Od wielu już lat w liturgii Mszy św. korzystamy z języka ojczystego. Tak sprawowana Msza św. jest dla każdego zrozumiała i możemy mieć udział w celebracji Eucharystii razem z kapłanem, oczywiście przez
czynny udział i zaangażowanie swojego umysłu i serca. W Ogólnym Wprowadzeniu do Mszału Rzymskiego czytamy: „Ofiarny charakter Mszy św., uroczyście stwierdzony przez Sobór Trydencki, zgodnie z całą
tradycją Kościoła, został na nowo wyrażony przez II Sobór Watykański, który o Mszy św. wypowiedział te znamienne słowa: «Zbawiciel nasz podczas wieczerzy ustanowił eucharystyczną ofiarę Ciała i
Krwi swojej, aby w niej na wieki utrwalić Ofiarę Krzyża aż do swojego przyjścia, i tak Kościołowi, swej umiłowanej Oblubienicy, powierzyć pamiątkę swojej śmierci i zmartwychwstania»”. Sobór
Watykański II zarządził rewizję obrzędów Mszy św. Polecił, by niektóre obrzędy przywrócono stosownie do tradycji pierwotnej. Chodziło szczególnie o zachowanie depozytu wiary, mimo wielkiej różnorodności
modlitw i obrzędów.
Sobór Watykański II kładzie ogromny nacisk na czynne i pobożne uczestnictwo wiernych w liturgii Mszy św. W Konstytucji o Liturgii przypomina: „Porządek Mszy św. należy tak przerobić, aby wyraźniej
uwidocznić właściwe znaczenie i wzajemny związek poszczególnych części, a wiernym bardziej ułatwić pobożny i czynny udział” (50). Z tej racji po Soborze został przygotowany Mszał - księga
z tekstami potrzebnymi do odprawiana Mszy św. W 1975 r. ukazało się tłumaczenie Mszału na język polski. W 1986 r. został wydany pierwszy Mszał Rzymski dla Diecezji Polskich. Mszał ten nie wprowadził
wielkich zmian, ale udostępnił ogromne bogactwo treści modlitw.
Nowe Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego mówi, ze Stolica Apostolska kładzie większy nacisk na śpiew podczas liturgii Mszy św. Akcentuje obecność, scholi, chóru, kantora, a także zaangażowanie wiernych.
Śpiew podczas Mszy św. nie powinien być tylko solowym śpiewem grającego na organach. Zachęca, aby w niedziele aktem pokuty był obrzęd poświęcenia i pokropienia wodą świeconą. Kładzie też nacisk na istotną
rolę milczenia podczas Mszy św. Podkreśla, że Msza św. jest ważna od początku do końca, nie można lekceważyć jej i spóźniać się albo wychodzić przed ukończeniem.
Znak pokoju przekazujemy tylko najbliżej stojącym obok nas i przez gest praktykowany w parafii, najlepiej przez skłonienie głowy ku najbliższym nam osobom. Nowe Wprowadzenie do Mszału proponuje również,
gdzie to możliwe, procesyjne podchodzenie i przyjmowanie Komunii św. Podkreśla mocno, że Komunię św. przyjmujemy zawsze i tylko z rąk kapłana.
Skorygowane przepisy mają nam pomóc w doskonalszym uczestniczeniu w Mszy św., w większym umiłowaniu Chrystusa Pana i w dążeniu do doskonałego zjednoczenia z Nim.
Pomóż w rozwoju naszego portalu