Reklama

GPS na życie

Spod marki Boga, czyli akademickie ABC

Czy myśleliście kiedyś o początku roku akademickiego jako o zaproszeniu do pracy nad sobą? Ale pracy szczególnej, w której to, co robimy i jak robimy, będzie postrzegane jako działania osoby z jednej strony rzetelnej, odpowiedzialnej i kompetentnej, a z drugiej pełnej pasji, potrafiącej motywować i inspirować innych?

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Pamiętam takie powiedzenie, które przez lata funkcjonowało nie tylko w mojej rodzinie, ale także wśród znajomych, że z pustego i Salomon nie naleje. Było to zawsze przywoływane w kontekście tego, że warto zadbać o wszechstronne wykształcenie, o rozwój osobisty, wreszcie o głęboką wiarę, bo tylko w ten sposób możemy być autentyczni w tym, kim jesteśmy i co robimy. Bez tego wszelkie nasze zaangażowania mogą okazać się nie tylko łudzące, ale wręcz niebezpieczne. Co taka postawa oznacza w praktyce? Że nie poprzestaniemy na byle czym, że nie zadowoli nas nic poza prawdziwą mądrością, którą wbrew pozorom rozpoznać jest bardzo łatwo. Ona nie przestaje pytać i to nie tylko: w jakim celu?, ale przede wszystkim: z jakiego powodu? A powód jest, był i będzie tylko jeden i aż jeden: Jesteśmy spod znaku Boga, to Jego markę nosimy na sercu. I to z jednej strony zobowiązuje, ale z drugiej daje ogromne profity. I właściwie trudno orzec, kiedy kończą się profity, a zaczynają zobowiązania. Tak jedno z drugim jest nierozerwalnie związane.

Biblijne talenty

Reklama

Weźmy chociażby biblijną przypowieść o talentach. Wielu interpretuje ją w ten sposób, że nie powinniśmy marnować zdolności, którymi Bóg nas obdarzył. I dobrze. To jest prawda, ale ta sprawa jest mimo wszystko drugorzędna. Pierwsze w przypowieści jest to, że człowiek rozdał trzem sługom majątek. Jednemu dał pięć talentów, drugiemu dwa, a trzeciemu jeden, każdemu według zdolności. I trudno jest dbać o niezmarnowanie talentów w przypadku, gdy nawet nie wiemy, co takiego i ile dostaliśmy. Czy zadawałeś sobie kiedyś w skrytości serca pytanie: jakie są moje zdolności, jakimi zasobami dysponuję? Wbrew pozorom odpowiedź nie jest łatwa. Przecież od pierwszych klas podstawówki słyszymy, czego nie umiemy... Za wolno czyta, a jednak pięknie opowiada. Pisze z błędami, mimo że bardzo ciekawie. Bazgrze jak kura pazurem, a jednak wspaniale liczy. Fatalnie koloruje, choć na płótnie potrafi stworzyć arcydzieło. Często się spóźnia na lekcje, ale zazwyczaj jest dobrze przygotowany do nich. I tak dalej, i tak dalej. A ty? Zapewne znaleźli się tacy, którzy poinformowali cię, czego nie umiesz i co robisz słabo, ale jaki jest drugi człon tych krytycznych zdań... Co umiesz, w czym jesteś dobry, co jest twoją pasją i co tak naprawdę mógłbyś robić dniami i nocami, zamiast... No właśnie: Co? I zamiast czego?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Uniwersytet w głowie

Reklama

Studentem być w dzisiejszych czasach jest prościej niż kiedykolwiek. Akademicka brać systematycznie rośnie w siłę. Obejmuje już nie tylko absolwentów szkół średnich, ale również tych, którzy choć mają już magistra w kieszeni, teraz pragną przekwalifikować się lub po prostu poszerzyć zakres swoich kompetencji. Coraz lepiej mają się wszelkie studia podyplomowe, doktoranckie, wieczorowe i zaoczne. Czy za tym idzie wzrost mądrości, zwiększone poczucie własnej wartości? Czy faktycznie przekłada się to na większą samoświadomość, także co do zasobów i talentów? Niestety nie. Do dzisiaj brzmi w moich uszach takie zdanie Marka Twaina: „Nigdy nie pozwoliłem mojej szkole stanąć na drodze mojej edukacji” i mam wrażenie, że w kilku strategicznych momentach życia prosta prawda, że szkoła ani uczelnia nie może przeszkadzać w wykształceniu i zdobywaniu prawdziwej mądrości, ocaliła mnie i mojej rodzinie, no może nie życie, ale na pewno zdrowie i czas. Pamiętam też historię jednej z zaprzyjaźnionych z nami studentek. Po dwóch latach studiów przerwała na rok naukę, bo odkryła, że uczelnia i kierunek, które wybrała, nie spełniają jej oczekiwań i nie odpowiadają jej zdolnościom. Przez rok pracowała opiekując się dziećmi i dojrzewała do tego, by zdawać na wymarzony kierunek. Teraz jej marzenie się spełniło i studiuje tam, gdzie chciała, jednocześnie przez ten rok bardzo dojrzała i na pewno zyskała niepodważalną wiedzę o tym, jakie są jej zdolności i zasoby, oraz co jest jej pasją. A ile jest osób, które męczą się na nieciekawych studiach, w niesatysfakcjonującej pracy, byle do emerytury... A co, jeśli emerytury nie będzie? Czas i tak upłynie, więc warto zadbać, by nie brakło nam w nim radości i szczęścia. Marka Boga w końcu zobowiązuje.

Kariera mimochodem

Reklama

Pierwszego dzwonka nie będzie ani żadnego dzwonka. W październiku rok akademicki zaczyna się bardziej szaro i prozaicznie. To jednak niech nie będzie przeszkodą do odkopywania w sobie odpowiedzi na pytania: Po co te studia, te działania, ta praca? Czego tak najbardziej pragniesz, o czym marzysz? Jeżeli z całego serca chcesz mieć męża i założyć rodzinę, to podejmowanie drugiego kierunku studiów nie ma najmniejszego sensu, raczej warto wtedy pomyśleć o miejscu, gdzie można poznać nie tylko fajnych chłopaków, ale do tego wierzących i odpowiedzialnych. Jeśli marzysz, by podróżować, to bez sensu jest zaciskać zęby przez kolejne lata studiów i plany wyjazdowe odkładać do momentu zdobycia papierka ukończenia uczelni, lepiej już teraz zainteresować się zagranicznymi stypendiami czy wymianą studencką. Jeśli chcesz być prawnikiem, lekarzem, nauczycielem, położną, to pamiętaj, że studia nie nauczą cię tego zawodu. One dadzą ci teoretyczną wiedzę, a o praktykę musisz zatroszczyć się sam. Bo kariera, choć z pewnością wymaga planu i rzetelnej pracy, zazwyczaj przychodzi mimochodem, często jako uboczny efekt działań w różnych obszarach życia. Bo tak naprawdę, jak często mówią eksperci, ale także ludzie sukcesu: Najowocniejsza praca jest wtedy, gdy jest wykonywana z pasją, gdy interesuje nas to, co robimy, gdy chce nam się chcieć. Uczy się i pracuje wtedy lekko, a profity w postaci sukcesu i zarobku przychodzą same.

***

Studencki alfabet

A jak autentyczność popłaca. – W końcu taki jak ty jesteś tylko TY. Wszelkie maski nie mają sensu przede wszystkim dlatego, że pozbawiają cię wtedy niepowtarzalności.

B jak być spójnym. – Nie można zachowywać podwójnych standardów, np. być miłym w pracy i na uczelni, a okropnym w domu. Uprzejmość takiej osoby może być postrzegana jako gra.

C jak coś innego. – Zastanów się, jakie cechy czynią cię wyjątkowym, i wzmocnij to np. odpowiednim ubiorem.

D jak dobrze być w czymś wyspecjalizowanym.

E jak energia do pracy bierze się z pasji.

F jak fajnie, czyli dobrze gospodaruj czasem.

G jak gorzej być nie może, tzn. traktuj porażki jako naukę.

H jak – hak, czyli zmiany są okazją do lepszego.

I jak inni są czasem mądrzejsi, takich warto mieć w swoim otoczeniu.

J jak – jak to dobrze nigdy się nie poddawać.

K jak każdy jest wiele wart, ważne, by miał poczucie własnej wartości.

L jak lepiej będzie się żyło, gdy pomożesz innym i zaangażujesz się społecznie.

Ł jak łatwiej jest, gdy to, jak myślisz i działasz, jest proste i klarowne.

M jak możesz być kreatywny, dbaj o swój rozwój w tym aspekcie.

N jak naprawdę zatroszcz się o zdrowie.

O jak orły latają wysoko.

P jak pokój zaczyna się od twojego serca.

