Liturgia słowa odczytywana w uroczystość Bożego Narodzenia jest dla nas zaproszeniem, abyśmy nie pozostawali tylko na etapie wyjaśnień zarówno historycznych, jak i społecznych uwarunkowań przyjścia Syna Bożego na ziemię, ale też zachętą do głębszego rozważenia i kontemplowania miłości Boga.
Jak mówi nam o tym św. Ireneusz: „Chrystus przyniósł nam całą nowość życia, ofiarując Samego Siebie. Niewidzialny i Przewyższający wszystko Stworzyciel opuścił swoje miejsce, zszedł ze swego tronu, a przyjął ludzkie serce, ludzką twarz i rodząc się z Dziewicy Maryi ciałem, stał się widzialnym, konkretnym i dotykalnym”. Św. Ireneusz pouczy nas dalej, że „Jezus Chrystus, nasz Pan, stał się tym, czym my jesteśmy, aby uczynić nas tym, kim On jest. Dał nam moc, abyśmy stali się dziećmi Boga”.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Potrzebujemy tej uroczystej radości, bo ona pozwala nam uwierzyć na nowo, że życie jest wielkim darem pochodzącym od Boga. Darem, którego nie wolno zmarnować. Każdy z nas jest Bogu potrzebny i miłowany. Wierzymy, że Narodzenie Jezusa jest także naszym odrodzeniem się do nowego życia. Jeżeli więc Bóg mówi dzisiaj do każdego z nas przez swojego Syna: Ty jesteś moim dzieckiem, moim synem i córką przez wiarę, to nie pozostaje nam nic innego, jak złożyć Mu radosną wdzięczność za przeznaczenie nas do życia wiecznego.
Reklama
Wszystkie czytania biblijne starają się nam udzielić bardzo ważnej odpowiedzi na pytanie: Jaki jest prawdziwy sens Bożego Narodzenia, czyli kim jest Jezus Chrystus, narodzony z Maryi dla każdego człowieka – dla każdego z nas?
Prorok Izajasz eksponuje powrót Boga do Jerozolimy, aby ją zbawić. Strażnicy tego świętego miasta podnoszą głos. Są bowiem zwiastunami owej Radosnej Nowiny, że Bóg odkupił i pocieszył swój lud. Dlatego Izajasz kończy swe proroctwo stwierdzeniem, że odtąd wszystkie narody będą miały możliwość zbawienia. A więc dar zbawienia nie ogranicza się tylko do narodu wybranego.
Autor Listu do Hebrajczyków koncentruje naszą uwagę na tajemnicy Syna, który jest odblaskiem istoty Boga, jest ponad prorokami i ponad aniołami. To On usuwa grzech ze świata, utrwala jedność między Bogiem a ludźmi. Przez śmierć i Zmartwychwstanie został wywyższony i zasiadł po prawicy Ojca, aby dać nam udział w bliskości i miłości Boga.
Ewangelista św. Jan wskazuje na centrum dzisiejszej uroczystości w słowach: „Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas... W Nim jest życie, a życie jest światłością dla ludzi. Przez Niego otrzymaliśmy łaskę po łasce... przez Chrystusa przyszły do nas łaska i prawda”.
W tej drodze Wcielenia Syna Bożego swoją rolę odegrały wiara i miłość Maryi. Dlatego modli się ksiądz poeta:
Jak spojrzeć na Ciebie, Maryjo,
przez pryzmat tego świata,
który daleki jest od ciszy Nazaretu,
od świętego oddania,
od Twego ufnego TAK,
od Twej pełni łask,
od wiary w obietnice,
od zawierzenia Bogu.
Jak przyjąć dziś Ciebie
nie umysłem, bo zbuntowany;
nie sercem, bo znieczulone;
nie uczuciem, bo skażone;
nie wolą, bo za słaba;
i nie duszą, bo zbyt tchórzliwa.
Chyba tylko prostotą
wiary dziecka.
Ks. Marian Zielniak
_1744892545.jpg)
