Reklama

Niedziela Łódzka

Łódzkie światełko pamięci

Niedziela łódzka 42/2018, str. I

[ TEMATY ]

cmentarz

Łukasz Głowacki

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dziesiątki, a może setki krzyży. Wśród porośniętej jesienną trawą ziemi. Z jednakowymi tabliczkami, co są często jak wyblakłe od słońca epitafia, czasem z przypiętą kartką oklejoną folią. Bezimienne. To nie są zapomniane groby sprzed lat, ani mogiły żołnierzy, które zostały dopiero co odkryte. To ogromna kwatera samotnych i bezdomnych. Chowanych tu przez opiekę społeczną. Ludzi ulicy, biednych, opuszczonych, bez rodzin, bez środków do życia. Pod każdym z krzyży kryje się czyjaś historia – czy tragiczna, smutna, wstrząsająca? A może jest w niej też chwila szczęścia, radości? Nie wiemy. Wiemy, że na końcu ziemskiej wędrówki byli sami.

Na łódzkim cmentarzu przy ul. Zakładowej też leżą opuszczeni. Smutny jest to widok, dlatego tak niewielu zapuszcza się w ten rejon. Bo niezadbane, samotne groby są jakby wyrzutem sumienia. Dlatego tak piękna jest organizowana od pięciu już lat akcja „Światełko pamięci”. Dla nich.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Już po raz piąty będziemy spotykać się wspólnie na łódzkim cmentarzu, by zapalić światełka na zapomnianych grobach, w których spoczywają ludzie samotni, a także bezdomni – mówi Przemek Ledzian, który rozpoczął akcję. – Życie tych ludzi na pewno potoczyło się inaczej, niż chcieli i dzięki nagłośnieniu sprawy przez ubiegłe lata wiele ludzi zrozumiało, dostrzegło problem, a w zeszłym roku przeszło to moje oczekiwania. Mam nadzieję, że w tym roku będzie jeszcze lepiej i jaśniej na ich grobach – dodaje.

W tym roku spotkanie przy kaplicy cmentarza zaplanowane jest na 29 października, poniedziałek, o godzinie 10. – Przyjdź, weź znicz, pójdziemy wspólnie zapalić lampki, to nic trudnego, tylko chwila czasu – apelują organizatorzy. W ubiegłym roku na cmentarzu stawiły się całe klasy z łódzkich szkół. Bo to też wychowanie i lekcja – szacunku do drugiego człowieka i pamięci.

2018-10-16 11:31

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kard. Dziwisz przewodniczył modlitwom na cmentarzu Rakowickim

[ TEMATY ]

cmentarz

kard. Stanisław Dziwisz

Zygmunt Put/wikipedia.org

„Święci to tacy sami trudzący się ludzie, jak my!” – mówił podczas Mszy św. na cmentarzu Rakowickim w uroczystość Wszystkich Świętych kardynał Stanisław Dziwisz. Na cmentarzu tradycyjnie odbyła się także kwesta na rzecz odnowy zabytkowych pomników.
CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio ze wschodu. Św. Leopold Mandić

[ TEMATY ]

święci

en.wikipedia.org

Leopold Mandić

Leopold Mandić

W jednej epoce żyło dwóch spowiedników, a obaj należeli do tego samego zakonu – byli kapucynami. Klasztory, w których mieszkali, znajdowały się w tym samym kraju. Jeden zakonnik był ostry jak skalpel przecinający wrzody, drugi – łagodny jak balsam wylewany na rany. Ten ostatni odprawiał ciężkie pokuty za swych penitentów i skarżył się, że nie jest tak miłosierny, jak powinien być uczeń Jezusa.

Gdy pierwszy umiał odprawić od konfesjonału i odmówić rozgrzeszenia, a nawet krzyczeć na penitentów, drugi był zdolny tylko do jednego – do okazywania miłosierdzia. Jednym z nich jest Ojciec Pio, drugim – Leopold Mandić. Obaj mieli ten sam charyzmat rozpoznawania dusz, to samo powołanie do wprowadzania ludzi na ścieżkę nawrócenia, ale ich metody były zupełnie inne. Jakby Jezus, w imieniu którego obaj udzielali rozgrzeszenia, był różny. Zbawiciel bez cienia litości traktował faryzeuszów i potrafił biczem uczynionym ze sznurów bić handlarzy rozstawiających stragany w świątyni jerozolimskiej. Jednocześnie bezwarunkowo przebaczył celnikowi Mateuszowi, zapomniał też grzechy Marii Magdalenie, wprowadził do nieba łotra, który razem z Nim konał w męczarniach na krzyżu. Dwie Jezusowe drogi. Bywało, że pierwszą szedł znany nam Francesco Forgione z San Giovanni Rotondo. Drugi – Leopold Mandić z Padwy – nigdy nie postawił na niej swej stopy.
CZYTAJ DALEJ

Zamach na Jana Pawła II w świetle fatimskiego orędzia

2025-05-13 08:01

[ TEMATY ]

Jan Paweł II

Fatima

zamach

Włodzimierz Rędzioch

Dla Jana Pawła II Fatima nie była jedynie portugalskim sanktuarium ani wspomnieniem z dzieciństwa. Była żywym przesłaniem, duchowym kierunkowskazem, który papież odczytywał jako osobiste powołanie i misję wobec świata. W dramatycznych, ale też wzniosłych wydarzeniach swego pontyfikatu dostrzegał znaki opatrzności, które na nowo przypominały o pilnej potrzebie modlitwy, nawrócenia i pokoju.

13 maja 1981 roku, w chwili gdy Ojciec Święty pozdrawiał wiernych zgromadzonych na Placu św. Piotra, padły strzały. Był to dzień, który miał się zapisać nie tylko w historii pontyfikatu Papieża Polaka, ale także w duchowej mapie jego życia. Data zamachu - 13 maja - zbiegała się z rocznicą objawień Matki Bożej w Fatimie z 1917 roku. Zbieżność ta dla papieża nie była przypadkowa. „Jedna ręka strzelała, a inna prowadziła kulę" - powiedział później, wskazując na cudowne ocalenie jako dzieło Maryi.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję