W setną rocznicę śmierci świętego, 25 grudnia, rozpocznie się w Polsce Rok św. Brata Alberta. We Wrocławiu inauguracja odbyła się już 12 grudnia – Mszy św. dziękczynnej za 30 lat istnienia Fundacji im. Brata Alberta i 25 lat działalności jej wrocławskiej filii przewodniczył abp Józef Kupny. U franciszkanów w parafii św. Antoniego na Karłowicach spotkali się pracownicy, wolontariusze i podopieczni fundacji – osoby niepełnosprawne. W homilii ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, prezes i współtwórca Fundacji im. Brata Alberta, przypomniał sylwetkę Adama Chmielowskiego, jego poszukiwanie drogi jako żołnierza, malarza, księdza, by odnaleźć swoje miejsce w służbie najuboższym. Brat Albert dla ludzi bezdomnych stworzył w Krakowie tak zwane „przytulisko”. – To był prawdziwy dom, miejsce, gdzie człowiek przytula potrzebującego – opowiadał kapłan.
Przybliżył także historię Fundacji, która powstawała na przełomie 1986 i 1987 r.: – Najpierw pojawiła się idea „domu z ogródkiem”, gdzie mogłyby zamieszkać osoby niepełnosprawne intelektualnie po śmierci swoich rodziców. Pierwszą placówką fundacji stał się stary dwór w Radwanowicach, gdzie do dziś funkcjonuje schronisko dla osób niepełnosprawnych.
Wkrótce zaczęły pojawiać się filie w innych miejscach Polski, także we Wrocławiu. W jej ramach rozpoczęły działanie m.in. Warsztat Terapii Zajęciowej „Wspólnota” i Warsztat Terapii Zajęciowej „Muminki”.
Po Eucharystii podopieczni i pracownicy fundacji spotkali się z abp. Józefem Kupnym i ks. Tadeuszem Isakowiczem-Zaleskim na wspólnej wigilii. Metropolita Wrocławski dziękował ks. Tadeuszowi – jak sam z uśmiechem przyznał swojemu koledze z wojska – za jego troskę i wyczulenie na sprawy osób niepełnosprawnych. Dziękował także pracownikom, wolontariuszom, rodzicom, którzy z miłością służą swoim niepełnosprawnym dzieciom: – Św. Brat Albert zamienił miłość do sztuki, do malarstwa, na miłość do człowieka. Wy też pewnie mieliście swoje pasje, swoje miłości, a zamieniliście je na miłość do osób niepełnosprawnych. Bardzo serdecznie chce wam wszystkim za to podziękować – mówił ze wzruszeniem abp Kupny.
Podczas spotkania, na którym do świątecznych stołów zasiadło około 250 osób, specjalne nagrody za zaangażowanie i poświęcenie otrzymało z rąk ks. Tadeusza Isakowicza-Zaleskiego dwoje pracowników Fundacji: Aleksander Sadowski i Katarzyna Kowalczyk.
We wtorek 28 listopada 2017 r. metropolita krakowski przewodniczył w Igołomi Mszy św. na zakończenie Roku św. Brata Alberta.
Na początku swojej wizyty w parafii, z której wywodzi się Adam Chmielowski, abp Marek Jędraszewski odwiedził dom albertynek, aby pokłonić się przed obrazem beatyfikacyjnym św. Brata Alberta. Pobłogosławił też mieszkające tam chore i starsze siostry.
Św. Maria de Mattias, obraz w kościele pw. św. Brata Alberta Chmielowskiego w Częstochowie-Kiedrzynie
Jako dziecko sprawiała rodzicom (zwłaszcza mamie) kłopoty, bo miała żywy temperament, wciąż skakała i biegała, gdzieś się spieszyła. Jako nastolatka była nieco płaczliwa i trochę rozchwiana emocjonalnie. Jako kobietę dojrzałą cechowała ją impulsywność i pewna nietolerancja wobec innego niż jej sposobu myślenia i działania. A jednak właśnie ją Pan Bóg chciał widzieć jako Założycielkę Zgromadzenia Sióstr Adoratorek Krwi Chrystusa. Stała się Świętą na niespokojne, trudne czasy, w jakich żyjemy.
Maria de Mattias urodziła się 4 lutego 1805 r. we włoskiej miejscowości Vallecorsa w rodzinie mieszczańskiej. Będąc młodą dziewczyną, zastanawiała się, co ma do zrobienia w życiu, jakie jest jej miejsce na ziemi. Często płakała, wzdychała, męczył ją niepokój. Z domu rodzinnego wyniosła umiłowanie modlitwy i Pisma Świętego, czytała książki o duchowości chrześcijańskiej, żywoty świętych. To wszystko otwierało ją na działanie Ducha Świętego. „Pewnego dnia - napisze potem - poczułam lekkość, jakby unosiły mnie jakieś ramiona”. Poczuła, że jej serce całkowicie zmieniło się i zostało napełnione odwagą, słyszała głos swojego Pana, zrozumiała, że jest kochana. Kiedy doświadczyła Bożej miłości, musiała rozeznać, jak na nią odpowiedzieć. Inspirowana przez św. Kaspra del Bufalo założyła w Acuto 4 marca 1834 r. Zgromadzenie Adoratorek Przenajdroższej Krwi. Zmarła w Rzymie 20 sierpnia 1866 r. Jej doczesne szczątki odbierają cześć w rzymskim kościele Przenajdroższej Krwi, który jest połączony z domem generalnym Zgromadzenia. 18 maja 2003 r. Jan Paweł II ogłosił ją świętą.
5 lutego 2011 r., dokladnie 14 lat temu, Benedykt XVI udzielił sakry biskupiej pięciu kapłanom: Chińczykowi, Hiszpanowi, Wenezuelczykowi i dwom Włochom. Trzech z nich - ks. Savia Hona Tai-Fai, ks. prał. Marcella Bartolucciego i ks. prał. Celsa Morgę Iruzubietę - w grudniu ub.r. mianował sekretarzami różnych kongregacji Kurii Rzymskiej, a dwóch - ks. prał. Antonia Guida Filipazziego i ks. prał. Edgara Penę Parrę - w styczniu br., nuncjuszami apostolskim. Publikujemy homilię, którą wygłosił ówczesny papież.
«Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo» (Łk 10, 2). Te słowa z Ewangelii dzisiejszej Mszy św. w tej chwili dotyczą szczególnie bezpośrednio nas. Jest to czas misji: Pan posyła was, drodzy przyjaciele, na swoje żniwo. Powinniście współpracować w posłannictwie, o którym mówi prorok Izajasz w pierwszym czytaniu: «Pan (...) Posłał mnie, abym głosił dobrą nowinę ubogim, bym opatrywał rany serc złamanych» (Iz 61, 1). Na tym polega praca przy żniwie na polu Bożym, na polu historii ludzkiej — na niesieniu ludziom światła prawdy, na uwalnianiu ich od ubóstwa prawdy, które jest prawdziwym smutkiem i prawdziwym ubóstwem człowieka. Na niesieniu im radosnej wieści, która jest nie tylko słowem, ale wydarzeniem: sam Bóg, we własnej osobie, przyszedł do nas. Bierze nas za rękę, pociąga nas ku górze, do siebie, i dzięki temu zranione serce zostaje uleczone. Dziękujmy Panu za to, że posyła robotników na żniwo historii świata. Dziękujmy za to, że posyła was, za to, że powiedzieliście «tak» i że teraz ponownie wypowiecie swoje «tak», aby być robotnikami Pana dla ludzi.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
