Weselimy się wszyscy i radujemy na Boże Narodzenie, kiedy Pan Jezus z łona Najświętszej Maryi Panny nam się narodził, ale Wielkanoc przynosi radość nam jeszcze większą, kiedy zamęczony za nas Pan Jezus z grobu zmartwychwstał. Ostatnie słowa Pana Jezusa na krzyżu skierowane były do Boga Ojca i były słowami oddania się Mu całkowitego, podobnież pierwsze Jego słowa po zmartwychwstaniu skierowane były też do Boga Ojca i były słowami podziękowania Mu i wysławienia Imienia Jego.

Zmartwychwstanie Jezusa nie jest jakimś odległym epizodem, niewiele wnoszącym w nasze życie. O znaczeniu tego wydarzenia apostoł Paweł napisał: „Przypominam, bracia, Ewangelię, którą wam głosiłem, któreście przyjęli i w której też trwacie. Przez nią również będziecie zbawieni, jeżeli ją zachowacie tak, jak wam rozkazałem... Chyba żebyście uwierzyli na próżno. Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: (...), że Chrystus umarł – zgodnie z Pismem – za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem” (1 Kor 15, 1.4).

W innym swoim liście apostoł Paweł stanowczo potwierdził, że Chrystus umarł za nasze grzechy, został pogrzebany oraz wzbudzony z martwych. Co dawało mu taką pewność? Między innymi relacje naocznych świadków. Wskrzeszony Jezus ukazał się pojedynczym osobom (w tym Pawłowi), małym grupkom, a nawet 500 uczniom naraz, przy czym wielu z nich wcześniej niewątpliwie zareagowało sceptycznie na wieść o zmartwychwstaniu Jezusa (Łk 24,1-11). Większość tych świadków wciąż żyła w okresie działalności św. Pawła i mogła potwierdzić, że widziała zmartwychwstałego Jezusa (1 Kor 15,6). Słowa jednego lub dwóch świadków można by łatwo podważyć, ale na pewno nie świadectwo, co najmniej 500 osób.

Rzecz ciekawa, pisząc o śmierci, pogrzebie oraz o zmartwychwstaniu Jezusa, Paweł wielokrotnie wspomniał, że odbyło się to „według Pism” – czyli że spełniły się mesjańskie proroctwa ze Starego i Nowego Testamentu. Zdarzenia te stanowią więc oczywisty dowód, że Jezus naprawdę był obiecanym Mesjaszem.

Jezus powstał z martwych 16 Nisan 32 r., kiedy to Żydzi w świątyni jerozolimskiej przedkładali Bogu pierwociny swoich plonów. Nazwanie Jezusa pierwociną wskazywało, że po Nim zostaną wskrzeszone kolejne osoby.

Nie poprzestając na tym, Paweł wyjaśnił, co stało się możliwe dzięki zmartwychwstaniu Jezusa: „Skoro śmierć jest przez człowieka, to i zmartwychwstanie umarłych jest przez człowieka”. Jednak Jezus, składając na ofiarę swoje doskonałe ludzkie życie, dał nam nadzieję na zmartwychwstanie i uwolnienie z niewoli grzechu i śmierci. Paweł trafnie podsumował to w Liście do Rzymian (6,23): „Zapłatą, którą płaci grzech, jest śmierć, lecz darem, który daje Bóg, jest życie wieczne przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana”.

Również sam Jezus objaśniał znaczenie swojej śmierci i zmartwychwstania. Nawiązując do korzyści, jakie odnoszą z tego ludzie, powiedział o sobie: „A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne. Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego” (J 3,14-18). Czy można wyobrazić sobie bezkresne życie ludzkie bez bólu i cierpienia? Czyż to nie wspaniała pespektywa dla każdego człowieka? Pewien biblista, David Garland, ujął to tak: „Cmentarze przypominają nam o ulotności życia, a zmartwychwstanie o ulotności śmierci”. A zatem zmartwychwstanie Jezusa oznacza dla nas odwieczne życie! Cieszmy się więc i radujmy się, że jesteśmy z Chrystusem. Alleluja!