Czerwiec poświęcony jest czci Serca Pana Jezusa. Praktyka tego kultu objawia się szczególnie poprzez pierwsze piątki miesiąca, przez dobrą spowiedź i Komunię św. wynagradzającą. Wierni starają się przybliżyć do Jezusowego Serca.

Sercu Pana Jezusa poświęcone są nabożeństwa czerwcowe z Litanią do Serca Pana Jezusa, z wystawieniem Najświętszego Sakramentu, adoracją, z aktem oddania się Sercu Jezusowemu. Warto zwrócić uwagę na to nabożeństwo, które czasami, według obowiązującego roku liturgicznego, łączy się z oktawą Bożego Ciała i z procesją. Jest ono źródłem wielu łask. Kościół widzi w nim też wielki symbol miłości Boga do ludzi i chce rozbudzić w nich miłość wzajemną. Ma ono także charakter wynagradzający Bogu za grzechy świata i mobilizujący do wrażliwości na grzech w imię miłości Chrystusa.

Trzeba też zwrócić uwagę na tekst Litanii do Serca Pana Jezusa. Ileż tam pięknych określeń - próśb, mówiących o Sercu Jezusa pełnym miłości i mądrości, dobroci i sprawiedliwości, cierpliwości i hojności dla wszystkich, którzy Je wzywają; o Sercu zranionym przez nasze grzechy. Litania ta jest wyrazem największych oczekiwań człowieka względem Boga, których Serce Jezusa jest spełnieniem.

Litania do Serca Pana Jezusa to także modlitwa o powrót człowieka do Boga. Zauważmy, że jeśli jest miłość, jeśli ludzie się kochają, to chcą być ze sobą, przepraszają się za najdrobniejsze przewinienia i pragną żyć z Bogiem. Tak jest z nabożeństwem do Serca Pana Jezusa. Ono jest ważne dla naszego wewnętrznego życia. Człowiek, który dotyka Bożego Serca, dotyka niejako miłości samego Boga, przebitego na krzyżu, co zaowocowało wielką miłością przebaczającą. Krew i woda wypływające z Jezusowego Serca są jednym wielkim symbolem miłości.

Wielu ludzi umiłowało Serce Jezusa, wielu świętych powierzyło Mu swoje życie, wiele zgromadzeń przyjęło jako charyzmat swojej wspólnoty Serce Jezusa, wiele kościołów parafialnych przyjęło wezwanie Najświętszego Serca Jezusowego. Z kultem Serca Jezusa łączy się także kult Jezusa Miłosiernego. W idei Bożego miłosierdzia mamy Jezusa ukazującego swoje kochające serce. Dlatego nie ma najmniejszej sprzeczności w określeniu przekazanym nam przez św. s. Faustynę: „Jezu, ufam Tobie!”, z wypowiadanym przez nas w litanii wezwaniem: „Najświętsze Serce Jezusa, zmiłuj się nad nami!”. To wspaniała teologia miłosierdzia.

Zachęcam serdecznie do kultu i umiłowania Serca Pana Jezusa, byśmy przez nie mogli dojść do źródeł Bożej miłości i Bożego przebaczenia za grzechy nasze i całego świata. A na nasze trudne dziś, na szamotaninę codzienności niech wskazaniem i pomocą będą nam słowa: „Jezu cichy i pokornego Serca. Uczyń serca nasze według Serca Twego”.