Turyn

To miasto na początku XX wieku było świadkiem życia Piotra Frassatiego, tercjarza dominikańskiego, założyciela nieformalnego „Stowarzyszenia Ciemnych Typów”, którego celem był apostolat wiary i modlitwy m.in. przez wspólne górskie wycieczki.

Podążając ścieżkami patrona młodzieży, warto zajrzeć na Politechnikę Królewską, gdzie studiował inżynierię górniczą. Turyn, położony u podnóża Alp, był świetnym miejscem wypadowym na górskie wędrówki młodego tercjarza dominikańskiego. Ciało zmarłego w wieku 24 lat Piotra w 1981 r. przeniesiono z grobu rodzinnego do katedry św. Jana Chrzciciela, gdzie jest przechowywane w poświęconej mu kaplicy. W katedrze jest także przechowywany Całun Turyński.

Siena

Miejsce życia św. Katarzyny – tercjarki dominikańskiej (jako świecka kobieta prowadziła życie klasztorne zgodne z dominikańskimi zasadami, poświęciła się dziełom miłosierdzia). Choć niepiśmienna, z pomocą innych wysyłała listy do najznaczniejszych osobistości XIV wieku. Doradzała, napominała. Dzięki jej namowom papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu.

Wśród sieneńskich śladów patronki Europy jest dom, w którym się urodziła – przekształcony w sanktuarium św. Katarzyny. Znajdują się w nim krzyż, z którego otrzymała stygmaty, i kamień, na którym opierała głowę. Są też bazylika św. Dominika, gdzie znajdują się relikwie świętej, i Fontebranda – źródło odwiedzane w młodości przez mistyczkę. Siena słynie także z eucharystycznego cudu z 1730 r.

Asyż

Malowniczo wzniesione na wzgórzu miejsce narodzin św. Franciszka i św. Klary (XII/XIII wiek). Klimatyczne uliczki biegnące między kamiennymi domami prowadzą do głównego celu – bazyliki św. Franciszka. W dolnym kościele znajdują się relikwie Biedaczyny z Asyżu, w górnym można podziwiać freski przedstawiające sceny ze Starego Testamentu i z życia świętego.

W miejscu, gdzie zmarł, u stóp Asyżu, wznosi się bazylika Matki Bożej Anielskiej – kolebka zakonu franciszkanów. W jej wnętrzu znajduje się kościółek Porcjunkula, odbudowany przez św. Franciszka. Tuż obok zamieszkał on z pierwszymi zakonnikami, tu również pierwsze śluby złożyła św. Klara, która dała początek klaryskom. A jej poświęcona jest bazylika z krzyżem San Damiano, z którego Chrystus przemawiał do św. Franciszka.

Padwa

Choć w tym mieście, położonym niedaleko Wenecji, św. Antoni spędził zaledwie kilka miesięcy, to i tak jest ono z nim od zawsze kojarzone. Każdego roku do bazyliki, gdzie znajdują się relikwie i grób franciszkanina żyjącego za czasów św. Franciszka, przybywają miliony pielgrzymów, żeby powierzać Bogu swoje intencje.
Warto zaznaczyć, że w bazylice jest sporo poloniców. Przy ołtarzu z relikwiami św. Antoniego są umieszczone relikwiarze św. Faustyny i św. Jana Pawła II. Są m.in. groby możnych, tablice wotywne, kaplica św. Maksymiliana M. Kolbego czy popiersie Jana III Sobieskiego. Bazylikę św. Antoniego tworzą nie tylko świątynia, ale i krużganki, dziedzińce i muzeum.

San Giovanni Rotondo

Tu większą część swojego życia spędził św. Ojciec Pio (1887-1968). Z mało dostępnej wioski za życia stygmatyka San Giovanni Rotondo stało się prężnie działającym centrum pielgrzymkowym. Dziś jest jednym z najliczniej odwiedzanych miejsc kultu na świecie – corocznie przybywa tu ok. 7 mln pątników.
San Giovanni pełne jest śladów niezwykłego życia Ojca Pio. Jest tu stary kościół i bazylika Matki Bożej Łaskawej, gdzie odprawiał Msze św., spowiadał, nauczał, jest chór klasztorny z krucyfiksem – ulubione miejsce modlitwy kapucyna, gdzie w 1918 r. otrzymał stygmaty. Na początku naszego wieku skończono budowę monumentalnego sanktuarium Ojca Pio. Jest i Dom Ulgi w Cierpieniu, i droga krzyżowa na zboczu wzgórza Castellano.

Monte Sant’Angelo

Choć świętego, któremu czci oddana jest ta miejscowość, nie wydała włoska ziemia, to nie sposób go pominąć. Zwłaszcza że opiekują się tym miejscem polscy księża ze Zgromadzenia św. Michała Archanioła (michalici). Miasteczko położone na górze Gargano, na wysokości 856 m n.p.m., 20 km od San Giovanni Rotondo, jest miejscem objawień św. Michała Archanioła. Początki sanktuarium, nazywanego Niebieską Bazyliką, nie ręką ludzką poświęconego, sięgają przełomu V i VI stulecia. Tu właśnie miało miejsce anielskie objawienie. Uwagę przykuwa posąg Archanioła z mieczem w ręku, warto zwrócić też uwagę na ołtarzyk, który upamiętnia obecność w tym miejscu św. Franciszka w 1216 r. Można podziwiać również ośmioboczną, 27-metrową dzwonnicę, która wznosi się obok wejścia do sanktuarium.