Reklama

Kościół

Płonąć – aby świecić, żyć – aby służyć

Czy w dobie masowego przepływu informacji i natłoku wydarzeń z globalnej wioski, którą stał się świat XXI wieku, łatwo jest dostrzec trzy zakonnice opiekujące się dziećmi w przedszkolu? Oraz to, że jedna z nich jako wolontariuszka odwiedza więźniów i pomaga im powrócić do świata wartości?

Niedziela Ogólnopolska 44/2016, str. 28-29

[ TEMATY ]

zakon

Archiwum Przedszkola Katolickiego im. kard. Pietra Marcellina Corradiniego w Kielcach

Wspólnota Sióstr Kolegium Świętej Rodziny w Kielcach (od lewej): s. Nazarena Scopelliti (przełożona) z Włoch, s. Sara B. Romero z Meksyku i s. Cecylia Chusi z Tanzanii. Zdjęcie z pielgrzymki do Łagiewnik w czerwcu 2016 r.

Wspólnota Sióstr Kolegium Świętej Rodziny w Kielcach (od lewej):
s. Nazarena Scopelliti (przełożona) z Włoch, s. Sara B. Romero
z Meksyku i s. Cecylia Chusi z Tanzanii. Zdjęcie z pielgrzymki
do Łagiewnik w czerwcu 2016 r.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Od 25 lat Kielce są miejscem, w którym siostry zapuściły korzenie. I może nie byłoby w tym nic dziwnego, godnego uwagi, gdyby nie fakt, że Polakom w radościach i cierpieniach rodzinnych pomagają siostry z włoskiego Zgromadzenia Sióstr Kolegium Świętej Rodziny, które pracują w jedynej wspólnocie na terenie Polski. Przed kilku laty w „Naszym Dzienniku” ukazał się poruszający wywiad z jedną z sióstr, Włoszką – s. Nazareną, który nosił znamienny tytuł: „Nazywam to służbą miłości”. Siostra w prosty, ale poruszający sposób opowiadała o pracy wśród dzieci i ludzi wykluczonych w kieleckim środowisku. Inspirację do swej pracy siostry odnajdują w charyzmacie zakonnym przekazanym pierwszemu kolegium sióstr przez kard. Pietra Marcellina Corradiniego, a jest nim atmosfera i duch domu Świętej Rodziny w Nazarecie. Obecnie wspólnota kielecka wraz z siostrami pracującymi we Włoszech, Wielkiej Brytanii, Meksyku, Albanii, na Białorusi i w Tanzanii obchodzi jubileusz 300-lecia istnienia swego zgromadzenia.

Świadek kanonizacji Stanisława Kostki

Reklama

Kardynał Pietro Marcellino Corradini – założyciel Zgromadzenia Sióstr Kolegium Świętej Rodziny – żył na przełomie XVII i XVIII wieku. Był wybitnym teologiem, archeologiem i prawnikiem, podobnie jak nieco później inna wybitna postać Kościoła – św. Alfons Maria de Liguori, założyciel redemptorystów. Pietro Marcellino Corradini jako kardynał otrzymał w Rzymie kościół tytularny związany z Polską – kościół Matki Bożej na Zatybrzu. Bazylika ta w XVI wieku była świątynią tytularną wielkiego kardynała Stanisława Hozjusza, uczestnika soboru trydenckiego, a w czasach współczesnych – kardynałów i prymasów Polski Stefana Wyszyńskiego i Józefa Glempa. Kardynał Corradini był wybitnym przedstawicielem Kościoła. Reprezentował papieża podczas zawierania umów z władcami wielu państw. Kierował Datarią Apostolską – jednym z najważniejszych urzędów Kancelarii Papieskiej, która nadzorowała skuteczność prawną sporządzanych dokumentów. W Stolicy Apostolskiej był świadkiem kanonizacji św. Stanisława Kostki.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Pietro Marcellino Corradini urodził się w 1658 r. Wywodził się z religijnej rodziny mieszkającej w miejscowości Sezze, w połowie drogi między Rzymem a Neapolem. Studiował na słynnym rzymskim uniwersytecie Sapienza, gdzie uzyskał doktorat z prawa. Zajmował się także archeologią. Gdy miał 30 lat, rozpoczął pracę adwokata w Kurii Rzymskiej. Odtąd, aż do śmierci w 1743 r., kontynuował swoją służbę Kościołowi jako adwokat i prawnik, negocjator, biskup, kardynał i pasterz diecezji Frascati. Był światłym umysłem swojej epoki. Jako kardynał uczestniczył w 3 konklawe dokonujących wyboru kolejnego papieża i dwukrotnie był bliski wyboru na następcę św. Piotra. Za pierwszym razem głos sprzeciwu wyraził król hiszpański, który według ówczesnych przepisów miał prawo weta (podobnie jak cesarz austriacki), a za drugim – sam kard. Corradini wycofał swoją kandydaturę ze względu na wiek.

