Brexitu, a zwłaszcza kwestii obrony Unii Europejskiej przed dezintegracją, dotyczyły wizyta Angeli Merkel w Polsce oraz jej rozmowy z szefami rządów państw Grupy Wyszehradzkiej 26 sierpnia br. Wielka Brytania była bowiem jednym z najważniejszych państw, które budowały wspólnotę UE. Jej wkład ekonomiczny był ogromny i znaczący w budżetach innych państw wspólnoty. I oto Brytyjczycy zagłosowali w referendum za opuszczeniem Unii. Brytyjski rząd, lojalny wobec swoich obywateli, nie mógł nie wziąć pod uwagę wyników tego głosowania. Niejako naturalnie rodzą się jednak pytania: Dlaczego? Jakie były konkretnie powody takiego obrotu sprawy?
Obserwujemy i my różne przedziwne dyspozycje płynące z UE. Wiele z nich jest co najmniej kontrowersyjnych. Zauważyliśmy, że działania Unii są motywowane ideologicznie, że są pewne trendy, które zyskały jakiś priorytet unijnych urzędników. Z jednej strony w UE głosi się podstawowe prawa i często powołuje na idee demokratyczne, wolnościowe, a z drugiej – zapada w niej wiele jednostkowych decyzji krajów dominujących – jak np. Niemiec w sprawie uchodźców – bez brania pod uwagę opinii pozostałych krajów członkowskich. Te trendy w UE dały o sobie mocno znać w Polsce rządzonej przez koalicję PO-PSL. Byliśmy zaskakiwani decyzjami obcymi polskiemu punktowi widzenia i naszej wspólnej kulturze, która jednak wyrasta z korzeni chrześcijańskich. Tak było m.in. ze sprawą wprowadzania do szkół gender, z wieloma różnymi naciskami homolobby, z odbieraniem rodzicom dzieci – oczywiście wszystko pod płaszczykiem respektowania praw ludzkich i wolnościowych. Wielu prawników zauważa w unijnych zobowiązaniach jakąś niespójność, padają pytania o demokrację w UE.
Rośnie więc poczucie konieczności pewnych zmian w UE, mówi się wręcz o jakiejś reformie unijnej, dotyczącej jej ekonomii, administracji, obronności itp. Trzeba też pytać o sprawę zasadniczą – o obecność w kulturze europejskiej chrześcijaństwa, które ukształtowało naszą moralność. Niestety, współcześni ateiści, mający często polityczną przewagę w strukturach UE, doprowadzili do sytuacji, że Europa odżegnuje się od wartości chrześcijańskich i od wielkich postaci, które tworzyły jej zręby jako jednoczącej się wspólnoty narodów, określanej mianem „Europa Christi”. Czy zatem przed podjęciem prób reformowania UE nie należałoby pomyśleć, by powrócić do naszych chrześcijańskich korzeni i do obowiązującego prawa moralnego, sprawdzonego w życiu?...
Każdy kraj członkowski wpłaca solidarnie do budżetu Unii 1 proc. dochodu narodowego brutto
„Wstrzymać finansowanie ugrupowań eurosceptycznych” – to hasło rzucone przez niemieckiego europosła, szefa największej frakcji politycznej w Parlamencie Europejskim Manfreda Webera. Należą do niej m.in. europosłowie PO i PSL, więc przemawia on także w ich imieniu. Weberowi idzie o europejskie partie, które na podstawie Traktatu Lizbońskiego funkcjonują na poziomie unijnym i są dotowane z budżetu UE. Zastanawia się on jednak, „czy Unia powinna te siły finansować, dawać im pieniądze na antyeuropejską działalność”. Bez wątpienia ma na myśli tzw. populistów – Geerta Wildersa w Holandii, Marine Le Pen we Francji, Nigela Farage’a w Wielkiej Brytanii, Legę Nord i Ruch Pięciu Gwiazd we Włoszech – i tylko patrzeć, jak rozciągnie to na konserwatystów, którzy od dawna domagają się reformy Unii. Zasadne więc jawi się pytanie: kto właściwie płaci za Unię? Szefowi chadeków Weberowi można by przyznać rację, gdyby na Unię Europejską łożyli wyłącznie jej entuzjaści. Problem jednak w tym, że na organizację tę składają się wszyscy obywatele 28 krajów członkowskich. Każdy przymusowo płaci podatek, bez względu na to, czy jest euroentuzjastą, eurosceptykiem, eurorealistą, czy w ogóle go to nie obchodzi. W związku z tym, że płacimy wszyscy, każdy może wybrać swoich przedstawicieli, a oni z kolei powinni być traktowani w równorzędny sposób. Przypomnę, że każdy kraj członkowski wpłaca solidarnie do budżetu Unii 1 proc. dochodu narodowego brutto i to stanowi ok. 70 proc. całego budżetu UE. Reszta to wpływy z VAT-u, ceł, opłat rolnych i wyrównawczych. Unia jako organizacja nie posiada własnych dochodów – są one redystrybuowane. Oczywiste jest jednak, że 1 proc. DNB Niemiec w liczbach rzeczywistych jest wielokrotnie większy od 1 proc. DNB Holandii, Litwy, Estonii czy sprawującej obecnie prezydencję Malty. Niemniej, przynajmniej teoretycznie, nie miało to oznaczać przytłaczającej dominacji dużych płatników netto nad mniejszymi, jak również politycznego dyktatu europarlamentarnej większości nad mniejszością. Pozbawianie tej ostatniej partycypowania w sprawiedliwym podziale unijnych środków, w zamyśle de facto, ma prowadzić do stłumienia głosu i wyciszenia medialnego przekazu nielubianych środowisk. Prowadzenie tego typu polityki w Europie, niestety, niedobrze się kojarzy i dziwnym trafem skojarzenia te dotyczą ubiegłego stulecia oraz polityków i kraju, z którego inicjator akcji się wywodzi.
Nowennę do św. Michała Archanioła rozpoczyna się 20 września i odmawia przez kolejne 9 dni aż do święta świętych Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała (29 września).
„Golec uOrkiestra” zagrali ponad pół godziny dłużej, ksiądz Bartczak rapował z setką uczestników na scenie, a w szczytowym momencie w wydarzeniu uczestniczyło około 2,5 tys. osób – jubileuszowy, piąty Festiwal Mocy zanotował frekwencyjny sukces i obfitował w miłe niespodzianki. Wydarzenie odbywało się w dniach 19-21 września w Miejscu Piastowym.
Tegoroczny Festiwal, odbywający się pod patronatem św. Jana Pawła II, ponownie stał się przestrzenią spotkania, modlitwy i dobrej zabawy. Do Miejsca Piastowego przyjechała młodzież z całej Polski, każdego dnia w różnych aktywnościach brało udział około 1,5 tysiąca uczestników, a w szczytowym momencie – podczas koncertu „Golec uOrkiestra” – Festiwal Mocy gościł około 2,5 tysiąca ludzi. Na scenie oprócz zespołu z Milówki wystąpili również: zespoły „niemaGotu”, „Teleo”, ksiądz-raper Jakub Bartczak oraz influencerzy: Marcin Kruszewski (znany w social mediach jako „Prawo Marcina”) i ksiądz Sebastian Picur.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
