Bądźcie dobrą parafią – życzył abp Józef Michalik podczas konsekracji kościoła w Łazach. Kilkuletni trud budowy nowej świątyni ukoronowała uroczystość, która była wyjątkowym wydarzeniem w życiu Łazów, Moszczan i Wietlina III
Eucharystia w niedzielę 21 czerwca br. miała wyjątkowo uroczysty charakter. – Mamy okazję przedstawić cały nasz trud i poświęcenie, który widać w okazałości naszego kościoła – powiedział w powitaniu przedstawiciel parafii. W przemówieniu zaznaczył, że pragnieniem wszystkich jest, aby ich życie było równie piękne, jak ta świątynia.
To jest piękny dzień
– Dziś przybyłeś umocnić naszą wspólnotę, aby była Bogiem silna – powiedział proboszcz ks. Ryszard Buryło. Dziękując wszystkim za różnorakie wsparcie w budowie świątyni, szczególne słowa skierował do osób chorych, wyrażając nadzieję, że nadal swoim cierpieniem będą wspierać dokończenie tego dzieła oraz umacnianie wspólnoty parafialnej. – Dziękuję Księdzu Arcybiskupowi za prawdziwie ojcowskie podejście do najtrudniejszych problemów. Gdyby nie Twoje perspektywiczne myślenie i szeroko rozumiane poparcie dla naszej pracy, to termin konsekracji byłby zupełnie inny – powiedział w kierunku abp. Michalika.
Proboszcz wymienił również wiele dzieł duchowych, które zainicjowano w trakcie budowy obiektów sakralnych. Były to m.in.: kilkumiesięczna nowenna przed konsekracją kościoła, adoracje Najświętszego Sakramentu, plenerowe Drogi Krzyżowe oraz codzienna modlitwa różańcowa przed Mszą św.
Reklama
Przewodniczący Komitetu Budowy Kościoła Jan Fusiek przedstawił historię powstawania budowli. – Wieś Łazy, podobnie jak pozostałe miejscowości naszej parafii, nie jest ani duża, ani nadzwyczajnie bogata, stąd też przez długie lata nikt nawet nie marzył o budowie własnej świątyni. Jednakże mieszkańcy zawsze pragnęli być blisko Boga – mówił. – W tym pięknym dniu trudno ukryć mi wzruszenie, a moje serce wypełnia duma i wdzięczność za to, z jak wspaniałymi ludźmi Bóg pozwolił mi tu pracować – powiedział.
Bądźcie dobrą parafią
W homilii abp Józef Michalik życzył mieszkańcom Łazów, aby mieli opinię dobrej parafii. – Dobra parafia to nie ta, która ma piękny kościół. Dobra parafia to ta, która ma dużo grup duchowości, w której są wszystkie możliwe wspólnoty pogłębiające wiarę, gdzie jest żywa wiara i życzliwość dla kapłana i między sobą, gdzie nie ma konfliktów. Klucz do tego leży w sercu każdego z nas – mówił abp Michalik.
Po homilii nastąpiła liturgia poświęcenia świątyni. Złożyło się na nią wiele obrzędów. Jeszcze na początku Mszy św. abp Michalik pokropił wodą święconą ołtarz, cały kościół oraz wiernych. Natomiast po homilii odśpiewano Litanię do Wszystkich Świętych, po której nastąpiła główna część konsekracji. Metropolita Przemyski namaścił ołtarz krzyżmem świętym, a potem kapłani namaścili ściany kościoła. Następnie na ołtarzu spalono kadzidło. Dopiero po tym ołtarz nakryto obrusem, przystrojono kwiatami oraz zapalono świece i światła w kościele.
Na zakończenie Mszy św. nastąpiło symboliczne wmurowanie kamienia węgielnego. Jest nim fragment skały z Golgoty z Ziemi Świętej, który pobłogosławił papież Jan Paweł II podczas swojej pielgrzymki do Polski w 2002 r.
Ciężko pracowali
Reklama
Parafię Łazy tworzą trzy miejscowości: Łazy, Wietlin III i Moszczany. Parafia została powołana w marcu 1976 r., ale nie miała swojej świątyni i korzystała z kaplicy w Domu Pomocy Społecznej w Moszczanach, który prowadzą Siostry Miłosierdzia. Dlatego do tej pory nosiła wezwanie św. Wincentego à Paulo. Od 21 czerwca parafia Łazy przyjęła wezwanie Podwyższenia Krzyża Świętego.
Przez 25 lat duszpasterzował tu ks. Tadeusz Robótka. W 2001 r. jego następcą został ks. Ryszard Buryło. Metropolita Przemyski, wyznaczając nominację, zauważył potrzebę budowy nowego kościoła i plebanii. Tą samą konieczność dostrzegali także mieszkańcy, dlatego wkrótce po przybyciu nowego proboszcza, udała się do niego trzyosobowa delegacja w składzie: Jan Fusiek, Tadeusz Kobylarz i Zbigniew Szczerbiak. Cztery miesiące później, na zebraniu wiejskim wyłoniono 13-osobowy Komitet Budowy Kościoła, którego przewodniczącym został Jan Fusiek.