R jak raźniej jest we wspólnocie.

S jak spróbuj ograniczyć narzekanie.

Reklama

T jak troszcz się o wypoczynek.

U jak uważność na innych może cię wiele nauczyć.

W jak wiara jest Skarbem, nie oddaj jej za nic w świecie.

2017-09-27 10:10

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Stereotyp poważnej zakonnicy

Niedziela Ogólnopolska 35/2016, str. 51

[ TEMATY ]

Niedziela Młodych

W społeczeństwie jest mocny stereotyp siostry zakonnej poważnej, bez możliwości porozmawiania z nią jak z dobrym znajomym. Czasami jest tak, że to ja muszę bardziej rozkręcić spotkanych ludzi. Wtedy bardziej się otwierają, są na luzie. Radość życia czerpię z rzeczy wielkich i drobnych. Na co dzień polecam to drugie: pięknie jest dostrzegać małe radości, doceniać i akceptować to, co przynosi życie. Czerpię radość z wiary, że Bóg mnie kocha, jak również ze spotkań z innymi ludźmi. Piękne są chwile, w których nic wielkiego się nie dzieje, a jednak całym sobą czujesz cud i świadomość, że Bóg jest z Tobą i możesz tego doświadczać, dzielić tę radość, którą masz w sobie, z innymi. Poczucie humoru to ważna cecha charakteru. Bez tego życie jest smutne, monotonne, pełne narzekania na siebie i innych. Najczęściej śmieję się z różnych sytuacji w moim życiu, kiedy coś nie poszło po mojej myśli, albo mnie zaskoczyło i było miłą niespodzianką. Mój ostatni hit to jazda autostopem. Niedawno dostałam od kierowcy Redbulla, żeby dodał mi skrzydeł, gdyby ktoś następny nie chciał mnie zabrać. Kiedy wracałam z nocnego czuwania, siostra zamykająca bramę zapomniała o tym i musiałam przeskakiwać przez płot. Innym razem, kiedy przechodziłam przez pasy, zobaczyłam samochód z napisem „jazda egzaminacyjna”. Szczerze pomodliłam się za osobę zdającą. Następnego dnia ktoś biegnie w moją stronę i krzyczy: Siostro, zdałem, dziękuję za modlitwę. A ja tej osoby w ogóle nie znałam!
CZYTAJ DALEJ

Klucz do otrzymania łaski

2025-04-01 17:21

Niedziela Ogólnopolska 14/2025, str. 22

[ TEMATY ]

homilia

Adobe Stock

Liturgia Słowa z dzisiejszego dnia przypomina nam, kim jest Ten, który do nas przemawia. Zwraca ona naszą uwagę na to, że Bóg jest wszechpotężny, że jest Tym, który ma moc zniszczyć naszego wroga, abyśmy mogli być wolni. A co to za wróg? Bynajmniej nie jest to opcja polityczna przeciwna moim poglądom, nie jest to złośliwy sąsiad ani bezwzględny pracodawca, który wydawałoby się, pozbawiony jest ludzkich uczuć. Moim wrogiem jest wszelkie zło, które siedzi we mnie, zaczyn wszelkiego grzechu, mój nieprzemieniony jeszcze przez łaskę Chrystusa sposób myślenia i postępowania. Mówiąc językiem biblijnym – jest to stary człowiek we mnie, którego nie ukrzyżowałem w sobie, aby mieć prawdziwe życie w sobie – życie, które daje Bóg.
CZYTAJ DALEJ

Odpowiedzialni za Kościół

2025-04-06 20:05

Marzena Cyfert

Abp Józef Kupny z młodzieżą parafii pw. Ducha Świętego

Abp Józef Kupny z młodzieżą parafii pw. Ducha Świętego

– Jeżeli zaprosicie Ducha Świętego do swojego serca, jeżeli pozwolicie, by obdarował was swoimi siedmiorakimi darami, jeżeli otworzycie się na to działanie, będziecie tacy, jak byli uczniowie Pana Jezusa. Będziecie mieli dość siły do dawania pięknego świadectwa swojej wiary i miłości do Chrystusa – mówił w parafii Ducha Świętego we Wrocławiu abp Józef Kupny.

Metropolita wrocławski przeprowadził wizytację kanoniczną w parafii a podczas Eucharystii udzielił młodzieży sakramentu bierzmowania, zaś zasłużonych parafian uhonorował Medalami św. Jadwigi Śląskiej.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję