłącznie wiąże się z osobą założyciela – Brata Rogera, który w latach dziecinnych cierpiał na gruźlicę. Wiązało się to z życiem w izolatce – przez wiele miesięcy był pozbawiony kontaktu z ludźmi. Wtedy, jako małe dziecko, postanowił sobie, że jak wyzdrowieje, zrobi wszystko, aby nikt nigdy nie czuł się sam. Jego zadaniem jako człowieka było budowanie mostów – chciał być tym, który będzie niósł pokój a zaczął to w małej francuskiej wiosce Taizé, stąd nazwa wspólnoty.
Historię powstania tej ekumenicznej wspólnoty przybliżył ks. Piotr Kruczyk, diecezjalny koordynator przygotowujący wiernych na noworoczny wyjazd do Wrocławia.
Na zakończenie głos zabrał proboszcz bazyliki ks. Bogdan Żygadło, podziękował Panu Bogu za możliwość wspólnej kontemplacji Krzyża, złożył także wyrazy wdzięczności organizatorom spotkania i zgromadzonym w świątyni. Wspomniał także o swoim pobycie w tej francuskiej wiosce: – Była to ogromna łaska bycia u źródła, bycia w Taizé na rekolekcjach. Niesamowite doświadczenie jedności w różnorodności, doświadczenie miłości Pana Boga i jedności ludzkich serc. Tam po prostu trzeba jechać – Wrocław jest tak blisko, warto poczuć tego ducha Bożej jedności pośród młodych ludzi.
Młodzi ludzie z całego świata wzięli udział w tradycyjnym noworocznym Europejskim Spotkaniu Młodych. W Roku Wiary zjechali do stolicy chrześcijaństwa - Wiecznego Miasta
Wśród młodych, którzy od 28 grudnia 2012 r. do 2 stycznia 2013 r. przybyli na włoską stację Pielgrzymki Zaufania przez Ziemię, najliczniejszą grupę, tradycyjnie, stanowili Polacy. - Młodzi pochodzą ze wszystkich krajów europejskich. Przybyło ponad 3 tys. osób z Ukrainy, około tysiąca Białorusinów, Portugalczycy, Francuzi, Niemcy, młodzi z krajów bałkańskich - mówił na początku spotkania brat Marek z Taizé.
22 listopada Kościół obchodzi wspomnienie św. Cecylii. Należy ona do najsłynniejszych męczennic Kościoła rzymskiego. Żyła na przełomie II i III w. Jako młoda dziewczyna, złożyła ślub czystości.
Mimo iż zmuszono ją do małżeństwa z poganinem Walerianem, nie złamała swego przyrzeczenia, lecz pozyskała dla Chrystusa swego męża i jego brata. Wszyscy troje ponieśli śmierć męczeńską.
Jakub de Voragine w Złotej legendzie w taki oto sposób pisze o św. Cecylii: „Gdy muzyka grała, ona w sercu Panu jedynie śpiewała. Przyszła wreszcie
noc, kiedy Cecylia znalazła się ze swym małżonkiem w tajemniczej ciszy sypialni. Wówczas tak przemówiła do niego: Najmilszy, istnieje tajemnica, którą ci wyznam, jeśli mi przyrzekniesz,
że będziesz jej strzegł troskliwie. Jest przy mnie anioł Boży, który mnie kocha i czujnie strzeże mego ciała. Będziesz go mógł zobaczyć, jeśli uwierzysz w prawdziwego Boga i obiecasz,
że się ochrzcisz. Idź więc za miasto drogą, która nazywa się Appijska i powiedz biedakom, których tam spotkasz: Cecylia posyła mnie do was, abyście pokazali mi świętego starca Urbana.
Skoro ujrzysz jego samego, powtórz mu wszystkie moje słowa. A gdy on już oczyści ciebie i wrócisz do mnie, wtedy ujrzysz i ty owego anioła.
