Reklama

Niedziela Częstochowska

Łowco słów, zapomniany i smutny

Pod takim tytułem w poniedziałek 6 lutego 2017 r. Miejski Ośrodek Kultury w Kłobucku zorganizował I Galę Poetycką z okazji 115. rocznicy urodzin Władysława Sebyły, poety, krytyka literackiego, malarza, muzyka, kłobucczanina

Niedziela częstochowska 9/2017, str. 4-5

[ TEMATY ]

poezja

konkurs

Julia A. Lewandowska

Laureaci konkursu plastycznego wraz z dyrektorem MOK w Kłobucku Olgą Skwarą i burmistrzem Kłobucka Jerzym Zakrzewskim

Laureaci konkursu plastycznego wraz z dyrektorem MOK w Kłobucku Olgą Skwarą i burmistrzem Kłobucka Jerzym Zakrzewskim

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Od wczesnych lat przejawiał talenty artystyczne: rysował, malował, grał na skrzypcach, które za dobre wyniki w nauce kupił mu ojciec, ale najważniejsze w życiu było dla niego pisanie. Jeszcze przed maturą wziął udział w trzecim powstaniu śląskim. Potem po studiach na Wydziale Filologii Uniwersytetu Warszawskiego odbył przeszkolenie w Szkole Podchorążych w Warszawie. Utalentowany poeta należał do grupy literackiej „Kwadryga”, pracował w Polskim Radiu, a swoimi wierszami nawiązywał do romantycznych tradycji Juliusza Słowackiego i Cypriana Kamila Norwida. Polska Akademia Literatury odznaczyła go „Złotym Wawrzynem” za wybitną twórczość literacką. We wrześniu 1939 r. podporucznika rezerwy Władysława Sebyłę powołano do wojska. Na wschodzie Polski został wzięty do sowieckiej niewoli i posadzony w Starobielsku. Wiosną 1940 r. zamordowano go strzałem w tył głowy w więzieniu NKWD w Piatichatkach pod Charkowem. W czasach PRL-u utwory poety dopuszczane były przez cenzurę sporadycznie. O jego tragicznej śmierci świat dowiedział się oficjalne w 1991 r. Tego samego roku Towarzystwo Przyjaciół Kłobucka – w 50. rocznicę zamordowania poety – wystąpiło do władz miejskich o nadanie Miejskiemu Ośrodkowi Kultury w Kłobucku imienia Władysława Sebyły.

* * *

Reklama

Rano w kościele pw. św. Marcina i Małgorzaty odprawiono Mszę św. za śp. Władysława Sebyłę, natomiast w południe grupa młodzieży ze szkoły w Zagórzu wraz z opiekunami oraz grupką kłobucczan, miłośników poety, na czele ze Stefanem Sitkiewiczem, przyjacielem ośrodka, odbyła wędrówkę po miasteczku pod hasłem „Wędrówka śladami Władysława Sebyły”. Spacer rozpoczęto od Rynku i pomnika bp. Jana Długosza, a pierwszym miejscem związanym z Władysławem był dom rodziny Smolińskich, w którym mieszkali Sebyłowie. Spacer zakończył się przy Miejskim Ośrodku Kultury przy głazie z tablicą pamiątkową poświęconą kłobuckiemu twórcy. W tym samym miejscu rozpoczęto popołudniowe uroczystości. Tuż przed otwarciem ekspozycji, zorganizowanej dzięki uprzejmości Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie, przy pomniku poety złożono kwiaty i zapalono znicze. A w budynku MOK – na dwupoziomowej wystawie – zaprezentowano pamiątki, zdjęcia, dokumenty i grafiki związane z poetą.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Wśród gości na gali obecni byli: członek zarządu powiatu Krzysztof Nowak, burmistrz Kłobucka Jerzy Zakrzewski, sekretarz gminy Magdalena Kasprzak, radni, przedstawiciele Rady Miejskiej, dyrektorzy szkół i grona pedagogiczne, przedstawiciele organizacji pozarządowych, dyrektor Regionalnego Ośrodka Kultury w Częstochowie Małgorzata Majer, przewodnicząca składu jury prof. dr hab. Elżbieta Hurnik i malarka Zofia Trzepióra-Noga.

Podczas gali zostały rozdane nagrody w dwóch konkursach – X Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. Wł. Sebyły i I Ogólnopolskim Konkursie Plastycznym im. Wł. Sebyły – które zorganizował MOK w Kłobucku pod patronatem Burmistrza Kłobucka, by popularyzować dorobek literacki poety, inspirować i promować twórczość poetycką, integrować środowisko literackie i promować miasto Kłobuck.

Nagrody wręczyli laureatom: Olga Skwara, dyrektor MOK w Kłobucku, i Jerzy Zakrzewski, burmistrz Kłobucka, który przypomniał, że pamięć o wybitnym kłobucczaninie, poecie i żołnierzu, tragicznej postaci, musi trwać i być przekazywana następnym pokoleniom, stąd pomysł na zorganizowanie gali jako początku pewnej tradycji, która powinna się wpisać i ukorzenić w mieście.

Reklama

Zwycięzców konkursu poetyckiego wyłoniło jury w składzie: prof. dr hab. Elżbieta Hurnik – wykładowca Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie, literaturoznawca, przewodnicząca Jury, Paulina Małochleb – krytyczka i badaczka literatury, sekretarz Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, Małgorzata Niezgoda – dziennikarka, Anna Onichimowska – poetka, prozaik, tłumaczka, dramatopisarka, autorka książek dla dzieci i młodzieży. Przyznano trzy nagrody i trzy wyróżnienia. I miejsce za wiersz „Poezja” zdobył Janusz Lisicki, II i III miejsce otrzymała Katarzyna Mikołajczyk za wiersze „Tak banalnie” i „Fumum vendere”. Wyróżnienia otrzymali: Katarzyna Mikołajczyk za wiersz „Jesionka”, Andrzej Waszkiewicz za wiersz „lekka śmierć” i Ramona Wiora za wiersz „Poezjo! ...”.

Natomiast jury w składzie: Joanna Jeżewska-Desperak – artystka, plastyczka, malarka, Zofia Trzepióra-Noga – malarka, poetka, Tadeusz Ogonek – grafik komputerowy, plastyk, wyłoniło zwycięzców konkursu plastycznego. W kategorii „szkoły podstawowe” I miejsce zdobyła Sylwia Janik, II – Julia Nowak, III – Maja Mroczek. W kategorii „gimnazjum i szkoły ponadgimnazjalne” I miejsce otrzymała Ewa Wręczycka, II – Dorota Smolińska, III – Zuzanna Gancarek. Nagrodę specjalną Dyrektora Miejskiego Ośrodka Kultury w Kłobucku otrzymała Izabella Pudłowska.

Organizatorzy zadbali o bardzo interesujący program artystyczny, który zapowiadali: Kinga Raczyńska i Stefan Sitkiewicz. Scenografia przygotowana na tę okazję stanowiła tło programu: powitał nas brzozowy las i bezimienne krzyże – symbol ofiary, ale i wolności, a w tle piosenka zespołu Horytnica pt. „Katyńskie Łzy”, opowiadająca o polskich oficerach pomordowanych w Katyńskim Lesie. Oprócz miniatury filmowej o Sebyle z cyklu „Epitafia katyńskie”, wiersza Sebyły „Poeta” – który był inspiracją do zorganizowania I Gali Poetyckiej, a także występu muzyka, kompozytora i aranżera Andrzeja Jelonka, który zagrał utwór „Daleko został cały świat” Karola Szymanowskiego, kompozytora niezwykle cenionego przez Sebyłę, uczniowie Michał Błaszczak i Damian Bernaś z grupy teatralnej „aMok”, działającej w MOK w Kłobucku, prowadzonej przez Beatę Górską-Cieślińską, przedstawili monodram o poecie. Na zakończenie odbył się koncert, podczas którego wystąpili twórcy zespołu „Słowiany” – ukraińskie małżeństwo Irina i Oleksander Draczowie. Wszystkim gościom gali została wręczona publikacja wydana specjalnie na tę okazję przez MOK w Kłobucku, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie i dzięki uprzejmości Jana Borkowskiego.

2017-02-22 14:15

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Poetyckie rozważania o śmierci

[ TEMATY ]

poezja

Zofia Białas

Pierwszą, absolutnie niepodważalną prawdą naszego istnienia- poza samym faktem, że istniejemy - jest nieunikniona konieczność śmierci napisał w „ Fidel et ratio” św. Jan Paweł II. W „Autobiografii” dodał: „ Śmierć jest doprawdy wielką tajemnicą. Wydarzeniem, które należy otoczyć miłością i szacunkiem. Od samych narodzin zbliżamy się ku śmierci, ale w wieku podeszłym jesteśmy z roku na rok coraz bardziej świadomi jej bliskości-, jeżeli tylko siłą nie usuwamy od siebie takich myśli i uczuć. Stwórca tak sprawił, że starość niemal w naturalny sposób oswaja człowieka ze śmiercią (…) Wielka szkoła życia i umierania przyprowadzi nas także do czyjegoś grobu, każe nam stać przy niejednym łożu śmiertelnym, zanim my sami będziemy tymi, wokół których- dałby Bóg, inni zgromadzą się, żeby się modlić”.
CZYTAJ DALEJ

Niedziela Palmowa

Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, czyli Męki Pańskiej, i rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia.

