Ministerstwo Sprawiedliwości przyznało pośmiertnie bł. ks. Józefowi Pawłowskiemu złoty medal za zasługi dla pracy penitencjarnej. Uroczystości wręczenia odznaczenia odbyły się w Warszawie, w świetlicy Aresztu Śledczego na Mokotowie. Medal odebrał ks. kan. Jan Staworzyński – proboszcz parafii św. Jana Apostoła w Pińczowie i diecezjalny referent ds. służby penitencjarnej wraz z dyrektorem Aresztu Śledczego w Kielcach ppłk. Krzysztofem Czekajem i kapelanem w tymże Areszcie ks. Stanisławem Saczką. Razem z bł. ks. Pawłowskim złotym medalem „Penitencja, Praca, Oświata, Kultura” zostało pośmiertnie uhonorowanych sześciu zasłużonych działaczy okresu wojennego. W uroczystościach wzięli udział dyrektor generalny służby więziennej płk Jacek Kitliński, dyrektorzy zakładów karnych z różnych stron Polski.

Ks. Jan przekazał odznakę wraz z dyplomem na ręce bp. Jana Piotrowskiego, który zadecyduje, gdzie zostaną złożone te pamiątki. Ks. Jan Staworzyński tłumaczy, że od wielu lat służba więzienna oddaje hołd i upamiętnia byłych funkcjonariuszy i kapelanów polskiego więziennictwa ofiar represji hitlerowskich, sowieckich, zbrodni katyńskiej i okresu stalinowskiego. Do tej pory Ministerstwo Sprawiedliwości uhonorowało takimi złotymi odznakami 180 osób w całej Polsce. To symbol pamięci pokoleniowej, oddanie należytego hołdu tym osobom. – To jest wydarzenie bardzo ważne, ponieważ po 73 latach od męczeńskiej śmierci ks. Pawłowskiego w obozie koncentracyjnym w Dachau, państwo polskie i służba penitencjarna zauważyła wkład i zasługi ks. Józefa Pawłowskiego w pracę penitencjarną – mówi.

* * *

Bł. Ks. Józef Pawłowski

Józef Pawłowski urodził się 9 sierpnia 1890 r. w Proszowicach. Złożył egzamin maturalny w Państwowym Progimnazjum w Pińczowie i wstąpił od WSD w Kielcach w 1906 r. Studia kontynuował w Insbrucku. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1913 r. W latach 1918-36 był profesorem WSD, wicerektorem i rektorem tej uczelni. Od 16 listopada 1939 r. jako proboszcz parafii katedralnej pełnił posługę kapelana w obozach jenieckich na terenie Kielc z ramienia Polskiego Czerwonego Krzyża.

W tym czasie nocy okupacyjnej potrafił codziennie nieść więzionym pomoc duchową oraz wsparcie materialne, dostarczając pożywienie aresztowanym i przemycając listy od rodzin, ubrania. Modlił się z nimi podczas specjalnych nabożeństw. Pomagał nie tylko więźniom, ale i ludności żydowskiej i seminarzystom, dzieląc się tym, co posiadał.

Taka „samarytańska”, jak często się pisze w świadectwach o ks. Pawłowskim, postawa kapłana zwróciła uwagę Niemców, którzy aresztowali go 16 stycznia 1941 r.

Był przetrzymywany w więzieniu kieleckim przez dwa miesiące, a następnie w kwietniu trafił do Oświęcimia, skąd po trzech tygodniach został przewieziony do obozu w Dachau, gdzie więzionych było wielu polskich kapłanów. Zginął z rąk hitlerowców 9 stycznia 1942 r.

13 czerwca 1999 r. papież Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym w gronie 108 męczenników II wojny światowej.

K. D.