Walerian przyjął chrzest z rąk św. Urbana. Wróciwszy do Cecylii znalazł ją w sypialni rozmawiającą z aniołem. Anioł trzymał w ręce dwa wieńce z róż
i lilii i podał jeden z nich Cecylii, a drugi Walerianowi, mówiąc przy tym: Strzeżcie tych wieńców nieskalanym sercem i czystym ciałem, ponieważ
przyniosłem je dla was z raju Bożego. One nigdy nie zwiędną ani nie stracą swego zapachu i nigdy nie ujrzą ich ci, którym czystość nie jest miła”.
Pierwszym miejscem kultu św. Cecylii stał się jej grób w katakumbach Pretekstata, gdzie zachowała się grecka inskrypcja „Oddała duszę Bogu”. Następnie kryptę powiększono, przyozdabiając
jej sklepienie malowidłem przedstawiającym Świętą w postaci orantki.
Pierwsze ślady kultu liturgicznego Świętej męczennicy zawiera Sakramentarz leoniański z V w., gdzie znajduje się 5 formularzy mszalnych z własnymi prefacjami. Z kolei
w aktach synodu papieża Symmacha z 499 r. znajduje się wzmianka o kościele pw. św. Cecylii wzniesionym w połowie IV w. Inną sławną świątynią dedykowaną
Świętej jest bazylika zbudowana przez papieża Paschalisa na rzymskim Zatybrzu w początkach IX w., gdzie złożono pod ołtarzem jej doczesne szczątki.
Za patronkę muzyki kościelnej uznano św. Cecylię dopiero pod koniec średniowiecza. Miało to swoje źródła w błędnym rozumieniu treści jednej z antyfon oficjum brewiarzowego: Cantantibus
organis Coecilia Domino decantabat. Owo sformułowanie antyfony spowodowało powstanie licznych przedstawień ikonograficznych św. Cecylii, która gra na instrumencie przypominającym organy.
W nawiązaniu do tej średniowiecznej tradycji od XVI w. w Kościele zachodnim zaczęły powstawać stowarzyszenia, których celem było pielęgnowanie muzyki kościelnej. Największy jednak rozgłos
zyskało Stowarzyszenie św. Cecylii, które powstało w Bambergu w 1868 r.
Dążyło ono do odnowienia prawdziwej muzyki kościelnej poprzez oczyszczenie liturgii z elementów świeckich i przywrócenia w liturgii chorału gregoriańskiego oraz polifonii
Szkoły Rzymskiej. Rychło ruch cecyliański rozszerzył się na cały Kościół powszechny, a wybitni kompozytorzy dedykowali jej swoje dzieła.
W sobotę 23 listopada w słynnej bazylice Świętej Rodziny (Sagrada Família) w Barcelonie prefekt Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych kard. Marcello Semeraro ogłosi błogosławionymi ks. Kajetana Clausellasa i świeckiego, ojca rodziny Antoniego Torta. Obaj ponieśli śmierć męczeńską w Katalonii w 1936, gdy w Hiszpanii szalała wojna domowa, której ostrze było wymierzone w wielkim stopniu w Kościół katolicki.
Kajetan (Gaietà) Clausellas Ballvé urodził się 29 (według innych źródeł - 5) sierpnia 1863 w mieście Salut de Sabadell (zespół miejski Barcelony). Uczył się w kolegium prowadzonym przez pijarów w Sabadellu, po czym w wieku 14 lat wstąpił do seminarium duchownego w Barcelonie i po jego ukończeniu przyjął 26 maja 1888 święcenia kapłańskie. Pracował następnie duszpastersko w różnych parafiach katalońskich, wszędzie dając przykład gorliwości apostolskiej, skromności, ubóstwa i pokory. W 1898 został wikariuszem parafii św. Feliksa w Sabadellu, łącząc tę funkcję z opieką duszpasterską w parafii Trójcy Przenajświętszej w tym mieście.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
