Góra Oliwna jest największym i najstarszym cmentarzem żydowskim świata. Można powiedzieć jeszcze więcej, cmentarze na Górze Oliwnej są starsze od żydowskiej Jerozolimy, gdyż najstarsze znalezione tam miejsca pochówku pochodzą z XVI w. przed Chrystusem, a więc z okresu, kiedy potomkowie Abrahama trafili do Egiptu. Wśród tych cmentarzy ciągnących się od doliny Cedronu aż po szczyt Góry Oliwnej znajdują się również kwatery, w których spoczęły szczątki pierwszych chrześcijan. Wśród tych chrześcijańskich grobów znajduje się również grób Matki Jezusa.
Kiedy chrześcijańscy pielgrzymi pytają, co robią groby chrześcijan wśród grobów żydowskich, otrzymują prostą odpowiedź: zostali tu pochowani, gdyż byli Żydami. Kościół przez kilka pierwszych dekad swojego istnienia funkcjonował w ramach ówczesnego wielopostaciowego judaizmu. Mówiąc o wielopostaciowości religii żydowskiej, mamy na myśli to, że funkcjonowały w niej różne ugrupowania, których członkom nikt nie odbierał prawa do nazywania siebie Żydami. Do tych ugrupowań należeli znani nam z kart Nowego Testamentu faryzeusze i saduceusze. Były wśród nich grupy eseńczyków (również ta z Qumran), zelotów, sykaryjczyków, zwolenników Jana Chrzciciela. Jedną z takich grup byli nazarejczycy, którą to nazwą w Izraelu do dziś określani są chrześcijanie. Maryja, Apostołowie i większość ówczesnych chrześcijan byli Żydami, którzy uwierzyli, że w osobie Jezusa z Nazaretu zostały wypełnione żydowskie nadzieje mesjańskie. Dla tych żydowskich chrześcijan wiara w Jezusa nie oznaczała wyrzeczenia się swego pochodzenia. "Zbierali się po domach na łamanie chleba", ale również trwali na modlitwie w Świątyni Jerozolimskiej, zachowywali żydowskie przepisy pokarmowe, nie zaprzestali obrzezania, święcili szabat i inne żydowskie święta. Ci, którzy wyruszali poza Ziemię Izraela, by głosić zbawienie przez Jezusa Chrystusa zwracali się najpierw do Żydów, a dopiero później do pogan. Zresztą pierwsi poganie, którzy przyjmowali chrzest, należeli do tak zwanych "bojących się Boga", czyli tych, którzy nie będąc Żydami i nie przyjmując wszystkich przepisów regulujących życie Żydów, odrzucili politeizm, wierzyli w Boga Jedynego, przyjęli podstawowe normy moralne zawarte w Dekalogu i wspierali lokalne gminy żydowskie. Do takich "bojących się Boga" należał setnik Korneliusz z Cezarei Nadmorskiej, który jako pierwszy nie-Żyd otrzymał chrzest z rąk św. Piotra. Dzieje Apostolskie bardzo dużo miejsca poświęcają uzasadnieniu udzielenia chrztu świętego poganom (gojom), ponieważ dla pierwszych chrześcijan oczywiste było to, że Jezus przyszedł do Żydów, zaś trudniej było im przyjąć to, że chrześcijaństwo jest również dla pogan.

Cdn.