Reklama

Franciszek

Działalność Franciszka w 2019 roku

W 2019 Franciszek nadal prowadził bardzo aktywną działalność na płaszczyźnie wewnątrzkościelnej i międzynarodowej. Między innymi odbył 6 podróży zagranicznych, odwiedzając 11 krajów

[ TEMATY ]

kalendarium

papież Franciszek

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Oto wykaz niektórych najważniejszych wydarzeń w mijającym roku:

Podróże zagraniczne

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

1. 23-28 I – Ameryka Łacińska (VII). Panama (Panama, Pacora) (26. od początku pontyfikatu); trwała 5 dni, 2 godz., 15 min; papież przemierzył 19084 km i wygłosił 11 przemówień.

2. 3-5 II – Azja (VII). Zjednoczone Emiraty Arabskie (Abu Zabi) (27); 2 dni, 4 godz.; 8596 km, 2 przemówienia. 30-31 III – Afryka (III). Maroko (Rabat, Temara) (28); 1 dzień, 10 godz., 45 min.; 3802 km, 5 przem.

3. 29. 5-7 V – Europa (XII). Bułgaria (5-7 V; Sofia, Rakowski), Macedonia Północna (7 V; Skopje) (29); 2 dni, 13 godz., 30 min.; 2057 km, 12 przem.

4. 31 V-2 VI – Europa (XIII). Rumunia (Bukareszt, Bacău, Jassy, Sybin, Blaż, Şumuleu-Ciuc) (30); 2 dni, 10 godz., 35 min., 3302 km, 9 przem.

5. 4-10 IX – Afryka (IV). Mozambik (4-6 IX; Maputo), Madagaskar (6- IX; Antananarivo), Mauritius (10 IX; Port Louis) (31); 6 dni, 11 godz.; 19329 km; 18 przem.

6. 19-26 XI – Azja (VIII). Tajlandia (19-23 XI; Bangkok), Japonia (23-26 XI; Tokio, Nagasaki, Hiroszima) (32); 6 dni, 22 godz., 5 min.; 26863 km, 20 przemówień.

Podróże po Włoszech

25 III – Loreto (25. od początku)

16 VI – Camerino-Sanseverino Marche (26)

21 VI – Neapol (27)

21 IX – Albano (28)

1 XII – Greccio (29)

Odwiedziny parafii rzymskich

3 III – św. Kryspina z Viterbo (San Crispino da Viterbo) (19)

7 VI – św. Juliusza (San Giulio) (20)

Beatyfikacje – 16 obrzędów, 46 błogosławionych

1. (98), 9 III, Oviedo (Hiszpania) – bł. Anioł Cuarats Cristóbal (1 VI 1910-7 X 1934), Hiszpan, seminarzysta i jego 8 towarzyszy, łącznie 9 osób, kleryków z Oviedo, męczenników wojny domowej, zamordowanych w latach 1934-37

2. (99), 23 III, Tarragona (Hiszpania) – bł. Marian Mullerat i Soldevila (24 III 1897-13 VIII 1936), Hiszpan, świecki, ojciec rodziny, męczennik wojny domowej

Reklama

3. (100), 27 IV, La Rioja (Argentyna) – bł. Henryk A. Angelelli Carletti (17 VI 1923-4 VIII 1976), Argentyńczyk, biskup, i jego 3 towarzyszy: o. Karol od Boga Murias (10 X 1945-18/19 VII 1976), Argentyńczyk, kapłan, franciszkanin konwentualny, Gabriel Longueville (18 III 1931-18/19 VII 1976), Francuz, działający w Argentynie, kapłan i Wenceslao Pedernera (28 IX 1936-25 VII 1976), Argentyńczyk, świecki, ojciec rodziny – wszyscy zginęli śmiercią męczeńską w okresie dyktatury wojskowej.

4. (101), 4 V, Miasto Meksyk – bł. Maria Concepción Cabrera de Armida (8 XII 1862-3 III 1937), Meksykanka, świecka, wdowa, współzałożyciel Misjonarzy Ducha Świętego, zał. Zgrom. Sióstr od Krzyża Najświętszego Serca Jezusowego i dwóch innych stowarzyszeń życia apostolskiego.

5. (102), 18 V, Madryt – bł. Guadalupe Ortiz de Landázuri Fernández de Heredia (12 XII 1916-16 VII 1975), Hiszpanka, świecka, członkini Opus Dei.

6. (103), 2 VI, Blaż (Rumunia; Franciszek) – bł. 7 biskupów greckokatolickich, męczenników reżymu komunistycznego z lat 1950-70.

