Poniżej podajemy krótkie życiorysy przyszłych błogosławionych.

Józef Antoni (José Antón) Gómez urodził się 26 sierpnia 1878 w wiosce Hacinas w prowincji Burgos w środkowej Hiszpanii. Bardzo młodo wstąpił do opactwa benedyktyńskiego św. Dominika w Silosie, w którym 21 listopada 1896 złożył śluby zakonne a 31 sierpnia 1902 przyjął święcenia kapłańskie. Mimo braku studiów wyższych znał wiele języków i miał dużo wiadomości z różnych dziedzin, toteż uczył przedmiotów humanistycznych i był wychowawcą dzieci uczących się w szkole przyklasztornej. W 1919 udał się do nowo założonego i podlegającego opactwu w Silosie przeoratu Matki Bożej z Montserratu koło Madrytu. Został później przełożonym tamtejszej wspólnoty i zajmował się też innymi pracami. Gdy w 1936 wybuchła wojna domowa w kraju, próbował znaleźć schronienie w domach swych przyjaciół. Stroniąc od polityki nadal zajmował się swymi sprawami w klasztorze, ale jako człowiek świecki. Niemniej jednak wkrótce lewicowi milicjanci odkryli jego stan zakonny i kapłański, aresztowali go i 25 września 1936 rozstrzelali. Pochowano go na cmentarzu pod Madrytem, potem jego zwłoki przeniesiono do stołecznej katedry, skąd w 1960 przeniesiono je do klasztoru w Montserracie.

Antolin (Antolín) Pablos Villanueva urodził się 2 września 1871 w Villa de Lerma kolo Burgos. Mając 13 lat wstąpił do klasztoru w Silosie i tam po złożeniu ślubów zakonnych w 1890 przyjął 19 września 1896 (w kilkanaście dni po ukończeniu 25 lat) święcenia kapłańskie. Uzupełniał następnie studia w zakresie historii i dyplomacji w Paryżu, po czym w 1902 władze zakonne wysłały go do klasztoru w Meksyku. Po rozpoczęciu prześladowań religijnych w tym kraju w 1914 schronił się najpierw na Isla de Pinos na Kubie, a stamtąd w 1919 wrócił do Hiszpanii, do klasztoru Montserrat. Wraz z innymi zakonnikami została tam aresztowany już na początku wojny domowej w swym kraju i rozstrzelany 8 listopada 1936 w Soto de Aldovea w San Fernando de Henares koło Madrytu.

Jan Rafał Marian (Juan Rafael Mariano) Alcocer Martínez urodził się 29 października 1889 w Madrycie. W wieku 20 lat wstąpił do opactwa Silos, ale niedługo po studiach zakonnych musiał odbyć służbę wojskową w Ceucie (Maroko) i dopiero po powrocie z wojska złożył 6 kwietnia 1915 śluby zakonne; 29 sierpnia 1918 przyjął w Burgos święcenia kapłańskie. Cieszył się sławą dobrego mówcy, zajmował się też w niewielkim zakresie twórczością pisarską. Od 1926 przebywał w Montserracie. Po wybuchu wojny domowej próbował się schronić u swego przyjaciela, został jednak odkryty i 4 października 1936 rozstrzelany.

Najmłodszy z tego grona Ludwik (Luis) Vidaurrázaga Gonzáles urodził się 13 września 1901 w Bilbao. Po przedwczesnej śmierci ojca rodzina pozostała niemal bez środków do życia, toteż chcąc choć trochę jej pomóc, wstąpił już jako 12-latek do opactwa w Silosie. 15 września 1919 złożył w nim śluby zakonne, a 19 grudnia 1925 przyjął święcenia kapłańskie. Początkowo przebywał w klasztorze Matki Bożej de Cogullada w Saragossie, skąd w 1928 został przeniesiony do Madrytu i tam zastał go wybuch wojny domowej. Już w pierwszych jej miesiącach trafił do więzienia, niebawem został zwolniony, ale wkrótce potem ponownie go uwięziono i 31 grudnia 1936 rozstrzelano nad strumykiem Elipa koło stolicy Hiszpanii.

Jutrzejsza beatyfikacja czterech męczenników z klasztoru Silos będzie ósmym tego rodzaju obrzędem za Franciszka. W czasie dotychczasowych siedmiu podobnych ceremonii Kościół wyniósł na ołtarze łącznie 579 męczenników wojny domowej w Hiszpanii w latach 1936-39. Pierwsza była beatyfikacja 522 ofiar tamtych wydarzeń, przeprowadzona 13 października 2013 w Tarragonie.