Reklama

Wiara

6 sposobów na to, jak owocnie (duchowo) przeżyć wakacje

Początek wakacji, słońce, wysokie temperatury i wizja upragnionego urlopu przed oczami. Jak przeżyć ten czas nie tylko odpoczywając cieleśnie, ale także nabierając sił duchowych?

[ TEMATY ]

duchowość

modlitwa

wakacje

urlop

Wakacje z Bogiem

Karol Porwich/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Oto 6 sposobów jak owocnie przeżyć czas rozpoczynających się wakacji!

1. Systematyczna praktyka

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

„Nie ma wakacji od Boga” to częste ostrzeżenie księży i katechetów pracujących z młodzieżą. Jasne, że warto ostrzegać, ale znacznie lepiej ukazać dlaczego warto w wakacje tę więź z Bogiem umacniać.

Wakacje to często czas odpoczynku i zwiększonej ilości czasu wolnego. Możemy go przeleżeć i zmarnować, ale możemy też rozpocząć budowę naszej twierdzy spotkania z Bogiem.

Twierdza ta zbudowana jest na czterech filarach i każdy z nich jest szalenie istotny.

- Eucharystia (częsta, świadoma)

- Spowiedź św. (z głębi serca)

- codzienna modlitwa (modlitwa, a nie recytowanie wyuczonych fraz)

- codzienna lektura Pisma Świętego (niedługi fragment + medytacja nad nim)

Bez osobistej pracy ciężko o efekty. Właściwe wejście w okres wakacji, jako ten w którym mogę zbliżyć się do Jezusa to połowa sukcesu. Dalej tylko systematyczność i otwarcie na kierowanie Ducha Świętego.

2. Lektura duchowa

Znane jest powiedzenie jesteś tym co jesz. Nasze wnętrze jest tym czym je karmimy. Jeśli będzie to zło, ciągle przeglądanie social mediów i plotkarskich portali, to za nic nie odczujemy w życiu zmiany.

Często na wyjazdy wakacyjne zabieramy prasę, książki. Zwróćmy uwagę na tytuły. Wybierzmy te katolickie, które swoją treścią zbliżą nas do Jezusa, dadzą wskazówki, zmotywują.

3. Świadectwo

Nic tak nie umacnia naszych przekonań i wartości jak dzielenie się nimi z innymi. Wakacje to czas poznawania nowych osób, częstszych kontaktów. Może to dobry moment na początek ewangelizacji? Nie trzeba od razu organizować wielkich spotkań modlitewnych, czasami 2-3 zdania krótkiego świadectwa tego co Bóg dokonał w moim życiu, mogą okazać się dla spotkanego człowieka przełomem w jego postrzeganiu wiary.

Bóg działa w świecie, ale często potrzebuje do tego nas. Naszych nóg, rąk, ust, a przede wszystkim naszych czynów miłości.

Reklama

4. Pielgrzymowanie

Jak wiemy te wakacje, a tym samym jedna z najlepszych form duchowej odnowy, jaką są pielgrzymki, będą zupełnie inne niż do tej pory. Surowe obostrzenia dały w kość organizatorom grup pątników, którzy decydują się na zmienioną formę pielgrzymowania. Część z nich idzie w mniejszych grupach, część w tzw. sztafetach, czyli wymiennie. Jaka forma by to nie była, pielgrzymka to doskonały sposób na zamknięcie pewnego etapu swojego życia i rozpoczęcie życia bliżej Boga.

Pokutny charakter pielgrzymek sprzyja rozmyślaniu i rachunkom sumienia. Spowiedź święta, wspólne modlitwy, częsta Eucharystia – to wszystko może pomóc nam ustawić swoje życie na dobre tory. Tory na których nasze życie stanie się pociągiem do Boga.

5. Odwiedzanie miejsc świętych

Zwiedzanie samo w sobie, także miejsc świętych nie niesie ze sobą radykalnych zmian w życiu. Jednak jeśli wakacyjne podróże turystyczne połączymy z właściwym nastawieniem serca, pragnącym pogłębiać swoją duchowość – może nam wyjść świetne połączenie odnowy ciała i ducha.

Miejsca kultu świętego, sanktuaria, znane klasztory czy miejsca pamięci świętych Kościoła, sprzyjają atmosferze rozmodlenia. Przebywając w miejscach szczególnego działania Bożej łaski uświadamiamy sobie na nowo jak wielkie rzeczy czyni Pan, tym którzy Go o to proszą. Wakacje mogą stać się czasem powrotu do tożsamości prawdziwego dziecka Boga, który nie potępiając czeka na każdego z nas.

6. Inicjatywy ewangelizacyjne

Choć wiele z nich odbywa się w zmienionej formie, wakacyjne inicjatywy ewangelizacyjne to nadal doskonały sposób na zyskanie duchowych sił. Część festiwali chrześcijańskich odbywa się online, ale część także tradycyjnie. Przebywając w miejscach głoszenia Bożej Chwały, wśród ludzi pragnących wzrastać w wierze, mamy szanse na zastrzyk motywacji do trwania w dobru.

Reklama

Jezus działa różnorakimi metodami, działa przez zdarzenia, sytuacje, przez innych ludzi, ale także przez w/w eventy. Warto zaufać prowadzeniu Ducha Świętego i zamiast nic nie dających światowych koncertów czy spotkań, wybrać te z Bożym przesłaniem na pierwszym planie.

_________

Większą ilość czasu wolnego w wakacje możemy zatracać bez opamiętania, myśląc że w ten sposób zyskamy, jednak lekki wysiłek i chęć odnowienia ducha może nam otworzyć całkiem nowe, dotąd nieznane horyzonty. Mimo tego, że będą to inne wakacje niż dotychczas, może to być naprawdę niezwykły czas. Bóg nie zna takich słów jak „to koniec”, „nie da się”, „to bez sensu”.

Bóg działa różnorakimi metodami i w różnorakich miejscach. Na wyjazdach wakacyjnych także.

2020-06-26 08:02

Ocena: +12 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jak odpocząć, żeby wypocząć

Niedziela Ogólnopolska 25/2019, str. 42-43

[ TEMATY ]

psychologia

Wakacje z Bogiem

©olezzo - stock.adobe.com

Czy słowa: muszę, powinienem, trzeba, nie mam czasu – to obowiązkowe elementy w twoim codziennym słowniku? Czy gonitwa myśli nawet na urlopie to również twoja domena? Jeśli tak, ten tekst jest lekturą obowiązkową na wakacje

Czy pisanie o odpoczynku nie jest przesadą? Wydaje się przecież, że nie ma nic prostszego niż usiąść, nic nie robić i odpocząć. Kiedy jednak zada się pytania: Czy miałeś dzisiaj czas na zrobienie czegoś, co lubisz? Czy pozwoliłeś sobie dzisiaj choć przez chwilę nic nie robić? – w odpowiedzi najczęściej usłyszymy: „nie mam czasu” i zaraz pojawi się cała lista tego, co dzisiaj koniecznie trzeba zrobić. Na odpoczynek często po prostu nie ma czasu. A kiedy już wreszcie go znajdziemy i zaplanujemy długo wyczekiwany urlop, to nie bardzo wiemy, jak właściwie to zrobić, żeby odpocząć. W rezultacie kręcimy się w kółko, by w trakcie kilku dni urlopu wyjechać na wczasy, odwiedzić znajomych, zrobić remont i gruntowne porządki. Cała lista zadań... Efekt takiego urlopu może być taki, że jesteśmy zmęczeni jeszcze bardziej niż przed nim.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Warszawska Pielgrzymka Piesza na Jasną Górę wpisana na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego

2024-04-25 11:34

[ TEMATY ]

Lista niematerialnego dziedzictwa kulturowego

Karol Porwich/Niedziela

Zabawkarstwo drewniane ośrodka Łączna-Ostojów, oklejanka kurpiowska z Puszczy Białej, tradycja wykonywania palm wielkanocnych Kurpiów Puszczy Zielonej, Warszawska Pielgrzymka Piesza na Jasną Górę oraz pokłony feretronów podczas pielgrzymek na Kalwarię Wejherowską to nowe wpisy na Krajowej liście niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Tworzona od 2013 roku lista liczy już 93 pozycje. Kolejnym wpisem do Krajowego rejestru dobrych praktyk w ochronie niematerialnego dziedzictwa kulturowego został natomiast konkurs „Palma Kurpiowska” w Łysych.

Na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego zostały wpisane:

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję