Zjawienie Matki Bożej w Kęble
Pierwsze objawienie się Matki Bożej na ziemiach polskich miało miejsce w 1278 r. w Kęble. Jak zapisali kronikarze, podczas najazdu wojsk tatarskich, które w XIII wieku spustoszyły ziemie polskie, szczególnie dotknięta została Lubelszczyzna. Według przekazów, w jednym obozów tatarskich, w którym przetrzymywano niewolników i przechowywano łupy, doszło do profanacji zrabowanej figurki Matki Bożej z Dzieciątkiem. Wówczas z wizerunku Maryi zaczęła bić jasność, a rzeźba sama przeniosła się na pobliskie drzewo, jakby uciekając przed znieważeniem. Widząc nadprzyrodzone zjawisko, wystraszeni żołnierze zostawili więźniów i łupy, a sami w popłochu uciekli. Polacy dostrzegli w tym zjawieniu cudowną interwencję i obecność Matki Bożej; z czasem objawienie urosło do rangi symbolicznego początku opieki Maryi nad polskim narodem. W miejscu nadprzyrodzonego zdarzenia została zbudowana kaplica, w której umieszczono cudowną figurę. Rozpoczęły się liczne pielgrzymki wiernych, wypraszających wiele łask. Po czterech wiekach, za zgodą Stolicy Apostolskiej, Matka Boża Kębelska została przeniesiona do Wąwolnicy, gdzie wciąż czeka na swoje dzieci. W 700. rocznicę objawień – 10 września 1978 r. bp Bolesław Pylak nałożył na skronie Maryi i Dzieciątka papieskie korony.
CZYTAJ DALEJ