Z wrażliwości na potrzeby biednych

Kardynał Corradini służył kolejno 7 papieżom, od Aleksandra VII do Benedykta XIV, i dostrzegał dramatyczną sytuację ubogiego środowiska mieszkańców Rzymu, nie zapominał także o swoim rodzinnym Sezze. Był wrażliwy na potrzeby ubogich, opuszczonych, w różny sposób wykluczonych ze społeczeństwa. W tym celu założył w Rzymie istniejący do dzisiaj szpital San Gallicano, często odwiedzał chorych i interesował się ich sytuacją. Pod koniec życia pomagał trędowatym w Wiecznym Mieście i wśród nich zmarł.

Reklama

Jedną z jego działalności była powierzona mu przez papieża Klemensa XI troska o neofitów i katechumenów, którzy byli prześladowani ze względu na przyjęty chrzest. Kardynał Corradini znał sytuację wielu biednych rodzin w środowisku miasteczka Sezze. Docierały do niego historie życia dziewcząt, które w większości nie miały możliwości odpowiedniego przygotowania się do życia dorosłego i podjęcia odpowiedzialności za rodzinę oraz ugruntowania własnej wiary. W tym celu w rodzinnym mieście w 1717 r. założył pierwszy dom zakonny żeńskiego Zgromadzenia Sióstr Kolegium Świętej Rodziny. Była to w Kościele pierwsza wspólnota zakonna żyjąca duchowością Świętej Rodziny. W tym okresie według obowiązujących praw mogły istnieć jedynie zakony żeńskie o charakterze klauzurowym. Kardynał Corradini, aby zapewnić możliwość pracy, podobnie jak uczynił to wcześniej św. Wincenty à Paulo w odniesieniu do Sióstr Miłosierdzia, zastosował pewien casus prawny. Zalecił w konstytucjach, aby każda wspólnota posiadała charakter autonomiczny, nie tworząc zgromadzenia zakonnego z wieloma placówkami. Pojedyncze domy powstawały licznie na terenie Królestwa Obojga Sycylii i Państwa Kościelnego, czyli na terenie dzisiejszych Włoch. Wszystkie placówki, nazywane kolegiami, kierowały się charyzmatem i konstytucjami opracowanymi przez kard. Corradiniego. Ich scalenie nastąpiło dopiero w XX wieku. Nasuwają się tu słowa arcybiskupa Palermo – kard. Luigiego Lavitrana, który porównał działalność założycielską św. Wincentego à Paulo i kard. Corradiniego: „Wielki św. Wincenty à Paulo genialną wprost intuicją przewidując czasy, skierował swoje córki miłości do łóżek szpitalnych, na nędzne i skażone poddasza, a nawet na pola walk. To, co apostolstwo charytatywne dokonywało nowego na polu dobroczynności i opieki nad sierotami i chorymi, to kard. Corradini pełnił na odcinku szkoły, otwierając szeroko bramy kolegiów dla wszystkich dziewcząt z ludu”. Ten sam ordynariusz diecezji w Palermo zwrócił uwagę na znaczenie prac Sióstr Kolegium Świętej Rodziny dla życia społecznego, gdy pisał: „Jeśli rodzina chrześcijańska na Sycylii zachowała się aż dotąd zdrowa i płodna, jest to niemałą zasługą chrześcijańskich matek wychowanych w kolegiach”.

