Stanisław Kibało, znany piekarz z Wrocławia-Leśnicy, został Wielkim Kanclerzem Kapituły Jadwiżańskiej Krzyża "Zasłużony dla Parafii św. Jadwigi we Wrocławiu-Leśnicy". Uhonorowano go nim też jako pierwszego w myśl zasady, że "aby móc nadawać, trzeba najpierw samemu posiadać".
Nominacja nikogo w Leśnicy nie zaskoczyła. Niektórzy mówią wręcz, że w Leśnicy życie toczy się wokół piekarni. Jej szef jest bowiem nie tylko przewodniczącym Zarządu Osiedla, starszym Cechu Rzemiosł Spożywczych we Wrocławiu, ale i członkiem Zarządu Głównego Stowarzyszenia Piekarstwa RP. Chleb z jego piekarni je m.in. kard. Meissner, gdy przyjeżdża do Leśnicy, w której się urodził. To właśnie koloński metropolita poświęcił pomnik Jana Pawła II w Leśnicy, który stanął przy pętli tramwajowej z inicjatywy mieszkańców. Był to zresztą pierwszy pomnik, jaki postawiono obecnemu Ojcu Świętemu we Wrocławiu.
Natomiast na placu przy kościele z okazji 750-lecia miejscowej parafii stanęła statua jej patronki. I w tym przypadku była to inicjatywa mieszkańców. Ci, którzy byli w Leśnicy przed laty, mówią, że zmieniła się ona nie do poznania na plus.
- Bo nie samym chlebem człowiek żyje - przyznaje Stanisław Kibało. - Ludzie chętnie działają, gdy widzą sens. Zrzeszanie się i wspólne działanie to - jego zdaniem - często jedyna szansa na wyjście z problemów. Tych zaś nigdy nie brakuje. Mówiąc o tym wskazuje na własne zawodowe podwórko. Wielu piekarzy obawia się przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. Starszy Cechu Rzemiosł Spożywczych przyznaje, że to wielkie wyzwanie dla polskich piekarzy. Daleki jest jednak od stwierdzenia, że rodzima gałąź tej branży jest w tej konfrontacji bez szans. Może zaś wiele o niej powiedzieć, bo działa w niej blisko 40 lat. Obecnie w piekarni Stanisława Kibały pracuje ponad 30 osób, po rozbudowie zakład liczy około 600 metrów kwadratowych. Dla porównania: gdy go przejmował, liczył on około 150 metrów kwadratowych powierzchni i pracowały w nim trzy osoby. Obecnie podczas doby wypieka się tutaj około tysiąca kilogramów pieczywa pszennego, mieszanego i półcukierniczego.
W samym sercu Neapolu, w Kaplicy Sansevero znajduje się jedna z najbardziej niezwykłych rzeźb jaką kiedykolwiek wykuto w marmurze – to „Chystus spowity całunem” („Cristo Velato”). Jej twórcą jest włoski rzeźbiarz Giuseppe Sammartino, który skończył swoje dzieło w 1753 r. Ludziom trudno było uwierzyć, że można było z twardego marmuru „wydobyć” przezroczysty całun, który lekko pokrywał ciało zmarłego Chystusa. Ponieważ zleceniodawcą rzeźby był książe Raimondo di Sangro, sławny alchemik, powstała legenda, że całun powstał w alchemicznym procesie „marmoryzacji” tkaniny.
Warto dodać, że w okresie późnego baroku Sammartino był jednym z najwybitniejszych włoskich rzeźbiarzy – pracował w Neapolu, tworząc rzeźby o tematyce religijnej, a Chrystus z kaplicy Sansevero jest jego najsłynniejszym dziełem.
16 kwietnia zmarł ks. Tomasz Burghardt. Kapłan zmarł w 59. roku życia oraz 31. roku kapłaństwa.
Kapłan urodził się 26 lipca 1965 roku we Wrocławiu. Święcenia kapłańskie przyjął 22 maja 1993 roku z rąk kard. Henryka Gulbinowicza. Po święceniach został skierowany na swoją pierwszą placówkę wikariuszowską do parafii pw. Podwyższenia Krzyża św. w Środzie Śląskiej [1993-1996], następnie był wikariuszem w parafii pw. św. Franciszka z Asyżu we Wrocławiu [1996-1997], by następnie trafić do parafii pw. Narodzenia NMP w Lądku Zdrój [1997-2000]. Kolejna placówką wikariuszowską była parafia pw. św. Józefa w Bierutowie [2000-2001] oraz parafia pw. św. Karola Boromeusza w Wołowie [2001-2002]. W 2002 roku ks. Tomasz trafił do parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Oławie [2002-2005]. W latach 2005-2010 został mianowany dyrektorem Caritas Archidiecezji Wrocławskiej. Po 2010 roku pełnił posługę w Niemczech. Najpierw do 2013 roku w Polskiej Misji Katolickiej w Münster, a po 2013 roku aż do dziś był proboszczem w czterech katolickich niemieckojęzycznych Parafiach: Geeste, Dalum, Groß Hesepe i Osterbrock w Dekanacie Emsland Mitte oraz Duszpasterzem dla Katolików Języka Polskiego w Ostfriesland i Emsland.
Nie umiem / być srebrnym aniołem / ni gorejącym krzakiem / tyle Zmartwychwstań już przeszło / a serce mam byle jakie. / Tyle procesji z dzwonami / tyle już alleluja / a moja świętość dziurawa / na ćwiartce włoska się buja – pisał ksiądz poeta Jan Twardowski w wierszu pt. „Wielkanocny pacierz”. Gdy zapytałam go kiedyś, na czym według niego polega zmartwychwstanie Chrystusa, odpowiedział: „na tym, że Chrystus, który umarł, żyje!”.
Była to dla niego „prawda porażająca”. Bo przecież Pan Jezus po zmartwychwstaniu był niby ten sam, ale już zupełnie inny. Nawet Apostołowie nie mogli Go poznać. Wskrzeszona dziewczynka czy Łazarz z Ewangelii pozostali tacy sami. Po wskrzeszeniu - wrócili do normalnego życia, kiedyś potem znów poumierali. Natomiast Pan Jezus po zmartwychwstaniu był zupełnie inny – tłumaczył ks. Twardowski, dodając że właśnie dlatego w Komunii świętej przyjmujemy Zmartwychwstałego Pana Jezusa, a więc przemienionego przez śmierć i zmartwychwstanie. Ktoś, kto przechodzi przez śmierć, już jest inny – to bardzo ważna prawda wiary”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
