Jury Nagrody (ks. prof. Edward Walewander, ks. dr Tadeusz Stolz i prodziekani wszystkich wydziałów KUL) przyznało Nagrodę I stopnia ex aequo: prof. dr. hab. Władysławowi Miodunce (UJ) i red. Ryszardowi Badowskiemu (Warszawa) oraz Nagrodę II stopnia ex aequo: dr. Krzysztofowi Czubarze (Zamość), dr. Dariuszowi Matelskiemu (UAM) i ks. dr. Józefowi Szymańskiemu (KUL). Laudację na cześć nagrodzonych wygłosił ks. prof. Edward Walewander (przewodniczący Jury Nagrody), natomiast dyplomy Laureatom wręczył ks. prof. Andrzej Szostek (rektor KUL). Wręczenie nagród zostało połączone z uroczystym koncertem Zespołu Pieśni i Tańca Ludowego UMCS, który w 2003 r. również został uhonorowany Nagrodą im. Skowyrów.
Książka prof. Władysława Miodunki Bilingwizm polsko - portugalski w Brazylii. W stronę lingwistyki humanistycznej, jest pierwszą monografią przedstawiającą język polski, którym posługują się w końcu XX w. dwujęzyczni Brazylijczycy pochodzenia polskiego. Dzieło przedstawia statyczny obraz zjawiska, jakie wyłania się z szeroko zakrojonych badań naukowych oraz proces stawania się i bycia osobą dwujęzyczną. Laureat ukazał zjawisko bilingwizmu na tle przemian tożsamości Polonii w Brazylii, jakie mają tam miejsce od lat 80. XIX w. aż do schyłku XX w. Nagrodzony album red. Ryszarda Badowskiego: Odkrywanie świata. Polacy na sześciu kontynentach, to opowieść fascynująca pod każdym względem, bowiem ciekawość świata u ludzi, o których pisze Laureat przerzuca się na to zaciekawienie, jakie rodzi się w każdym biorącym do ręki jego album. Sylwetki sportretowane przez Laureata mówią same, swym własnym językiem i swymi dokonaniami. Dr Krzysztof Czubara woli sięgać do przeszłości związanej z dziejami narodowymi na wschodniej ścianie. W książce Bezpieka. Urząd Bezpieczeństwa na Zamojszczyźnie 1944-1947 widać tendencję Laureata do odgrzebywania prawdy nawet, gdyby jej postać budziła na nowo ból pokrzywdzonych i potępienie dla krzywdzicieli. historii nie pisze się bowiem dla pobudzania do odwetu czy dla wyciągania na światło dzienne ciekawostek, ale po to, by móc na prawdzie budować przyszłość. Książka dr. Dariusza Matelskiego Problemy restytucji polskich dóbr kultury od czasów nowożytnych do współczesnych. Archiwa - księgozbiory - dzieła sztuki - pomniki, charakteryzuje się ogromną dokumentacją, tablicami analitycznymi i aneksem. Badania objęły społeczność polską w największym wymiarze, gdyż stosunek do dóbr kultury narodowej ma każdy jednakowy bez względu na miejsce zamieszkania, jeśli czuje więź z korzeniami. Książka ma na celu budzenie wrażliwości na to co wspólne, bo w czasach braku zrozumienia, zwłaszcza u młodszej generacji dla własnej tożsamości, przypominanie o niej jest niezwykle ważne. Ks. dr Józef Szymański w książce Kościół katolicki na Podolu. Obwód winnicki 1941-1964, podjął udaną próbę wprowadzenia czytelnika w samo sedno najbardziej dramatycznego okresu walki władz sowieckich z Kościołem katolickim. Dysertacja jest pierwszym tego typu pełnym opracowaniem. Musi do niej sięgnąć każdy, kto zabiera głos na temat Kościoła katolickiego w ZSRR, a zwłaszcza na Ukrainie. Ks. Szymański nie dał się uwieść łatwym i chętnie czytanym wspomnieniom i pamiętnikom, ale sięgnął obok nich do materiałów podstawowych.

Nagroda im. Skowyrów wręczana jest za prace drukowane, których zakres tematyczny obejmuje historię najnowszą, a szczególnie dzieje polskiej myśli politycznej, ruchu ludowego oraz walk niepodległościowych. Przyznawana jest także za prace poruszające problematykę polonijną i religijną, szczególnie ukazujące wkład Kościoła i duchowieństwa w rozwój kultury narodowej, walki o wolność i niepodległość Polski, sprawiedliwość społeczną, godność i prawa człowieka.

Franciszek Skowyra (1902-1978) ur. się w Mędrzechowie k. Tarnowa. Pracował jako nauczyciel, pełnił funkcję referenta Wydziału Oświecenia Publicznego Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach. Studiował prawo na UJ, gdzie w 1937 r. otrzymał tytuł magistra praw. Pracował społecznie jako prezes Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Szarleju, Polskiego Związku Zachodniego w Piekarach Śląskich i Związku Nauczycielstwa Polskiego za co był poszukiwany przez Niemców. Podczas ucieczki na Węgry, gdzie chciał przedostać się do armii polskiej, został aresztowany przez Sowietów, skazany i osadzony w łagrach w Kandałakszy i w Workucie. Po amnestii, w 1942 r. został przyjęty do Wojska Polskiego w Persji jako żołnierz II Korpusu gen. Andersa. Po II wojnie światowej wyjechał do Anglii, a stamtąd do Nowego Jorku, gdzie przebywał do końca życia. Na emigracji pracował w Stowarzyszeniu Polskich Kombatantów, był członkiem Zarządu Związku Polaków w Wielkiej Brytanii, działał w Stowarzyszeniu Polskich Więźniów Politycznych, jako przedstawiciel Skarbu Narodowego zbierał fundusze na potrzeby Rządu Polskiego w Anglii. Do końca życia pozostał wierny swej rodzinnej miejscowości, czego wyrazem było zorganizowanie w Webster Koła Mędrzechowian.