Abp Gallagher: w czasie choroby Papież nadal służy Kościołowi i ludzkości
Watykański Sekretarz ds. Relacji z Państwami przewodniczył w rzymskim kościele Il Gesù Mszy św. z udziałem akredytowanych przy Stolicy Apostolskiej ambasadorów, sprawowanej w intencji powrotu Ojca Świętego do zdrowia.
„Komunia pomiędzy nami i nasza chóralna modlitwa w intencji ludzkości, dociera przede wszystkim do naszego Ojca Świętego Franciszka, który w tym czasie ludzkiej słabości służy Kościołowi i ludzkości niemniej skutecznie, choć w inny sposób” – przypomniał abp Gallagher na początku homilii, którą wygłosił w obecności ambasadorów i pracowników placówek dyplomatycznych, akredytowanych przy Stolicy Apostolskiej, z inicjatywy których została odprawiona Msza św. w intencji powrotu do zdrowia Ojca Świętego. We wspólnej modlitwie w jezuickim kościele pw. Najświętszego Imienia Jezus, będącego kościołem jubileuszowym litewskich pielgrzymów wzięli udział m.in. litewska ambasador przy Stolicy Apostolskiej Sigita Maslauskaitė-Mažylienė, dziekan korpusu dyplomatycznego, ambasador Cypru Georges Poulides oraz szef polskiej placówki dyplomatycznej przy Watykanie ambasador Adam Kwiatkowski.
Wybierać „sztandar Chrystusa”
Nawiązując do biblijnych czytań, abp Gallagher przypomniał o nauczaniu św. Ignacego, dotyczącego wyboru między „dwoma sztandarami”: Chrystusa i szatana. Wskazał, że historia oferuje nam niezliczone przykłady tych dwóch ścieżek. „Nie musimy sięgać daleko w przeszłość, aby szukać urzeczywistnienia jasnych i mocnych słów Pisma Świętego: wystarczy rozejrzeć się wokół nas dzisiaj, w małych i dużych sferach ludzkiego współistnienia” - zaznaczył.
Hierarcha przypomniał, że Kościół od dwóch tysięcy lat głosi, że centralną prawdą chrześcijaństwa jest bezwarunkowa miłość Boga do człowieka, która „nieustannie płynie od Niego przez przebite Serce Jezusa”.
Nowość życia
Abp Gallagher zauważył, że jedynie Boża miłość, rozlana w sercach wierzących, może otworzyć nowe przestrzenie oraz nowe perspektywy nadziei, wolności i pokoju. Może to się dziać także w naszych czasach, w których zagrożenie złem staje się coraz bardziej konsekwentne, a ciemność czasami wydaje się przeważać nad samym światłem. Przykładem tego jest wojna na Ukrainie, w Palestynie, Izraelu, Libanie, Myanmie, Sudanie, Demokratycznej Republice Konga oraz w innych miejscach konfliktu. „Jeśli człowiek odwraca swoje serce od Pana, scenariusz zmienia się nieubłaganie, a z życia przechodzimy do śmierci” - zaakcentował hierarcha.
„Są tacy, którzy niestety nieustannie pielęgnują kulturę śmierci, nie chcąc otworzyć się na boską transcendencję z jej wartościami miłości, sprawiedliwości i pokoju, które są błogosławieństwem dla wszystkich ludzi - mówił arcybiskup - Odrzucając te niezniszczalne wartości, człowiek zostaje uwikłany w przewrotną logikę nienawiści, kłamstwa, a tym samym wojny na każdym poziomie”. Efektem tego jest świat, który staje się areną starcia ras i cywilizacji, kultur i religii. Chrześcijanie oraz wszyscy wierzący w jedynego miłosiernego Boga, wraz z ludźmi dobrej woli, są wezwani do tego, aby odrzucić ideę konfrontacji i obrać drogę spotkania.
Horyzont ludzkiej godności
Reklama
Watykański Sekretarz ds. Relacji z Państwami zauważył, że dziś potrzebujemy dyplomacji oderwanej od nędznych ludzkich interesów. Potrzeba swobodnie pracować dla wspólnego dobra; współpracy, aby zapewnić wszystkim najwyższe wartości sprawiedliwości i pokoju.
Dodał, że niezwykle ważne jest przeżywanie naszego zaangażowania, obowiązków, nawet dyplomatycznych, mając na uwadze relację z drugim człowiekiem. „Patrzeć na innych, szczerze troszczyć się o dobro wspólne” - to misja jaka stoi przed Kościołem.
Nawiązując do Ewangelii, wskazał, że Pan Jezus z pewnością nie potępia bogactwa, ale piętnuje egocentryzm, który zamyka człowieka w sobie. Egocentryzm nie pozwala się rozwijać, otwierać i wchodzić w relacje z innymi.
„Jak bardzo potrzebujemy wyższego światła, które poprowadzi nas do dokonywania dobrych i właściwych wyborów, oraz nadprzyrodzonej siły, która pomoże nam je realizować. Dla wierzącego to światło i siła znajdują się w modlitwie. To właśnie w modlitwie, która składa się również z ciszy, musimy nauczyć się słyszeć głos sumienia, który nie jest arbitralnym osądem, ale głosem Pana, który rozbrzmiewa w wewnętrznym sanktuarium umysłu i serca” - zaznaczył abp Gallagher.
2025-03-20 20:19
Ocena:+60Podziel się:
Reklama
Wybrane dla Ciebie
Papież modli się o pokój i za ofiary kataklizmu w Walencji
Na zakończenie dzisiejszej audiencji ogólnej Ojciec Święty zachęcił do modlitwy o pokój i za ofiary powodzi w Walencji.
Zachęcam was wszystkich do codziennego życia Ewangelią, będąc podtrzymywani wiarą i nadzieją. I módlmy się o pokój. Nie zapominajmy o udręczonej Ukrainie, która tak bardzo cierpi, nie zapominajmy o Gazie, Izraelu. Któregoś dnia z broni maszynowej zostało zastrzelonych 153 cywili, którzy szli ulicą. Jakże to smutne. Nie zapominajmy o Mjanmie, i nie zapominajmy o Walencji, w Hiszpanii. Dlatego, jak powiedziałem przewodzi nam dzisiaj Virgen de los Desamparados, która jest patronką Walencji. Zachęcam do modlitwy za Walencję „Zdrowaś Maryjo” … (odmawiają). I prośmy też Pana, abyśmy żyli zawsze z nadzieją - powiedział Franciszek.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
30.05.2025 w Watykanie rozpoczyna się Jubileusz rodzin, dzieci, dziadków i osób starszych.
Przyjechali do Rzymu, bo jak sami wskazują, chcą Panu Bogu podziękować: za małżeństwo i rodzinę, dar potomstwa, codzienną radość i miłość. W Roku Jubileuszowym przybywają do grobów Apostołów, bo wiedzą, że potrzebują budować swoje życie rodzinne na nadziei, którą jest Jezus Chrystus. Dziś w Watykanie rozpoczyna się Jubileusz rodzin, dzieci, dziadków i osób starszych.
Spotkanie jubileuszowe potrwa od piątku, 30 maja do niedzieli, 1 czerwca. Centralnym punktem będzie Msza św. pod przewodnictwem Papieża Leona XIV. To wydarzenie przyciągnie do Wiecznego Miasta ponad 60 tysięcy wiernych ze 120 krajów, ze wszystkich kontynentów. W sobotę (31 maja) grupy z Polski spotkają się na Mszy św. w Bazylice Matki Bożej Większej. Liturgii o godz. 14:00 będzie przewodniczył abp Wiesław Śmigiel, przewodniczący Rady ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Polski.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.