W drugi dzień świąt Bożego Narodzenia w Kościele katolickim wspominany jest św. Szczepan. To pierwszy męczennik, który został ukamienowany za przyznanie się do wiary w Chrystusa. W niektórych parafiach, zwłaszcza na rolniczych terenach, nadal jest kultywowany zwyczaj święcenia ziaren owsa. Kościół uznał zwyczaj obsypywania się owsem za symbol męczeństwa i kamieniowania św. Szczepana, a kamienie zastąpił owies. Podczas gdy kapłan odmawia specjalną modlitwę i kropi wiernych wodą święconą, przechodząc środkiem świątyni, ludzie obsypują go owsem. Poświęcony owies przynoszony jest do domu i dodawany do ziarna przeznaczonego na wiosenny wysiew w polu. Gospodynie na św. Szczepana szły z wiadrem owsa do sąsiada, składały życzenia zdrowia i pomyślności, a owies rozsypywały na podłogę. W niektórych miejscowościach do świątyń obok owsa przynoszony był również groch. Część poświęconych ziaren gospodarze podawali zwierzętom, a resztę zachowywali do wiosennych siewów.