W ciągu wieków otrzymywała różne określenia: Dominica in palmis, Hebdomada VI die Dominica, Dominica indulgentiae, Dominica Hosanna, Mała Pascha, Dominica in autentica. Niemniej, była zawsze niedzielą przygotowującą do Paschy Pana. Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści ( por. Mt 21, 1-10; Mk 11, 1-11; Łk 19, 29-40; J 12, 12-19), a także rozważa Jego Mękę. To właśnie w Niedzielę Palmową ma miejsce obrzęd poświęcenia palm i uroczysta procesja do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się jak najdokładniej "powtarzać" wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria. Według jej wspomnień patriarcha wsiadał na oślicę i wjeżdżał do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go w radości i w uniesieniu, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Anastasis (Zmartwychwstania), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Owa procesja rozpowszechniła się w całym Kościele mniej więcej do XI w. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego była początkowo wyłącznie Niedzielą Męki Pańskiej, kiedy to uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jerusalem. Obie tradycje szybko się połączyły, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i Męka) . Przy czym, w różnych Kościołach lokalnych owe procesje przyjmowały rozmaite formy: biskup szedł piechotą lub jechał na osiołku, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre też przekazy zaświadczają, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów (czyżby nawiązanie do gestu Piłata?). Dzisiaj odnowiona liturgia zaleca, aby wierni w Niedzielę Męki Pańskiej zgromadzili się przed kościołem (zaleca, nie nakazuje), gdzie powinno odbyć się poświęcenie palm, odczytanie perykopy ewangelicznej o wjeździe Pana Jezusa do Jerozolimy i uroczysta procesja do kościoła. Podczas każdej Mszy św., zgodnie z wielowiekową tradycją czyta się opis Męki Pańskiej (według relacji Mateusza, Marka lub Łukasza - Ewangelię św. Jana odczytuje się w Wielki Piątek). W Polsce istniał kiedyś zwyczaj, że kapłan idący na czele procesji trzykrotnie pukał do zamkniętych drzwi kościoła, aż mu otworzono. Miało to symbolizować, iż Męka Zbawiciela na krzyżu otwarła nam bramy nieba. Inne źródła przekazują, że celebrans uderzał poświęconą palmą leżący na ziemi w kościele krzyż, po czym unosił go do góry i śpiewał: "Witaj krzyżu, nadziejo nasza!". Niegdyś Niedzielę Palmową na naszych ziemiach nazywano Kwietnią. W Krakowie (od XVI w.) urządzano uroczystą centralną procesję do kościoła Mariackiego z figurką Pana Jezusa przymocowaną do osiołka. Oto jak wspomina to Mikołaj Rey: "W Kwietnią kto bagniątka (bazi) nie połknął, a będowego (dębowego) Chrystusa do miasta nie doprowadził, to już dusznego zbawienia nie otrzymał (...). Uderzano się także gałązkami palmowymi (wierzbowymi), by rozkwitająca, pulsująca życiem wiosny witka udzieliła mocy, siły i nowej młodości". Zresztą do dnia dzisiejszego najlepszym lekarstwem na wszelkie choroby gardła według naszych dziadków jest właśnie bazia z poświęconej palmy, którą należy połknąć. Owe poświęcone palmy zanoszą dziś wierni do domów i zawieszają najczęściej pod krzyżem. Ma to z jednej strony przypominać zwycięstwo Chrystusa, a z drugiej wypraszać Boże błogosławieństwo dla domowników. Popiół zaś z tych palm w następnym roku zostanie poświęcony i użyty w obrzędzie Środy Popielcowej. Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej, wprowadza nas coraz bardziej w nastrój Świąt Paschalnych. Kościół zachęca, aby nie ograniczać się tylko do radosnego wymachiwania palmami i krzyku: " Hosanna Synowi Dawidowemu!", ale wskazuje drogę jeszcze dalszą - ku Wieczernikowi, gdzie "chleb z nieba zstąpił". Potem wprowadza w ciemny ogród Getsemani, pozwala odczuć dramat Jezusa uwięzionego i opuszczonego, daje zasmakować Jego cierpienie w pretorium Piłata i odrzucenie przez człowieka. Wreszcie zachęca, aby pójść dalej, aż na sam szczyt Golgoty i wytrwać do końca. Chrześcijanin nie może obojętnie przejść wobec wiszącego na krzyżu Chrystusa, musi zostać do końca, aż się wszystko wypełni... Musi potem pomóc zdjąć Go z krzyża i mieć odwagę spojrzeć w oczy Matce trzymającej na rękach ciało Syna, by na końcu wreszcie zatoczyć ciężki kamień na Grób. A potem już tylko pozostaje mu czekać na tę Wielką Noc... To właśnie daje nam Wielki Tydzień, rozpoczynający się Niedzielą Palmową. Wejdźmy zatem uczciwie w Misterium naszego Pana Jezusa Chrystusa...
CZYTAJ DALEJ

Kard. Ryś: czy ta Pascha nas obchodzi?

2025-04-13 20:47

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Julia Saganiak

- Nic nie zbudujesz, bo cały czas patrzysz w przeszłość. Nie potrafisz obrócić się ku przyszłości. Cały czas siedzisz w Egipcie! - mówił kard. Grzegorz Ryś podczas rekolekcji. 
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję