Wszystkich zgromadzonych powitał ks. dr Marek Pluta. – Witam wszystkich czcicieli Miłosierdzia Bożego. Nie wszystkich, bo pewnie wielu z was zostało w domach i łączy się z nami poprzez transmisję internetową. Proszę celebransa o przybliżenie nam tajemnicy Bożego Miłosierdzia. Modlimy się za wszystkich naszych parafian – mówił ks. Proboszcz.

W homilii ks. Tomasz Falak odniósł się do Ewangelii o świętym Tomaszu. - Przyznam się wam, że lubię utożsamiać się z niektórymi postaciami Ewangelii i lubię proponować to innym. Dziś mam ułatwione zadanie. Święty Tomasz Apostoł jest moim patronem od chrztu świętego. Utożsamiam się z nim, gdyż często potrzebuję bratniej czy siostrzanej duszy, żeby było łatwiej przechodzić przez życie. Czasem utożsamiam się z nim w pewnej samotności. Tomasz nie był z apostołami z dzień modlitwy w wieczerniku. Chodził swoimi drogami, być może potrzebował samotności. Być może nie chciał być we wspólnocie. Ja czasem też lubię być sam, bo co ja będę innych obarczał swoimi problemami. Wydaje mi się, że sam je rozwiążę. Wydaje mi się, że jest to dowód odpowiedzialności i dojrzałości. Jednak się tak nie da! Nie da się wszystkiego samemu, nie da się samemu przeżywać swojej wiary! Jest coś, co mnie różni ze św. Tomaszem. W życiu nie chciałbym dotykać otwartych ran. Nie mógłbym być strażakiem, lekarzem, ratownikiem medycznym. Jednak jestem kimś, kto dotyka ran, ale duchowych. Nie czuję obrazy do wyznawanych w konfesjonale grzechów, bo wiem, że te grzechy kiedy są wyznawane są już poddawane procesowi leczenia. Wiem, że Chrystus posługuje się mną, bym mógł w jego imieniu powiedzieć „Odpuszczają się Twoje grzechy”. Dwa momenty są dla mnie szczególnie ważne – nie tylko, gdy utożsamiam się z apostołami, ale i z samym Panem Jezusem. Stając za ołtarzem, wypowiadam jego słowa „To jest Ciało moje, to jest krew moja”. One nie są moje, one są jego. To samo jest w konfesjonale, to nie ja jestem taki wspaniałomyślny i miłosierny. Przeze mnie mówi Pan Jezus. To wszystko wymaga wielkiej wiary. Wiary, która musi się potwierdzać, musi się pogłębiać i musi się w czymś konkretnym wyrażać – mówił ks. Falak.

- Dziś Pan Jezus błogosławi tych wszystkich, którzy „nie widzieli, a uwierzyli”. Święty Tomasz wyznał w końcu swoją wiarę, oddając pokłon i mówiąc „Pan mój i Bóg mój”. Czy słowa dzisiejszej Ewangelii nie znajdują odzwierciedlenia w wizerunku Pana Jezusa Miłosiernego? To on wchodzi do wnętrza przepełnionego mrokiem, niepewności, wątpliwości, może nawet zawodu. Ta ciemność jest symbolem tego co przezywają apostołowie po śmierci Mistrza. Pan Jezus wchodzi jako źródło światła ze swoją mocą, ale jednocześnie z delikatnością obwieszcza pokój. Składa jedna dłoń do błogosławieństwa, a drugą pokazuje rany. Chce byśmy dotykali tego miłosierdzia, jakie on objawia (…) Wiara jest potrzebna. Wiara daje nowe życie. Wiara ożywia. Co masz może ożywić dzisiaj, kiedy jesteśmy tak wieloma rzeczami przygnębieni? Co nas może pocieszyć w naszej niepewności jutra, jak nie wiara w Bożą Opatrzność, Boże Miłosierdzie, Bożą Łaskę. Zechciejmy się ożywić i zechciejmy stanowić wspólnotę zjednoczoną jednym duchem, jednym sercem (…) Nie musimy obmyślać wielkich przedsięwzięć ewangelizacyjnych, ale powinniśmy zacząć od małych dzieł miłosierdzia. Żeby nikt z nas, mieszkających obok, czy nikt z naszych bliskich, nie był skazany na samotność w swoim świecie. Byśmy dotarli do tych współczesnych Tomaszów, którzy obwarowali wiarę swoimi warunkami. Mamy obwieszczać im, słowem i czynem, że Jezus żyje, że on jest miłością, że nas ożywia w wierze, nadziei i miłości – zachęcał celebrans.

Suma odpustowa zakończyła się odmówieniem Koronki do Miłosierdzia Bożego. Na mszy świętej poprzedzającej sumę odpustową trójka dzieci przystąpiła od sakramentu Pierwszej Komunii Świętej.