Uczą miłości do Polski

Reklama

Domy Zgromadzenia Sióstr Kolegium Świętej Rodziny zaczęły powstawać także poza Włochami. Obecne są w Wielkiej Brytanii, na Białorusi, w Meksyku, w afrykańskiej Tanzanii i w Albanii. W 1990 r. siostry z Sycylii przybyły do Polski i na zaproszenie ówczesnego ordynariusza kieleckiego bp. Stanisława Szymeckiego założyły dom i przedszkole w Kielcach. Odtąd łączą pracę wychowawczą z poszukiwaniem ludzi, których życie wyrzuciło na peryferie społeczeństwa. W przedszkolu, którego mottem są słowa kard. Corradiniego: „Dzieci uśmiechem Boga”, duża, blisko 100-osobowa, grupa dzieci wychowywana jest w duchu miłości, wartości ewangelicznych i kształtowana w tożsamości narodowej. Tu trzeba zaznaczyć z szacunkiem, że umiłowania Polski uczą: dyrektorka przedszkola i przełożona wspólnoty zakonnej Włoszka z Sycylii – s. Nazarena, Meksykanka – s. Sara i ciemnoskóra Tanzanka – s. Cecylia. Ich prace wspomaga oddana grupa współpracowników i wolontariuszy. Siostry włączają przedszkolaki i ich rodziny w pomoc i odpowiedzialność za dzieci z domu dziecka. Szczególnym rodzajem posługi jest prowadzenie katechezy w więzieniu i areszcie śledczym. Praca, którą od blisko 20 lat prowadzi s. Nazarena, jest ogromnie ważna. Dotyczy bowiem ludzi, którzy w którymś momencie życia się zagubili, nie potrafią kochać, bo sami nie byli kochani. Zgodnie z myślą kard. Corradiniego, s. Nazarena jest pewna, że młody człowiek, aby nie znalazł się w więzieniu, musi być dobrze i mądrze wychowany, a jeśli już się tam znajdzie – trzeba go wychować od nowa.

300 lat posługi

Siostry Zgromadzenia Kolegium Świętej Rodziny pracujące w Polsce świętowały jubileusz 300-lecia swego zgromadzenia zakonnego w dniach 9-16 października 2016 r. Uroczystości odbyły się w miejscach związanych z ich wieloletnią posługą. Były to: katedra kielecka, przedszkole, więzienie, parafie związane z pracą sióstr, Wyższe Seminarium Duchowne. Miało miejsce także międzyzakonne spotkanie sióstr z diecezji kieleckiej.

Trzy siostry, każda z innego kontynentu, żyjące w duchu Świętej Rodziny z Nazaretu w małej wspólnocie kieleckiej, dzielą się wartościami prostego życia, otwartego na potrzeby środowiska. Łączą posługę miłości z wychowaniem młodego pokolenia chrześcijan odpowiedzialnych za bliźnich. Każdego dnia autentycznie wprowadzają w czyn słowa założyciela, by „...płonąć – aby świecić, żyć – aby służyć”. Modlą się także o beatyfikację sługi Bożego kard. Pietra Marcellina Corradiniego słowami:

„O Trójco Przenajświętsza, Źródło i Początku wszelkiej świętości, która udzieliłaś kardynałowi Pietrowi Marcellinowi Corradiniemu wspaniałych talentów i darów kultury, mądrości, pokory i miłości w służbie Kościoła, jako nieustraszonemu obrońcy Twoich praw, mądremu i wspaniałomyślnemu promotorowi świętych powołań, animatorowi i założycielowi potrzebnych instytutów zakonnych oddanych wychowaniu człowieka w celu skutecznej ewangelizacji. Spraw, abym także ja umiała (umiał) żyć wiarą rozumną i konsekwentną, nadzieją pogodną i radosną, miłością szczerą i czynną w naśladowaniu Chrystusa. Racz wynieść do chwały ołtarzy Twego sługę Pietra Marcellina i daj mi przez jego wstawiennictwo łaskę, której bardzo potrzebuję i o którą proszę Cię z największą ufnością. Amen”.