7. (104), 8 VI, Kraków – bł. Michał Giedrojć (ok. 1420/25-4 V 1485), Polak, brat zakonny z Zakoinu św. Augustyna [beatyfikacja równoważna, ogłoszona 7 XI 2018 w Rzymie przez Franciszka]

8. (105), 15 VI, Pozzomaggiore (Włochy – Sardynia) – bł. Jadwiga Carboni (2 V 1880-17 II 1952), Włoszka, świecka, mistyczka, stygmatyczka

9. (106), 22 VI, Madryt – bł. Elżbieta Lacaba Andía i jej 13 towarzyszek, hiszpańskich zakonnic – koncepcjonistek, zamordowanych z nienawiści do wiary w Hiszpanii w 1936

10. (107), 14 IX, Forlì (Włochy) – bł. Benedykta Bianchi Porro (8 VIII 1936-23 I 1964), Włoszka, świecka

11. (108), 15 IX, Limburg (Niemcy, kard. Kurt Koch – przewodniczący Papieskiej Rady Popierania Jedności Chrześcijan) – bł. Ryszard Henkes SAC (26 V 1900-22 II 1945), Niemiec, kapłan, męczennik

12. (109), 19 X, Crema (Włochy) – bł. Alfred Cremonesi (16 V 1902-7 II 1953), Włoch, misjonarz PIME, działający w Birmie [Mianmarze], męczennik

Reklama

13. (110), 9 XI, Grenada (Hiszpania) – bł. Maria Emilia Riquelme y Zayas (5 VIII 1847-10 XII 1940), Hiszpanka, zakonnica, zał. Zgromadzenia Misjonarek Najświętszego Sakramentu i Maryi Niepokalanej

14. (111), 16 XI, Riobamba (Ekwador) – bł. Wiktor Emil Moscoso Cárdenas (21 IV 1846-4 V 1897), Ekwadorczyk, kapłan, jezuita, męczennik

15. (112), 23 XI, Tambaú (Brazylia) – bł. Donizetti Tavares de Lima (3 I 1882-16 VI 1961), Brazylijczyk, kapłan, “cudotwórca”

16. (113), 7 XII, Huehuetenango (Gwatemala; kard. José Luis Lacunza Maestrojuán z Panamy) – bł. Jakub Miller (21 IX 1944-13 II 1982), Amerykanin, brat szkolny, działający głównie w Nikaragui i Gwatemali, męczennik

Prawie wszystkim obrzędom przewodniczył prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych kard. Angelo Becciu; tylko w 3 przypadkach błogosławionych ogłaszali inni, w tym raz osobiście papież Franciszek (w Blażu w Rumunii), co zaznaczono w wykazie po nazwie miejsca ceremonii.

2019-12-23 13:54

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Papież kanonizuje 9 października dwóch błogosławionych

[ TEMATY ]

kanonizacja

papież Franciszek

Adobe Stock

Podczas dzisiejszego konsystorza zwyczajnego papież ogłosił, że 9 października kanonizuje dwóch błogosławionych: Jana Chrzciciela Scalabriniego biskupa Piacenzy, założyciela Zgromadzenia Misjonarzy św. Karola i Zgromadzenia Sióstr Misjonarek św. Karola Boromeusza, (8. 07. 1839 – 1. 06. 1905) oraz Artemidesa Zatti (12.10.1880- 15.03.1951), salezjanina koadiutora.

Jan Chrzciciel Scalabrini został beatyfikowany 9 listopada 1997 przez św. Jana Pawła. Bp Scalabrini przez 30 lat był biskupem Piacenzy we Włoszech, znany jest ze swej troski o włoskich emigrantów. Założył zgromadzenia misyjne służące emigrantom: Misjonarzy i Misjonarek św. Karola. Urodził się 6 lipca 1839 r. w Fino Mornasco, małej wiosce na północy Włoch, nieopodal Como. Był trzecim spośród ośmiorga dzieci. Troje z jego rodzeństwa musiało wyemigrować, a rozstania z nimi wywarły silny wpływ na jego osobowość. Po ukończeniu szkoły średniej, wstąpił do seminarium i przyjął święcenia kapłańskie w wieku 24 lat. Został profesorem, następnie zaś rektorem seminarium. W 1870 objął probostwo parafii w Como, gdzie wkrótce założył przedszkole i redagował katechizmy: dla dzieci oraz dla głuchoniemych.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Ghana: nie ma kościoła, w którym nie byłoby obrazu Bożego Miłosierdzia

2024-04-24 13:21

[ TEMATY ]

Ghana

Boże Miłosierdzie

Karol Porwich/Niedziela

Jan Paweł II odbył pielgrzymkę do Ghany, jako pierwszą na Czarny Ląd, do tej pory ludzie wspominają tę wizytę - mówi w rozmowie z Radiem Watykańskim - Vatican News abp Henryk Jagodziński. Hierarcha został 16 kwietnia mianowany przez Papieża Franciszka nuncjuszem apostolskim w Republice Południowej Afryki i Lesotho. Dotychczas był papieskim przedstawicielem w Ghanie.

Arcybiskup Jagodziński opowiedział Radiu Watykańskiemu - Vatican News o niezwykłej wierze Ghańczyków. „Sesja parlamentu zaczyna się modlitwą, w parlamencie organizowany jest też wieczór kolęd, na który przychodzą też muzułmanie. Tutaj to się nazywa wieczorem siedmiu czytań i siedmiu pieśni bożonarodzeniowych" - relacjonuje. Hierarcha zaznacza, że mieszkańców tego kraju cechuje wielka radość wiary. „Ghańczycy we wszystkim, co robią, są religijni, to jest coś naturalnego, Bóg jest obecny w ich życiu we wszystkich jego aspektach. Ghana jest oczywiście państwem świeckim, ale to jest coś naturalnego i myślę, że moglibyśmy się od nich uczyć takiego entuzjazmu w przyjęciu Ewangelii, ale także tolerancji, ponieważ obecność Boga jest dopuszczalna i pożądana przez wszystkich" - wskazał.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję