O Roku Świętym Miłosierdzia, ogłoszonym przez papieża Franciszka, z ks. dr. Andrzejem Kuliberdą – wikariuszem biskupim ds. duszpasterskich archidiecezji częstochowskiej – rozmawia ks. Jacek Molka
KS. JACEK MOLKA: – Niebawem rozpoczniemy Rok Święty Miłosierdzia. Proszę opowiedzieć o tej papieskiej inicjatywie.
KS. DR ANDRZEJ KULIBERDA: – Pełna nazwa Roku Świętego Miłosierdzia to Nadzwyczajny Jubileusz Miłosierdzia. Jeśli jubileusz, to musi być jakaś okrągła rocznica. W tym roku, a dokładnie 8 grudnia, mija 50 lat od zakończenia Soboru Watykańskiego II. Z tej właśnie okazji Ojciec Święty Franciszek ogłasza w Kościele Nadzwyczajny Jubileusz i nadaje mu pewien konkretny charakter – charakter Roku Miłosierdzia. Ten wyjątkowy czas dla Kościoła zacznie się 8 grudnia – w uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, a zakończy się w przyszłym roku 20 listopada – w uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata.
– Co jest szczególną cechą Roku Świętego Miłosierdzia?
– Ojciec Święty pragnie, by ten jubileusz był przeżywany nie tylko w Rzymie, ale i na całym świecie, w Kościołach lokalnych. Bardzo mu na tym zależy. Zleca organizację i animację tego roku Papieskiej Radzie ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji. A jego szczególnym życzeniem jest, by w trakcie tego roku chrześcijanie na nowo przemyśleli uczynki miłosierdzia co do duszy i co do ciała. Stąd motto Roku Jubileuszowego, które brzmi: „Miłosierni jak Ojciec”.
Reklama
– Jeśli rok jubileuszowy, to pewnie towarzyszą mu jakieś wyjątkowe znaki...
– Papież Franciszek mówi o dwóch znakach Roku Miłosierdzia. Pierwszym znakiem są Drzwi Święte Miłosierdzia, nazwane Bramą Miłosierdzia. Drugim znakiem ma być pielgrzymka. Warto tu przypomnieć, że lata jubileuszowe są w Kościele od 1300 r., ale Drzwi Święte, z racji jubileuszu, zostały otwarte po raz pierwszy w Bazylice św. Jana na Lateranie w 1423 r. Historycznie rzecz ujmując, łaskę roku jubileuszowego można było uzyskać, pielgrzymując do Rzymu i przekraczając Drzwi Święte. Od 1983 r. zostały też wyznaczane miejsca na świecie – kościoły stacyjne, gdzie również można było uzyskać odpust jubileuszowy. Niemniej jednak Drzwi Święte były otwierane wyłącznie w Rzymie w bazylikach większych.
– Czy coś uległo zmianie w tym względzie?
Reklama
– W Roku Świętym Miłosierdzia będzie inaczej. Ojciec Święty pragnie, by Drzwi Święte Miłosierdzia były również w Kościołach lokalnych. Do biskupa miejsca należy wyznaczenie kościołów jubileuszowych z Drzwiami Świętymi, czyli Bramami Miłosierdzia.
Najpierw, 8 grudnia, Papież otworzy Drzwi Święte w Bazylice św. Piotra w Watykanie. Następnie w trzecią niedzielę Adwentu, tj. 13 grudnia, Ojciec Święty otworzy Drzwi Święte w Bazylice św. Jana na Lateranie i w tym dniu również zostaną otwarte Bramy Miłosierdzia we wszystkich kościołach jubileuszowych poza Rzymem. Dodam, że w archidiecezji częstochowskiej najważniejsze kościoły stacyjne to: Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej na Jasnej Górze i bazylika archikatedralna pw. Świętej Rodziny.
– Nie pozostaje nam nic innego, jak skorzystać z papieskiego zaproszenia do pielgrzymowania i przekraczania Drzwi Świętych...
– Mamy wyraźnie napisane w „Dzienniczku” św. Siostry Faustyny, że kto nie będzie chciał przejść przez Drzwi Miłosierdzia, będzie musiał przejść przez drzwi sprawiedliwości. Boża Opatrzność daje nam taki niesamowity czas, z którego możemy skorzystać. Bylibyśmy, delikatnie mówiąc, nieroztropni, gdybyśmy nie skorzystali z tej wielkiej łaski jubileuszowej. Celem roku jubileuszowego jest przecież zyskanie odpustu jubileuszowego. Dlatego papież Franciszek mówi nie tylko o choćby symbolicznym pielgrzymowaniu i przekroczeniu Drzwi Świętych, ale też o związanym z tym głębokim pragnieniu prawdziwego nawrócenia. Stąd przekroczenie Bramy Miłosierdzia ma być połączone przede wszystkim z sakramentem pojednania i uczestnictwem we Mszy św., a także z refleksją nad miłosierdziem. Ponadto konieczne będą wyznanie wiary i modlitwa za Ojca Świętego oraz w intencjach, które nosi on w sercu dla dobra Kościoła i całego świata. Pamiętajmy też, że aby uzyskać odpust zupełny, nie wystarczy być w stanie łaski uświęcającej – potrzeba też zerwania z przywiązaniem nawet do najmniejszego grzechu.
– A co z tymi, którzy nie są pielgrzymami?
Reklama
– Ojciec Święty pamięta również o takich osobach, którym trudno jest pielgrzymować. To przede wszystkim ludzie chorzy, cierpiący, samotni, którzy często nie są w stanie wyjść z domu. Dla nich, mówi Papież, będzie wielką pomocą przeżywanie choroby i cierpienia jako doświadczenia bliskości z Panem. Przeżywanie z wiarą i radosną nadzieją tego momentu próby, poprzez przyjęcie Komunii św. lub uczestniczenie we Mszy św. i w modlitwie wspólnotowej, również za pośrednictwem różnych środków przekazu, będzie dla tych osób sposobem uzyskania jubileuszowego odpustu. Również więźniowie w kaplicach więziennych będą mogli uzyskać odpust. Ponadto wszyscy wierni przez praktykowanie uczynków miłosierdzia także będą mogli dostąpić łaski odpustu.
– Papież wspomina też o misjonarzach...
– W Roku Miłosierdzia Ojciec Święty pośle Misjonarzy Miłosierdzia. Będą to księża, którym Papież udzieli władzy przebaczenia grzechów „zarezerwowanych” dla Stolicy Apostolskiej, aby podkreślić wielkość ich posłania. Będą żywym znakiem tego, jak Bóg Ojciec przygarnia tych, którzy szukają Jego przebaczenia. Pamiętajmy jednak, że cały Kościół jest posłany, by głosić Ewangelię i miłosierdzie Boże, nie tylko w Roku Miłosierdzia, ale w każdym czasie – zawsze.
Niech każdy myśli o jednym: umrzesz. Każdy z nas umrze. I co potem? Jak staniesz przed Panem Bogiem? – mówi ojciec doktor Tadeusz Rydzyk CSsR w wywiadzie udzielonym Michałowi Karnowskiemu.
Karnowski zauważa, że duchowny jest bardzo lubiany przez studentów Wyższej Szkoły Kultury Medialnej (WSKSiM) i często z nimi żartuje. Dyrektor Radia Maryja potwierdza i dodaje, że również lubi dowcipkować z młodzieżą.
Drodzy bracia i siostry,
Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią.
Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989).
Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących.
Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki.
Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę.
22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica.
Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy.
Podziel się cytatem
Tradycyjna ceremonia zaprzysiężenia nowych członków Gwardii Szwajcarskiej w Watykanie odbędzie się 4 października 2025 roku. W sposób symboliczny ta data pokrywa się z liturgicznym wspomnieniem św. Franciszka z Asyżu, poinformowała 30 maja gwardia papieska. Po śmierci papieża Franciszka 21 kwietnia zaprzysiężenie, które zwykle ma miejsce 6 maja, zostało przełożone początkowo na czas nieokreślony.
„W tych dniach żałoby i refleksji, po śmierci naszego ukochanego Ojca Świętego, papieża Franciszka, Papieska Gwardia Szwajcarska jest w pełni skupiona na swojej misji i jednoczy się w modlitwie o jego wieczny odpoczynek” - stwierdzono wówczas. W związku z ceremoniami pogrzebowymi Franciszka, Gwardia miała wiele dodatkowych zadań, w tym przy trumnie zmarłego papieża i przy jego pogrzebie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