Wkrótce przystąpiono do realizacji podjętych planów. Plac pod budowę obiektów sakralnych poświęcił 18 kwietnia 2004 r. abp Michalik. Prace postępowały dość sprawnie. Wymagały jednak ogromnego zaangażowania i wielkiego wkładu pracy mieszkańców, a zwłaszcza komitetu. – Przez kilka lat, w każdy czwartek, z wyjątkiem Wielkiego Czwartku i Bożego Ciała, spotykaliśmy się, aby omawiać sprawy związane z budową. Te spotkania trwały nawet po kilka godzin – opowiada ks. Buryło.
Przed nimi piętrzyły się spore trudności, ale Bóg z wszystkiego potrafi wyprowadzić dobro. Skutkiem tego są np. relikwie św. Jana Pawła II podarowane przez kard. Stanisława Dziwisza. Należy przy tym wszystkim wspomnieć, że kościół w dużej mierze powstał dzięki życzliwości innych parafii, które zgodziły się wesprzeć to dzieło. Nie można także pominąć wkładu w prowadzone prace strażaków z miejscowej OSP.
Nasza archidiecezja z bogatą historią tych ziem doświadczona została w minionych wiekach najpierw obecnością protestantyzmu, a następnie gehenną II wojny światowej. Wszystkie te uwarunkowania złożyły się na to, że dziedzictwo sakralne z wielkim mozołem podnoszone było z ruin i zniszczeń, aby przywrócić ich pierwotne piękno. Niezwykle budujący jest fakt, że w ostatnich latach odbywają się dość często historyczne w swojej treści uroczystości konsekracji świątyń, które powróciły do blasku czasów ich wznoszenia. Tak właśnie stało się 30 kwietnia w Trzygłowie podczas konsekracji miejscowego kościoła pw. św. Marii Magdaleny, będącego filialną świątynią parafii w Świeszewie.
Przypomnijmy najpierw kontekst historyczny. Wieś, której korzenie sięgają wieków pogańskich, leży 8 km od Gryfic. Ze słowiańskich czasów zachowało się grodzisko, które faktycznie potwierdza stary rodowód. Wieś miała wielu właścicieli, jednak dopiero w XIX wieku, za czasów rodziny Thaddenów, majątek w pełni rozkwitł. Perłą Trzygłowa jest kościół pw. św. Marii Magdaleny, który został wzniesiony w 1855 r. i stanowił dla mieszkańców ośrodek religijny, najpierw staroluterański, a po wojnie katolicki. Z elementów pierwotnego wyposażenia zachowały się: drewniana chrzcielnica, przyścienna ambona wsparta na słupie z wejściem po schodach oraz pięć ławek na chórze. W zachodniej partii nawy wspartej na czterech kolumnach empora muzyczna, na której znajduje się prospekt organowy Nr 463 Barnim Grüneberg Stettin 1903. Obok siebie na terenie przykościelnym stoi krzyż i dzwonnica z dzwonem odlanym „in Stettin 1870” przez Firmę Carla VOSSA ze Szczecina. Po ponad 160 latach od wybudowania kościół wymagał już renowacji. Troskę o przywrócenie piękna świątyni rozpoczął ks. kan. Roman Banaś, poprzedni proboszcz. Nastąpiła wymiana dachu, rynien, witraży, powstało nowe ogrodzenie wokół kościoła, a także dokonano renowacji empory organowej. Rozpoczęte prace kontynuował z ogromnym rozmachem i zakończył obecny proboszcz ks. Mariusz Szymczak. Fundament kościoła otrzymał zewnętrzną i wewnętrzną izolację, odwodniono teren wokół kościoła, położono nową posadzkę w świątyni, wykonano nowe ławki, ołtarz granitowy i ambonę oraz całościowo wymalowano wnętrze. Remont kościoła w Trzygłowie był możliwy dzięki osobistemu wielkiemu zaangażowaniu burmistrza Gryfic Andrzeja Szczygła i pomocy finansowej udzielonej ze środków budżetowych Gminy Gryfice. Duży wkład ma również Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego. Nie byłoby możliwe wykonanie tak wielu prac remontowych bez wsparcia z Niemiec państwa Ingeborg i Gerharda Bertram, właścicieli miejscowego gospodarstwa rolnego.
