Rosyjska Cerkiew Prawosławna jest jednym z narzędzi imperialnej polityki prezydenta Władimira Putina – taką tezę, i to na pierwszej stronie, postawił jeden z najbardziej wpływowych dzienników świata – „The New York Times”. Zdaniem gazety, rosyjska polityka zmierza ku temu, aby poprzez placówki cerkiewne poza granicami Rosji przygarniać środowiska konserwatywne i niechętne liberalnej ideologii, której patronuje szeroko rozumiany Zachód. Przykładem takiego działania jest Paryż. W stolicy Francji na ukończeniu jest budowa prawosławnego duchowego centrum. Powstaje ono w jednej z najdroższych dzielnic miasta, na gruncie w pobliżu wieży Eiffla, za który państwo rosyjskie zapłaciło 100 mln dol., przebiwszy innych starających się o jego pozyskanie, m.in. Kanadę i Arabię Saudyjską. Widząc determinację Rosjan, francuskie służby podejrzewały, że musi chodzić o coś więcej niż o wiarę. Właścicielem nieruchomości nie jest patriarchat moskiewski, ale państwo rosyjskie. Placówka, zdaniem „The New York Timesa”, ma służyć jako rzyczółek rosyjskiej ekspansji ideologicznej na Zachodzie. We Francji zresztą chodzi nie tylko o Paryż – Rosja posiada też cerkiew w Nicei. Pozyskała ją niedawno, przejąwszy prawa od podległej patriarchatowi w Konstantynopolu grupy rosyjskich prawosławnych, którzy zerwali łączność z patriarchatem w Moskwie po 1917r., kiedy kontrolę nad prawosławiem przejęli bolszewicy. Teraz Rosja ma chęć nabyć należący do tej samej grupy właścicieli cmentarz.
Walka z Zachodem przy wykorzystaniu religii toczy się też na dawnych terytoriach sowieckich (np. w Mołdawii) czy ziemiach szeroko rozumianego obozu sowieckiego (Czarnogóra). W obydwu krajach silne są wpływy prawosławia i mimo że dominujące siły polityczne skłaniają się ku integracji z Zachodem, zarówno Cerkiew mołdawska, jak i Cerkiew czarnogórska robią wszystko, aby storpedować te działania polityczne i pozostać pod wpływem Wschodu.
Ojciec Święty z głębokim smutkiem przyjął wiadomość o nagłej śmierci osiemnastoletniej Pascale Rafic, która podróżowała z Egiptu do Rzymu, aby wziąć udział w Jubileuszu Młodzieży – czytamy w watykańskim komunikacie prasowym.
Komunikat podaje, że jeszcze dziś przed południem Papież zechciał przyjąć grupę pielgrzymów, którzy towarzyszyli młodej Pascale w podróży. „Spotkanie, naznaczone głębokim wzruszeniem, będzie okazją do modlitwy i duchowego pocieszenia dla młodych ludzi, wciąż wstrząśniętych tym bolesnym wydarzeniem. Uczestnicząc w bólu wszystkich dotkniętych tym tragicznym wydarzeniem, Ojciec Święty zapewnia o modlitwie za zmarłą i prosi Pana Boga o pocieszenie i ukojenie dla rodziny, przyjaciół i wszystkich, którzy opłakują jej śmierć” – czytamy w komunikacie.
Urodził się 8 maja 1786 r. we Francji, w miejscowości Dardilly, niedaleko Lionu. Był jednym z siedmiorga dzieci państwa Mateusza i Marii Vianney, prostych rolników, posiadających dwunastohektarowe gospodarstwo. Jan już od wczesnych lat ukochał modlitwę. Przykładem i zachętą byli dla niego rodzice, którzy codziennie wieczorem wraz ze swoimi dziećmi modlili się wspólnie. Po latach powiedział: „W domu rodzinnym byłem bardzo szczęśliwy mogąc paść owce i osiołka. Miałem wtedy czas na modlitwę, rozmyślania i zajmowanie się własną duszą. Podczas przerw w pracy udawałem, że odpoczywam lub śpię jak inni, tymczasem gorąco modliłem się do Boga. Jakież to były piękne czasy i jakiż ja byłem szczęśliwy”.
Należy pamiętać, iż lata młodości Jana Vianneya, to okres bardzo trudny w historii Francji. W tym czasie bowiem szalała rewolucja, która w dużej mierze przyczyniła się do pogłębienia kryzysu między duchowieństwem a państwem. Walka z Kościołem sprawiła, że wielu księży odeszło od tradycji, składając przysięgę na Konstytucję Cywilną Kleru. Wzrost laicyzacji i głęboko posunięte antagonizmy to tylko główne problemy ówczesnej francuskiej rzeczywistości. Mimo tak trudnych warunków nie zaprzestano sprawowania sakramentów i katechizacji dzieci. Przygotowania do Pierwszej Komunii trwały 2 lata. Spotkania odbywały się w prywatnych domach, zawsze nocą i jedynie przy świecy. Jan przyjął Pierwszą Komunię w szopie zamienionej na prowizoryczną kaplicę, do której wejście dla ostrożności zasłonięto furą siana. Miał on wówczas 13 lat.
Od czasu wybuchu Rewolucji w Dardilly nie było nauczyciela. Z pomocą zarządu gminnego otwarto szkołę, w której uczyły się nie tylko dzieci, ale i starsza młodzież, a wśród niej Jan Maria. Przez dwie zimy uczył się czytać, pisać i poprawnie mówić w ojczystym języku. Stał się bliską osobą miejscowego proboszcza i stopniowo dojrzewało w nim pragnienie zostania księdzem. Ojciec początkowo zdecydowanie sprzeciwiał się, bowiem gospodarstwo potrzebowało silnych rąk do pracy, a poza tym brakowało pieniędzy na opłacenie studiów i utrzymanie młodzieńca. Jednak pod wpływem nalegań syna, ojciec ustąpił.
Na straży wiary. Uroczystości w sanktuarium św. Anny w Lubartowie
2025-08-04 10:47
Anna Artymiak
Katarzyna Artymiak
Boża dalekowzroczność wykracza poza ludzkie kalkulacje – powiedział kard. Gerhard Müller.
W sanktuarium św. Anny w Lubartowie odbyły się uroczystości odpustowe z udziałem kard. Gerharda L. Müllera, emerytowanego prefekta Kongregacji Doktryny Wiary, wielkiego teologa i wydawcy dzieł kard. Josepha Ratzingera – papieża Benedykta XVI. Wśród gości znaleźli się także bp Jan Sobiło z diecezji charkowsko-zaporoskiej na Ukrainie, metropolita lubelski abp Stanisław Budzik oraz bp Artur Miziński. W program dorocznego święta wpisana była m.in. procesja różańcowa po ulicach miasta z łaskami słynącym obrazem św. Anny oraz indywidualne błogosławieństwo dzieci.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.