Umiłowani Diecezjanie!

W bieżącym roku upływa 15 lat od ustanowienia diecezji toruńskiej przez Ojca Świętego Jana Pawła II. Miniony okres czasu wykorzystaliśmy na organizowanie struktur diecezjalnych, niezbędnych dla normalnego życia i rozwoju Kościoła lokalnego. Jednocześnie podejmowaliśmy wiele działań duszpasterskich, mających na celu duchowe ożywienie wspólnoty diecezjalnej. Wystarczy wspomnieć misje ewangelizacyjne we wszystkich parafiach diecezji, peregrynację wizerunku Pana Jezusa Miłosiernego oraz obchody Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. Szczególnym wydarzeniem tego czasu była wizyta apostolska Ojca Świętego Jana Pawła II w Toruniu i beatyfikacja ks. Stefana Wincentego Frelichowskiego.
Równolegle z tymi wydarzeniami, od roku 1995, trwały przygotowania do I Synodu Diecezji Toruńskiej. Powołane w tym czasie komisje przygotowawcze, złożone z duchownych, osób konsekrowanych i wiernych świeckich, gromadziły i przygotowywały materiały na użytek Synodu, zgłaszając także oczekiwania i propozycje reprezentowanych przez siebie środowisk diecezjalnych. Osobom, które uczestniczyły w pracach przygotowawczych, wyrażam serdeczną wdzięczność za trud włożony w przygotowanie materiałów roboczych, które zostały poddane kolejnej obróbce przez Główną Komisję Przygotowawczą w celu ich ujednolicenia, koordynacji i przystosowania do uchwał II Polskiego Synodu Plenarnego, promulgowanych w 2001 r. Było wyraźnym postulatem tego Synodu, aby wszystkie Kościoły partykularne w Polsce dokonały recepcji jego postanowień na własnych synodach diecezjalnych.
Mając na uwadze wspomniane zalecenie II Polskiego Synodu Plenarnego, a także stan prac przygotowawczych do naszego Synodu diecezjalnego, po zasięgnięciu opinii Rady Kapłańskiej, dekretem z dnia 7 czerwca 2007 r. zwołałem I Synod Diecezji Toruńskiej, wyznaczając na jego uroczyste rozpoczęcie dzień 23 czerwca br.

1. Czym jest synod diecezjalny?

W rozumieniu Kodeksu Prawa Kanonicznego „synod diecezjalny jest zebraniem wybranych kapłanów oraz innych wiernych Kościoła partykularnego, którzy dla dobra całej wspólnoty diecezjalnej świadczą pomoc biskupowi diecezjalnemu”(kan. 460 KPK). Jest to zgromadzenie wezwanych zgodnie z prawem duchownych, zakonników i świeckich, na którym biskup - korzystając z pomocy specjalistów w zakresie wiedzy teologicznej, pasterskiej i prawniczej, jak również wysłuchując zdania różnych zespołów - wypełnia w sposób uroczysty urząd i posługę pasterzowania swoją owczarnią, dostosowując do lokalnych warunków przepisy i normy Kościoła powszechnego, wytyczając drogę i sposoby pracy apostolskiej, rozwiązując trudności o charakterze ogólnym, korygując błędy w zakresie doktryny i obyczajów, jeśli takie ujawniają się w diecezji. Synod diecezjalny daje również okazje do sprawowania świętych czynności, które najbardziej przyczyniają się do spotęgowania gorliwości apostolskiej lub nowego zapoczątkowania jej w całej diecezji (por. Instrukcja „ Ecclesiae imago”, 163).
Synodowi przewodniczy biskup diecezjalny i jest jedynym jego prawodawcą. Natomiast zgromadzeni na synodzie z głosem doradczym mają świadczyć pomoc biskupowi dla dobra całej wspólnoty diecezjalnej. Realizując swoje zadania, synod powinien zaangażować całą wspólnotę wiernych diecezji i dążyć do odnowy życia religijno-moralnego.