2016-10-26 08:07

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dlaczego wstąpiły do zakonu

Niedziela Ogólnopolska 5/2020, str. 24-25

[ TEMATY ]

zakon

powołanie

Archiwum Zakonu Ducha Świętego

s. Agnieszka Radziwanowska

s. Agnieszka
Radziwanowska

Kilkusetletnia obecność Zakonu Ducha Świętego w Polsce skłania do refleksji nad realizacją jego charyzmatu miłości miłosiernej. Do zastanowienia się, kim jest siostra duchaczka w oczach tych, którym służy. Jakie jest jej miejsce w dziełach, które prowadzi zgromadzenie?

– W moim przypadku to pytanie o miłość miłosierną w przedszkolu integracyjnym, które prowadzimy w Lublinie. Wchodzę do tego przedszkola w habicie i próbuję wraz z moimi współsiostrami wsłuchać się w potrzeby najmłodszych i ich rodzin. Zobaczyć w nich Oblicze Jezusa i odczytać na nowo Słowo, które wyznaczyło naszemu Założycielowi kierunek służby (Mt 25, 35-36. 40). Na co dzień to ofiarowanie czasu na rozmowę. Traktowanie spraw dzieci jako ważnych. Towarzyszenie im w odkrywaniu talentów, pokonywaniu kolejnych kroków, by być bardziej samodzielnym. To wskazywanie drogi do Pana Jezusa. Uczenie, że życie jest bezinteresownym Bożym darem. To podkreślanie potencjału drzemiącego w dzieciach niepełnosprawnych i stwarzanie okazji, aby mogły się rozwijać. To wspólne przeżywanie radości i tego, co trudne w życiu ich rodzin: rozstań, choroby, śmierci, to pytania o wiarę. To wsparcie modlitewne troska o pielęgnowanie tradycji chrześcijańskich. To nasze bycie „dla” skłania dorastających absolwentów i ich rodziców do powrotu do miejsca, w którym niebieski habit wciąż jest znakiem troski o godność najmłodszych.
CZYTAJ DALEJ

Ks. Wojtyła był na spływie kajakowym. Wtedy nadeszła informacja, że będzie biskupem

2025-07-04 10:02

[ TEMATY ]

biskup

nominacja

św. Jan Paweł II

Ks. Karol Wojtyła

Papież Polak

Archidiecezja Krakowska

Ks. Karol Wojtyła na spływie kajakowym

Ks. Karol Wojtyła na spływie kajakowym

Wakacje to czas, kiedy nie tylko świeccy, ale i kapłani wyjeżdżają na zasłużony odpoczynek. Nie inaczej było z przyszłym świętym Janem Pawłem II. Łączył on często przyjemne z pożytecznym, by nie tylko wypoczywać z młodzieżą, ale także towarzyszyć jej we wzrastaniu. Te wakacje dla ks. Karola Wojtyły zapewne były inne niż wszystkie.

Podziel się cytatem - czytamy na profilu Facebook Archidiecezji Krakowskiej.
CZYTAJ DALEJ

Watykan: nowy archiprezbiter bazyliki Santa Maria Maggiore

2025-07-04 13:35

[ TEMATY ]

Bazylika Matki Bożej Większej

kard. Rolandas Makrickas

ks. Mariusz Bakalarz

Bazylika Matki Bożej Większej

Bazylika Matki Bożej Większej

Ojciec Święty podziękował Jego Eminencji Kardynałowi Stanisławowi Ryłko za jego posługę jako archiprezbitera papieskiej Bazyliki Matki Bożej Większej. Jego następcą został Jego Eminencja Kardynał Rolandas Makrickas, dotychczasowy koadiutor archiprezbitera wspomnianej liberyjskiej bazyliki - poinformowało Biuro Prasowe Stoicy Apostolskiej.

W dniu dzisiejszym kard. Stanisław Ryłko kończy 80 rok życia i utracił prawo do udziału w ewentualnym konklawe.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję