Tematem wszystkich trzech tekstów dzisiejszej niedzieli jest dar proroctwa. I już na początku naszych rozważań trzeba mocno zaznaczyć, że prorokiem jest ten, kogo Bóg wybiera i posyła i kto przemawia do ludzi w imieniu Pana Boga.
W Księdze Powtórzonego Prawa czytamy, że Mojżesz, który był wielkim przewodnikiem na drogach narodu wybranego, zapowiada przyszłego Proroka. To o nim Bóg mówi: „Wzbudzę im proroka (...), takiego jak ty, i włożę w jego usta moje słowa, będzie im mówił wszystko, co mu nakażę”. Ten przekaz będzie zobowiązujący zarówno dla głosiciela woli Bożej, jak i dla słuchających: „Ja zażądam zdania sprawy”. Autor Psalmu 95 podejmuje tę tematykę i woła: „Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie”.
W drugim czytaniu z Pierwszego Listu do Koryntian św. Paweł wyraźnie wskazuje, że każdy człowiek otrzymuje od Boga własny dar. Dlatego dzięki tym darom jest możliwe, aby służyć niepodzielnie Bogu i miłować bliźnich, na drogach bezżenności i w sakramentalnym małżeństwie. W wypełnianiu swojego powołania najważniejszym zadaniem jest osobiste przylgnięcie do Jezusa i głoszenie w Jego imię, że „Bóg jest Miłością!”.
Reklama
Scena, o której czytamy w Ewangelii według św. Marka, jest pierwszym aktem działalności Syna Bożego. W synagodze w Kafarnaum wszyscy byli zaskoczeni i zdumieni nauczaniem Jezusa, albowiem Chrystus przemawiał jak Ten, który ma władzę i moc, a nie jak uczeni w Piśmie. Tak może przemawiać tylko Ktoś, kto przemawia w imieniu Boga. Zaś Jego nauka, potwierdzona znakami, domaga się radykalnego posłuszeństwa Bogu, który objawia się w czynach Jezusa. Chrystus nie oczekuje od człowieka ucieczki od świata, ale wiary wymagającej zgodności życia z Bożymi przykazaniami. A wszystkie przykazania streszczają się w miłowaniu Boga nade wszystko, a bliźniego swego jak siebie samego.
Na zakończenie refleksji warto zapytać za poetką Aliną Dorotą Paul:
„wiara tylko od święta
nadzieja kojarzona z głupotą
miłość zmienna
jak kapryśne dziecko
przykazania jak
u wielu innych
wybiórczo przydatne
czasem wydaje się
że dojrzałeś
do Prawdy
zobaczyłeś Światło
a potem znowu
idziesz szeroką drogą atrakcji
połowiczny chrześcijanin
ani zimny ani gorący”.
(„Połowiczny chrześcijanin”)
W czasach Pana Jezusa kobieta nie mogła stanowić sama o sobie. Zależała najpierw od ojca, ewentualnie brata, a później najczęściej od męża lub syna. Po śmierci głowy rodziny była w trudnej sytuacji, szczególnie gdy nie miała dzieci. Choć prawo nakazywało troskę o nią rodzinie czy instytucjom religijnym, to stan, w którym się znajdowała, narażał ją na nadużycia ze strony innych. Starożytni królowie, aby podkreślić swoją łaskawość wobec poddanych, nosili miano opiekunów wdów, sierot i cudzoziemców, czyli najbardziej bezradnych. Pan Jezus daje wyraz swej troski o wdowy z niebywałą przenikliwością. Wypomina uczonym w Piśmie ich obłudne postępowanie. Pod płaszczykiem troski o samotne po śmierci męża kobiety, używając swojej pozycji religijnej i społecznej, zabiegali oni o dochód dla swojej grupy lub dla siebie. Mieli prawo zarządzać majątkiem wdów i pobierać z tego tytułu prowizję, dodajmy: znaczącą, jeśli wdowa była bogata. Czasem za tę pracę zobowiązywali się do modlitwy, a bywało też tak, że udając religijną troskę, okradali je. Pan Jezus zapowiada za to bardzo surową karę. Zapytajmy wobec tego: czy nasza pobożność nie jest podszyta jakąś wyrachowaną interesownością? Postawa chciwości czy hipokryzji niszczy więź z Bogiem i z ludźmi, a w konsekwencji nas samych. Czy okazywana dobroć nie jest obliczona na wymierne korzyści materialne lub prestiż? Czy powierzone nam pieniądze służą dobrej sprawie czy niegodziwej? Druga część Ewangelii opowiada o tym, co zdarzyło się przy skarbonie świątynnej. Przy ostatniej, trzynastej, wrzucający datek nie musiał podawać kapłanowi intencji, w jakiej to czyni. Bogaci, ofiarując pokaźną kwotę na świątynię, wypełniali obowiązek troski o nią i przy okazji zyskiwali miano hojnych, choć ofiara pochodziła z nadmiaru tego, co posiadali. Pan Jezus obserwuje wdowę, która wrzuca do skarbony dwa pieniążki stanowiące całe jej utrzymanie. Mogła zostawić sobie jedną monetę na chleb. Wrzucając obie, daje wyraz heroicznej wiary, że przecież sam Bóg zatroszczy się o nią, weźmie ją w obronę, nie da jej zginąć. Ona dała najwięcej – dosłownie całe życie, a jej wiara była żarliwa, gorąca. Boża „rachunkowość” patrzy na serce. A jak jest z nami? Czy nie lękamy się zbytnio o jutro? A może nasze troski są przyziemne, nijakie, zbędne, ba – gorszące? Bóg troszczy się o nas, wie, czego nam potrzeba, zanim Go poprosimy. Dba nawet o wróble, lilie i włosy na naszej głowie. Czy przypadkiem nie jest tak, że zbyt kurczowo trzymamy się opłacalności, prognozy zysków i stopy zwrotu z inwestycji? Tymczasem troski trzeba przerzucić na Niego i sprawdzać „inwestycje” pod kątem „odsetek” wypłacanych w wieczności. Zdarzenie z ubogą wdową poprzedza opis męki Jezusa. Ona bezgranicznie zaufała Bogu, oddała całe swoje życie w Jego ręce. Jezus za chwilę pójdzie tą samą drogą! „Wskazując na czyn wdowy, Jezus może zapowiadać swój własny los w najbliższej przyszłości: i On zostanie sam, i On odda wszystko, co ma, całe swoje życie Bogu” (E. Adamiak).
Arcybiskup Ołomuńca w Republice Czeskiej udzielił tymczasowej dyspensy od obowiązkowego uczestnictwa w niedzielnej Mszy. Wskazania abp. Jozefa Nuzika, jako „pomoc dla tych, którzy z powodu braku księży mają poważne problemy z uczestnictwem w niedzielnej Mszy św.”, zostały odczytane w ubiegłą niedzielę we wszystkich kościołach archidiecezji ołomunieckiej.
W zaistniałej sytuacji abp Nuzík zwraca się bezpośrednio do wiernych, aby w przypadku braku niedzielnej Mszy św. w ich parafii, udali się sąsiedniej parafii lub uczestniczyli w prowadzonej przez diakona liturgii Słowa. Można pójść na Mszę św. także w sobotę wieczorem.
Wszystkich czcicieli Maryi, a szczególnie osoby noszące Maryjny szkaplerz Karmelu, na cykliczne uroczystości szkaplerzne w kościele jubileuszowym w Czernej k. Krakowa zapraszają karmelici bosi.
Jak informuje o. Włodzimierz Tochmański, podprzeor i moderator Bractwa Szkaplerznego, uroczystości odpustowej 16 lipca, o godz. 11 będzie przewodniczył bp Robert Chrząszcz. W wieczór poprzedzający odpust, 15 lipca, o godz. 20 rozpocznie się Noc czuwania, w ramach której wierni będą uczestniczyć w procesji różańcowej, konferencji i adoracji.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