2. Dlaczego zwołuję synod?

Słowo „synod” oznacza pójście wspólną drogą. Jest dla nas sprawą ważną, aby nowa diecezja toruńska, utworzona w znacznej części z diecezji chełmińskiej i fragmentu archidiecezji gnieźnieńskiej, ustaliła wspólną drogę w działalności duszpasterskiej i innych dziedzinach życia kościelnego. Zarazem ma być to wspólna droga z Kościołem powszechnym i Kościołami lokalnymi w Polsce, według wskazań Soboru Watykańskiego II, Kodeksu Prawa Kanonicznego Jana Pawła II oraz II Polskiego Synodu Plenarnego. Trzeba nam zatem Synodu diecezjalnego, aby wytyczając młodej diecezji drogę ku przyszłości, włączyć ją harmonijnie w drogę całego Kościoła.
Istotnym powodem zwołania Synodu naszej diecezji są też niewątpliwie nowe wyzwania duszpasterskie, wynikające z nowej ewangelizacji, najbardziej porywającego zadania Kościoła tego czasu. Według nauczania Ojca Świętego Jana Pawła II, nowa ewangelizacja musi byś prowadzona z nową gorliwością, nowymi metodami i z zastosowaniem nowych środków wyrazu. Musi też dać odpowiedź spójną, trafną i przekonującą, zdolną umocnić wiarę katolicką w jej wymiarze indywidualnym, rodzinnym i społecznym. Ostatecznym celem nowej ewangelizacji jest kształtowanie nowych wspólnot kościelnych, w których wiara ujawnia się i urzeczywistnia w całym swoim pierwotnym znaczeniu jako przylgnięcie do osoby Chrystusa i do Jego Ewangelii, jako spotkanie i sakramentalna komunia z Chrystusem, jako życie w duchu miłości i służby. Synod naszej diecezji ma zatem ważne zadanie, by metody, drogi i cele nowej ewangelizacji przełożyć na konkrety życia diecezjalnego.

3. Jaki będzie bieg prac synodalnych?

Prace synodalne prowadzone są w komisjach Synodu i na jego zebraniach plenarnych. Komisje wypracowują i przedstawiają na zebraniach plenarnych projekty postanowień, zaś członkowie Synodu dyskutują nad tymi projektami i przyjmują propozycje w głosowaniu. Członkowie Synodu mają prawo swobodnego omówienia na sesjach synodalnych wszystkich ustalonych tematów.
Aby dać możliwość aktywnego uczestnictwa w Synodzie innym wiernym, powołane będą również dekanalne zespoły synodalne wspierające delegatów na synod swoimi przemyśleniami i modlitwą. Zachęcam serdecznie wszystkie środowiska diecezji do udziału w tych zespołach. Liczę zwłaszcza na grupy duszpasterskie, stowarzyszenia i ruchy katolickie, wspólnoty modlitewne i apostolskie. Niech we wspólnej odpowiedzialności za Kościół diecezjalny ożywia nas „jeden duch i jedno serce” (Dz 4,32).

4. Co stanowi myśl przewodnią Synodu Toruńskiego?

Pierwszy Synod Diecezji Toruńskiej rozpoczyna się w roku poświęconym rozważaniom nad powołaniem chrześcijańskim, według słów św. Pawła: „Przypatrzcie się, bracia, powołaniu waszemu” (1 Kor 1,26). Przede wszystkim jest to wezwanie dla każdego chrześcijanina, by odkrywał na nowo swoje powołanie do świętości, gdyż wolą Bożą jest nasze uświęcenie (por. 1 Tes 4, 3). Świętość jest darem i zadaniem dla wszystkich, niezależnie od stanu i zawodu. Stanowi ona wysoką miarę zwyczajnego życia chrześcijańskiego. Natomiast różne są drogi świętości w życiu kapłanów, osób konsekrowanych i wiernych świeckich. Kapłan uświęca się przez posługę sakramentalną i duszpasterską w zjednoczeniu z Chrystusem, Głową i Pasterzem Kościoła. Osoba konsekrowana uświęca się wiernością ślubom zakonnym i charyzmatowi swego instytutu. Człowiek świecki zaś postępuje drogą świętości, gdy przemienia świat, w którym żyje, mocami Ewangelii. Terenem jego świadectwa jest rodzina, środowisko zawodowe, życie społeczne, polityczne, ekonomiczne i kulturowe.
Niech więc nasz Synod, ożywiający ducha nowej ewangelizacji w diecezji, ma za fundament odnowione dążenie do świętości każdego, kto jest świadom swej przynależności do Chrystusa w Jego Mistycznym Ciele. Do odnowy życia wspólnoty diecezjalnej prowadzi droga świętości każdego z jej członków. sługa Boży Jan Paweł II dał nam wspaniałe pomoce na tej drodze: kapłanom - adhortację „Pastores dabo vobis”, osobom konsekrowanym - „Vita consecrata”, wiernym świeckim - „Christifidelis laici”. Trzeba, aby czas Synodu zaowocował dojrzałą refleksją nad tymi dokumentami i wcielaniem w życie nakreślonych tam zadań.

* * *

Umiłowani Diecezjanie! Waszym modlitwom do Ducha Świętego, który ożywia Kościół Boży, polecam serdecznie całe dzieło Synodu diecezjalnego w tej ufności, że wspierany światłem i mocą z wysoka przyniesie on błogosławione owoce dla wspólnego dobra diecezji.
Członków i prace Synodu oraz całą rodzinę diecezjalną zawierzam opiece Matki Bożej Nieustającej Pomocy i wstawiennictwu Błogosławionych naszej diecezji.

Z pasterskim błogosławieństwem

Wasz biskup Andrzej

Toruń, dnia 11 czerwca 2007 r.