Symboliczna liturgia konsekracji kościoła zgromadziła wielu dostojnych gości z abp. Andrzejem Dzięgą na czele, który jej przewodniczył w asyście ponad 20 kapłanów z dziekanem gryfickim ks. kan. Kazimierzem Półtorakiem. Obecni byli także: wicemarszałek Jarosław Rzepa, radny Sejmiku Zygmunt Dziewguć, władze samorządowe Gminy Gryfice z burmistrzem Andrzejem Szczygłem, przewodniczącym Rady Miejskiej Krzysztofem Tokarczykiem, samorząd powiatowy, służby mundurowe. Gospodarzem tej historycznej chwili był ks. Mariusz Szymczak, który z pasją i poświęceniem wraz ze wspólnotą parafialną przygotował wnętrze kościoła do rytu konsekracji. Wielce wymowna była również obecność podczas uroczystości tutejszego parafianina ks. Dariusza Skibickiego. Ojciec ks. Dariusza Zbigniew Skibicki, pasjonat historii, stworzył niezwykle wartościową monografię ukazującą historię tutejszego kościoła. Początkowym akcentem sakralizacji kościoła było najpierw poświęcenie ołtarza i murów świątyni. Przed liturgią Słowa Bożego Metropolita Szczecińsko-Kamieński dokonał poświęcenia kamiennej ambony przepowiadania Dobrej Nowiny. Słowo Boże wygłoszone przez Głównego Celebransa jako fundament oparło się na tekstach biblijnych, które odzwierciedlały prawdę o zmartwychwstaniu oraz nawiązywały do przeżywanego poświęcenia miejsca sprawowania Eucharystii i sakramentów św. Oddając hołd wszystkim, którzy z ks. Mariuszem przygotowali świątynię do dnia konsekracji, wyjaśnił głęboką symbolikę nowego wyposażenia liturgicznego. Zwrócił także uwagę na to, że konsekracja dokonuje się raz w historii każdego kościoła, a przez to wpływa na miejscową wspólnotę, aby godnie uczestniczyła w Eucharystii, słuchała Słowa Bożego i przyjmowała sakramenty św. Zasadniczym elementem liturgii była konsekracja ołtarza do sprawowania Najświętszej Ofiary. Jest to obrzęd bardzo przemawiający do wnętrza ludzkiego poprzez swą symbolikę i nawiązanie do najistotniejszych funkcji, które spełnia Ołtarz Żertwy Pańskiej. Po namaszczeniu Ksiądz Arcybiskup dokonał tego samego obrzędu w czterech miejscach kościoła przy tzw. zacheuszkach, które stanowią widoczny znak świętości tego miejsca. Rozbudowany obrzęd okadzenia ołtarza i świątyni oraz zapalenie świec ołtarzowych, a także świec kandelabrowych przy zacheuszkach wprowadziły uczestników Eucharystii w dalsze przeżywanie Najświętszej Ofiary. Po Komunii św., trwając w wielkim modlitewnym skupieniu, słowa wdzięczności wypowiedział burmistrz Gryfic Andrzej Szczygieł wraz z małżonką Joanną.
Uroczystość w Trzygłowie ukazała bogactwo ducha tutejszych wiernych zjednoczonych wokół prawd Bożych oraz mądrze i godnie kierowanych miłujących ich sercem ks. proboszcza Mariusza Szymczaka. Piękno dokonanej renowacji kościoła, duch modlitwy oraz świadectwo wiary zaangażowanych w wielu formatach wspólnoty wiernych budzi podziw.
Święty Szarbel miłował modlitwę różańcową. Kontemplował wydarzenia z życia Jezusa i Maryi. Różaniec był dla niego dobrą szkołą miłości i innych cnót chrześcijańskich. Dzięki tej modlitwie święty wzrastał duchowo.
Uczniowie Jezusa ze zdumieniem odkrywają to, że grób jest pusty i że Boża Miłość, która stała się widzialna w Jezusie Chrystusie, zmartwychwstaje. Miłość okazuje się największą siłą we wszechświecie. Nie można jej zamknąć w grobie ani w przeszłości. W obliczu Zmartwychwstania upewniamy się ostatecznie o tym, że Ten, który do nas przyszedł i który nauczył nas żyć w miłości, nie jest jednym z męczenników, lecz prawdziwym Bogiem.
Nawet w najważniejszej bibliotece świata chrześcijańskiego muzułmanie nie muszą rezygnować z modlitwy. „Niektórzy muzułmańscy uczeni prosili nas o salę z dywanem do modlitwy i im ją udostępniliśmy” - powiedział w rozmowie z dziennikiem „La Repubblica” ks. Giacomo Cardinali, wiceprefekt Biblioteki Apostolskiej Watykanu. Zwrócił uwagę, że Biblioteka Watykańska zawiera „niezwykle stare Korany” i dodał: „Jesteśmy biblioteką uniwersalną; znajdują się tam zbiory arabskie, żydowskie i etiopskie, a także unikatowe eksponaty chińskie”.
Zaledwie kilka lat temu odkryto, że znajduje się tam najstarsze poza Japonią średniowieczne archiwum japońskie. To zasługa salezjańskiego misjonarza, księdza Maregi, który przebywał tam w latach 20. XX wieku. „Legenda głosi, że dzieci z Oratorium bawiły się papierową kulką, a on zdał sobie sprawę, że to pogniecione stare dokumenty. Zaciekawiony, w ruinach zamku znalazł porzucone archiwum”. Przeniósł je, ratując je przed jedną z bomb atomowych zrzuconych później w 1945 roku. „Albo to był sensacyjny zbieg okoliczności, albo inspiracja z góry”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1759510669.jpg)
