Reklama

Niedziela Sandomierska

Pielgrzymowanie do św. Jakuba

Rozmowa z Martą Kilarską o pieszym pielgrzymowaniu do Santiago de Compostela

Niedziela sandomierska 42/2016, str. 6-7

[ TEMATY ]

wywiad

pielgrzymka

Archiwum Marty Kilarskiej

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

KS. ADAM STACHOWICZ: – Marto, skąd dowiedziałaś się o takiej pielgrzymce?

MARTA KILARSKA: – O pielgrzymowaniu do Santiago usłyszałam kilka lat temu, jednak czym tak naprawdę jest Camino, dowiedziałam się w moim duszpasterstwie w Łodzi. W ubiegłe wakacje kilku znajomych wybrało się autostopem do Portugalii, gdzie rozpoczęli swoją pielgrzymkę. Potem dzielili się swoimi doświadczeniami z innymi.

– Co było impulsem do jej podjęcia?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Od pięciu lat nieprzerwanie moje wakacje związane są z pielgrzymowaniem na Jasną Górę, w tym roku jednak postanowiłam zmienić kierunek i charakter pielgrzymki. Taka forma bardziej mi odpowiada: w małej grupce lub samotnie, często z dala od ruchliwych dróg, niosąc na plecach wszystko, co niezbędne do przeżycia kilkunastu dni.

– Czy niosłaś ze sobą także jakieś intencje?

– Oczywiście, jak podczas każdej pielgrzymki. Przed wyjazdem do Hiszpanii wiele osób prosiło mnie o modlitwę, do św. Jakuba niosłam więc też i ich intencje.

– Jestem ciekawy, jak zareagowali znajomi, rodzice?

Reklama

– Myślę, że odbiór znajomych i bliskich był bardzo pozytywny, wiele osób życzyło mi powodzenia i zapewniało o swojej modlitwie. Rodzina może trochę martwiła się o moją kondycję i dietę. Moi rodzice tuż przed pielgrzymką sami odwiedzili Santiago, cieszyli się więc, że i ja niebawem zobaczę to miejsce.

– A zdradzisz nam, z kim wyruszyłaś?

– Była to ośmioosobowa grupa znajomych z duszpasterstwa akademickiego „Piątka” w Łodzi, do którego uczęszczam w czasie roku. Był z nami również ks. Łukasz, nasz duszpasterz akademicki. Wędrowaliśmy dziesięć dni trasą francuską, potem przez ponad tydzień podróżowaliśmy po Galicji.

– Możesz powiedzieć, jak przygotowywałaś się do drogi?

– Wiele rad dotyczących przygotowania dostałam od znajomych, którzy już byli na Camino. Szukałam też przydatnych informacji w Internecie na różnych blogach podróżniczych. W zasadzie moje przygotowanie zamykało się w zakupie kilku rzeczy niezbędnych w czasie drogi i oczywiście biletów lotniczych. Pamiętam też, że zgrywałam konferencje, których zawsze chciałam wysłuchać, a nie miałam na to czasu. W czasie pielgrzymowania jest wiele wolnych chwil, które warto spędzić pożytecznie.

– Z pewnością pamiętasz swoje pierwsze dni na szlaku. Jak one wyglądały?

Reklama

– Wspominam je bardzo miło. Mój kręgosłup jeszcze nie bolał, a moje oczy radowały się wspaniałymi górskimi widokami. Zaskoczyła mnie uprzejmość innych pielgrzymów, którzy pozdrawiali nas słowami „buen camino”, życząc dobrej drogi. Nowością były dla mnie albergue, czyli miejsca, w których pielgrzymi mogli umyć się i przenocować. Często spotykaliśmy tam ludzi mijanych na trasie.

– Piękne jest to, co mówisz. A teraz – z perspektywy – co jest plusem, a co minusem drogi?

Reklama

– Dla mnie plusem Camino jest spokój pielgrzymowania. W odróżnieniu od pieszych pielgrzymek, które znamy, tu ciągle można iść w ciszy i skupieniu, z dala od ludzi, wybierając sobie własne tempo i własny rytm dnia. Jest wiele czasu, aby przemyśleć ważne sprawy, pomodlić się w samotności lub w mniejszej grupie. Nieustannie niosąc jeden plecak, a w nim garstkę niezbędnych rzeczy, można zdać sobie sprawę, że tak naprawdę niewiele potrzebujemy, że bez bardzo wielu rzeczy można się w życiu obejść, wystarczy trochę wody, łóżko albo kawałek podłogi i koszulka na zmianę. To uczy pokory. Poznani na szlaku ludzie to kolejny plus. W polskim albergue w Monte do Gozo poznałam Polaka, starszego pana, który do Santiago wędrował z Polski kilka miesięcy. Pielgrzymował też do Rzymu na kanonizację Jana Pawła II, a wyruszył spod domu. Niesamowita postać, którą zapamiętam na długo. Poza tym pielgrzymka też ma stronę trochę turystyczną. Pozwala poznać kulturę hiszpańską, a w drodze można zachwycać się pięknem tego kraju, co często ułatwia przełamać monotonię drogi. Minusem jest zapewne duży trud spowodowany upałem, zmęczeniem i ciążącym plecakiem, jednak z perspektywy czasu jest to błogosławiony trud. Trzeba być przygotowanym na nocowanie w salach mieszczących kilkadziesiąt osób, na łóżkach piętrowych, co może czasem równać się z nieprzespaną nocą. Mnie, jako dziewczynie, po jakimś czasie przeszkadzał sportowy strój, który byłam zmuszona nosić przez trzy tygodnie pobytu w Hiszpanii.

– Co powiedziałabyś tym, którzy myślą o wyruszeniu do Santiago?

– W Polsce pielgrzymowanie do Santiago staje się coraz bardziej popularne. To dobrze, bo przez to i ja odkryłam ten sposób pielgrzymowania. Polecam szlak św. Jakuba, zwłaszcza osobom, które może słabiej odnajdują się na zorganizowanych pieszych pielgrzymkach. Warto jednak pamiętać, aby nie zatracać charakteru pielgrzymkowego Camino przez skupianie się głównie na walorach turystycznych, ale wykorzystać jak najlepiej ten szczególny czas i możliwość wędrowania do grobu Apostoła.

– Dziękuję Ci za rozmowę.

2016-10-13 10:16

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Myślenie o Polsce jako dobru wspólnym

Niedziela wrocławska 23/2017, str. 5

[ TEMATY ]

wywiad

Tadeusz Szwed/gazetawroclawska.pl

Bp Adam Dyczkowski. Wybory 1989

Bp Adam Dyczkowski. Wybory 1989

O wyborach 4 czerwca, Ossolineum i nagrodzie Jana Nowaka Jeziorańskiego dla kard. Gulbinowicza z prezydentem Wrocławia Rafałem Dutkiewiczem rozmawia Krzysztof Kunert

KRZYSZTOF KUNERT: – 4 czerwca 1989 r. – pamięta Pan ten dzień?
CZYTAJ DALEJ

Czego uczą nas, wierzących, święci Apostołowie Piotr i Paweł?

2025-06-24 07:37

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

pixabay.com

To jedno z najstarszych świąt roku liturgicznego, włączone do kalendarza już w IV wieku, o czym świadczy „Depositio martyrum” (354 r.). Poprzez swoje męczeństwo Piotr i Paweł stali się niczym „bracia”, poprzez swoje świadectwo są „fundamentem” naszej wiary w Pana Jezusa.

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?» A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków». Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?» Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego». Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».
CZYTAJ DALEJ

Blisko 24 lata w celi śmierci. Chrześcijanin uniewinniony z zarzutu bluźnierstwa w Pakistanie

2025-06-27 17:21

[ TEMATY ]

Pakistan

więzień

uwolniony

Vatican Media

To były 24 lata niewyobrażalnego cierpienia dla Anwara Kennetha

To były 24 lata niewyobrażalnego cierpienia dla Anwara Kennetha

Pakistański Sąd Najwyższy uniewinnił 72-letniego Anwara Kennetha – chrześcijanina, który spędził 24 lata w celi śmierci za rzekome bluźnierstwo. Wyrok kończy wieloletni dramat człowieka zmagającego się z chorobą psychiczną. Jak donosi portal asianews.it, sprawa ponownie wywołuje pytania o konieczność gruntownej reformy prawa o bluźnierstwie w Pakistanie.

25 czerwca br. Sąd Najwyższy Pakistanu oczyścił z zarzutów Anwara Kennetha, który w 2002 roku został skazany na śmierć na podstawie artykułu 295-C kodeksu karnego – dotyczącego znieważenia proroka Mahometa. Były urzędnik rządowy, Kenneth został aresztowany w 2001 roku po tym, jak wysłał listy uznane przez władze za bluźniercze wobec islamu. Mimo że mężczyzna cierpiał na poważne zaburzenia psychiczne, sądy niższej instancji – w tym w 2014 roku Wysoki Sąd w Lahaurze – podtrzymywały wyrok śmierci.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję