Reklama

Jak warszawski powstaniec oddał życie za dwie Niemki

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W kwietniu 1940 r. mój ojciec - Michał Krawiec, zamieszkały w Żabnicy nr 29, pow. żywiecki - został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. Podczas całej okupacji pracował z ok. 2 tys. robotników w Oels (obecnie Oleśnica), skąd w 1945 r., z powodu zbliżającej się Armii Czerwonej, został wraz z innymi Polakami przewieziony do Wrocławia, gdzie jako cieśla musiał budować schrony dla „Festung Breslau” - twierdzy Wrocław, której blisko 80-tysięczny garnizon niemiecki miał z rozkazu Hitlera bronić do ostatniego żołnierza. Po prawie 3-miesięcznych niezwykle krwawych walkach z zaciekle broniącą się załogą niemiecką armia radziecka zdobyła „twierdzę Wrocław” 6 maja 1945 r.

Reklama

Podczas jednego z błyskawicznych ataków radzieckich ojciec ze swoim kolegą, pochodzącym spod Ostrowa Wielkopolskiego, został wyzwolony. W tej radosnej chwili, mimo padających i eksplodujących wokół pocisków artyleryjskich, zaczęli się wycofywać w stronę Oleśnicy, by z niej jak najprędzej powrócić do swoich rodzinnych domów. Po drodze dołączył do nich ok. 20-letni młodzieniec, który po upadku Powstania Warszawskiego został wywieziony na przymusowe roboty do Niemiec. Po przejściu niewielkiego odcinka drogi prowadzącej do Oleśnicy byli świadkami wstrząsającego wydarzenia. Dwóch pijanych żołnierzy radzieckich wyciągnęło przed dom dwie Niemki, matkę i jej liczącą może 18 lat córkę. Pijany żołdak usiłował rzucić na ziemię płaczącą i bohatersko broniącą się dziewczynę, wiadomo, w jakim celu, a drugi usiłował to samo uczynić z rozpaczliwie broniącą się jej matką. Biedne, przerażone, desperacko broniące się kobiety, widząc przechodzących trzech mężczyzn z przyszytymi na klapach marynarek na żółtym tle dużymi literami „P” - Polak, zaczęły przejmująco krzyczeć: „O Boże, o Matko Najświętsza, ratuj nas!”, a także wzywać pomocy, wołając: „Polacy, brońcie nas! Polacy, ratujcie nas!”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Przechodzący nieopodal młodzieniec, słysząc to błagalne, rozpaczliwe wołanie, nie namyślał się długo: instynktownie rzucił starą walizkę i szybko pobiegł na pomoc niewinnym ofiarom. Za nim podążyli z pomocą Michał wraz z kolegą. Pędzący młodzieniec siłą odepchnął pijanego żołnierza od rozpaczliwie broniącej się młodej dziewczyny. Żołdak upadł na ziemię i odbezpieczywszy pepeszę, skierował całą serię pocisków w brzuch młodego Polaka. Gdy żołnierze zobaczyli na marynarce młodzieńca literę „P”, szybko uciekli w boczną uliczkę przed zbliżającym się patrolem radzieckim.

Konający, nieznany bliżej ojcu młodzieniec, brocząc krwią, ostatkiem sił, ze łzami w oczach powiedział: „Umieram za was, broniąc waszej kobiecej godności”. Gdy te słowa nieżyjącego już bohaterskiego młodego Polaka kolega ojca przetłumaczył drżącym ze strachu Niemkom, te wzruszone upadły na kolana przy zabitym i płacząc jak dzieci, z wielką wdzięcznością i szacunkiem całowały jego stygnące ręce, powtarzając: „O Boże, my jesteśmy przyczyną twojej bohaterskiej śmierci”. Po chwili szybko uciekły do swego domu, by schronić się przed zbliżającymi się żołnierzami.

Ojciec po powrocie do domu rodzinnego, opowiadając o tym wydarzeniu swoim kolegom, Jakubowi Wojtyle oraz Melchiorowi Słowikowi, zauważył: „Być może, jeśli rodzice Polaka przeżyli Powstanie Warszawskie, to czekają na syna, który jednak do nich już nie powróci, nie napisze listu pożegnalnego, nie zobaczy zniszczonej Warszawy, bo on, zapomniawszy o krzywdzie, jaką naziści niemieccy wyrządzili jemu i narodowi polskiemu, oddał swe życie, broniąc odważnie niewinnych, słabych niewiast niemieckich, by im nie wyrządzono krzywdy”.

Takich szlachetnych postaci różnej narodowości, które w latach ostatniej wojny z miłości do Boga i bliźnich oddały swoje życie, były setki, a może tysiące. I chociaż z powodu braku jasnych historycznych dowodów nie będzie się mówić o ich heroicznych czynach ani nie zostaną wyniesieni na ołtarze jako męczennicy, którzy ponieśli śmierć z miłości do bliźnich, to jednak - jak powiedział Ojciec Święty Jan Paweł II w swojej homilii 7 czerwca 1999 r. w Bydgoszczy - nie powinniśmy o nich zapominać.

2013-08-26 14:22

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Medialny rekord Leona XIV. Imponująca liczba followersów

2025-05-15 09:30

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

PAP/EPA/ANDREA SOLERO

W niecałą dobę od aktywowania oficjalnych papieskich kanałów w mediach społecznościowych Leon XIV zdobył rekordową liczbę obserwujących. Na Instagramie jest to 12,6 mln, a na platformie X ponad 53 mln, sumując dziewięć języków, w których profil jest prowadzony.

Największym zainteresowaniem na dawnym Twiterze cieszy się język hiszpański (18,6 mln) i angielski (18,5 mln), następnie włoski (5,2 mln), portugalski (5 mln) i francuski (1,8 mln). Po polsku i łacinie konto zgromadziło po milionie obserwujących. Po ponad pół miliona osiągnęły kanały po niemiecku (679 tys.) i arabsku (558 tys.).
CZYTAJ DALEJ

Kard. Fernando Filoni mówi o liczeniu głosów i reakcji kard. Prevosta

2025-05-15 09:39

[ TEMATY ]

konklawe

Vatican Media

„Najmocniejszym momentem konklawe jest chwila, gdy oczekiwanie zamienia się w rzeczywistość” - powiedział kard. Fernando Filoni. W czasie czwartego rozstrzygającego głosowania podczas konklawe był on skrutatorem, czyli osobą wyznaczoną do liczenia głosów.

Podziel się cytatem Poruszenie wyborem „Wszyscy wstaliśmy, gdy powiedziałem, że uzyskaliśmy 89 głos, ale scrutinium się jeszcze nie skończyło, więc były tylko oklaski. Oczywiście kandydat, który teraz stał się wybranym papież, pozostał na swoim miejscu, wyraźnie poruszony uznaniem braci. Następnie, po tej pierwszej chwili, ponownie rozpoczęło się odliczanie głosów do końca” - powiedział kard. Filoni w rozmowie z włoskim dziennikiem „Il Fatto Quotidiano”. Dodał, że gdy później zobaczył Leona XIV w papieskim stroju, wydał mu się uszyty na miarę.
CZYTAJ DALEJ

Łódź: o nadziei dla świata

2025-05-15 14:00

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Ks. Paweł Kłys

- Gdyby dawanie motywów życia i nadziei miało skończyć się na tej sesji, to myślę, że nie ma co tracić czasu. Ta sesja nie ma prawa skończyć się na refleksji teoretycznej. Dać komuś motyw nadziei do życia, oznacza tyle, co pokazać mu, że się go kocha – powiedział kard. Grzegorz Ryś.

„Kościół jako sakrament nadziei dla świata. Rok Jubileuszowy 2025” to tytuł konferencji naukowej, która odbyła się 15 maja w Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi. Organizatorem wydarzenia było Ogólnopolskie Seminarium dla Starszych Kandydatów do Święceń.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję