Nie potrafię sobie wyobrazić życia bez ich obecności. Nie umiem powiedzieć, jak wyglądałoby oblicze Kościoła, naszego diecezjalnego Kościoła bez ich „bycia” wśród nas. Osobiście tak wiele zawdzięczam osobom życia konsekrowanego, zwłaszcza siostrom zakonnym, które na każdym odcinku mojego życia były obecne. I teraz, w przededniu Światowego Dnia Życia Konsekrowanego chcę najpierw wyrazić wdzięczność za tych, z którymi łączy mnie Chrystusowe zaproszenie do pójścia za Nim. W dalszej kolejności chcę zachęcić nas wszystkich do ufnej modlitwy, zwłaszcza 2 lutego, o nowe powołania do wspólnot życia konsekrowanego.
Wspomniałem na początku, że na mojej drodze życia są obecne, i trudno mi sobie wyobrazić drogę życia bez obecności sióstr zakonnych. Odkąd pamiętam, były obecne w życiu mojej rodziny i moim osobistym. Najpierw Siostry Karmelitanki, malujące ikony i posyłające je do mojego domu, i te od cukierków i innych słodkości. Potem hrubieszowskie Córki Maryi Niepokalanej, z którymi jeździłem nad Lednicę i z którymi przeżywałem radość Prymicji jednego z hrubieszowskich neoprezbiterów. I potem droga seminaryjnej formacji i coraz to nowe wspólnoty: Serafitki z Matczyna i ich opieka nad niepełnosprawnymi dziećmi, Misjonarki Świętej Rodziny z ul. Kochanowskiego w Lublinie i wspólne odmawianie Koronki do Bożego Miłosierdzia w czasie środowych spacerów... I wreszcie siostry, z którymi łączy mnie rodzinna parafia: s. Kazimiera, s. Amicja, s. Katarzyna, s. Małgorzata. Ale pójdźmy dalej. Poprzez przyjęcie święceń prezbiteratu zostałem włączony w Kościół Zamojsko-Lubaczowski. A tego nie potrafię sobie wyobrazić bez Sióstr Albertynek w Pizunach i Lubaczowie, bez Misjonarek Maryi w Łabuniach i Zamościu, bez biłgorajskich Benedyktynek i tarnogrodzkich Serafitek, bez Felicjanek w Cieszanowie, Bełżcu, Narolu i Oleszycach. Nie wiem, jakby to było, gdyby zabrakło Małych Sióstr Jezusa, czy na co dzień milczących, ale ogarniających modlitwą nasz diecezjalny Kościół tyszowieckich Mniszek Kamedułek i Klarysek z Sitańca. A przecież między nami posługują i są obecne w naszych kancelariach parafialnych, zakrystiach, bezhabitowe siostry Imienia Jezus i Córki Maryi Niepokalanej. A przy ołtarzach i konfesjonałach obecni są Ojcowie Bernardyni, Franciszkanie Konwentualni, Misjonarze Krwi Chrystusa i Redemptoryści.
Ich obecność i posługa wpisują się w życie diecezji, ale i moje osobiste życie, dlatego zachęcam do modlitwy w intencji tych, którzy za kilka dni będą przeżywać swoje święto, a z którymi łączy mnie Chrystusowe wezwanie. Módlmy się o „nowych” konsekrowanych, także dla naszego diecezjalnego Kościoła.
W Domu Księży Emerytów im. Jana Pawła II w Częstochowie o kapłanów – chorych i emerytów troszczą się siostry kanoniczki Ducha Świętego
– To wielki dzień. To uroczystość Światła. Dzień Życia Konsekrowanego dodatkowo mobilizuje mnie, by przeżywać go bardziej uroczyście. Często przypada mi świętować ten dzień w czasie rekolekcji i to dla mnie jest prawdziwie dzień Światła, tym światłem jest Chrystus. On wypełnia serce, daje radość, mobilizuje do gorliwszego, bardziej radykalnego życia, do służby, pracy wśród kapłanów. Sama nie umiem tego dobrze zrozumieć, jak to się stało, że jestem w Zgromadzeniu Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego. Jestem i kocham to zgromadzenie. Duch Święty bardzo mnie pociąga, lubię modlić się do Ducha Świętego, przyzywać Go nie tylko dla zgromadzenia, lecz także całego Kościoła, dla wszystkich, którzy proszę o modlitwę. Czuję, że Duch Święty kieruje nami i to On daje moc do wierności codziennej, do pracy, do radosnej służby. Wiem, że to Duch Święty zapala, daje światło, siłę i pokój. On wypełnia nasze serca i cieszy mnie przeżywanie tego roku w Jego mocy. On naprawdę ma wielką moc i może wszystko. Przyjmuję Go jako tchnienie, bo On jest niewidoczny, inspiruje naszą modlitwę od początku, podsuwa dobre myśli. Ten, który tchnie. Wiem, że On jest – mówi s. Damiana ze Zgromadzenia Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego. Jest ona jedną z sióstr z tego zgromadzenia posługującą w Domu Księży Emerytów im. Jana Pawła II w Częstochowie, troszczy się o kapłanów – chorych i emerytów.
Z przesłaniem, by nie bać się zdobywać osobistą świętość, budować międzyludzkie mosty, troszczyć się o pokój w swoim sercu, w najbliższych środowiskach, wypraszać go u Boga dla świata, dzielić się swoją maryjną duchowością, na Jasną Górę dotarła 100. Piesza Pielgrzymka Łódzka. Przyszło ponad 2,2 tys. pątników z kard. Grzegorzem Rysiem. Pielgrzymkę relacjonowało z trasy oraz na wejście Radio Jasna Góra.
Pielgrzymkę łódzką tworzyły grupy o różnym duchu jak np.: rodzinna, zakonna, która prowadził paulin, akademicka, młodzieżowa, ciszy-słuchania, miłosierdzia czy franciszkańska. Łączyło ich jedno: wdzięczność za stulecie pieszego pielgrzymowania i modlitwa o pokój, o którą w tych dniach szczególnie prosił papież. Była też modlitwa o powołania kapłańskie i zakonne, z tą intencją szczególnie szedł łódzki biskup pomocniczy Zbigniew Wołkowicz.
W Asyżu odsłonięto rzeźbę przedstawiającą bł. Carlo Acutisa klęczącego u stóp Chrystusa. Dzieło zostało wykonane z brązu przez znanego kanadyjskiego artystę Timothy’ego Paula Schmalza – informuje agencja SIR. To pierwsza rzeźba, która oddaje hołd przyszłemu świętemu z pokolenia millenialsów, który zostanie kanonizowany 7 września wraz z Pier Giorgio Frassatim.
Acutis, znany jako „influencer Boga”, wykorzystywał internet do szerzenia kultu Eucharystii, dokumentując eucharystyczne cuda z całego świata i ukazując, jak wiara może łączyć się z technologią. W rzeźbie Carlo trzyma laptopa, na którego ekranie widnieją kielich i patena – symbol tego, że za pomocą technologii ukazywał światu Najświętszą Eucharystię. Przy jego plecaku zawieszona jest także proca, którą artysta Schmalz interpretuje jako odniesienie „do Dawida stojącego naprzeciw Goliata: młodzieńca, który stawia czoło współczesnej kulturze świeckiej za pomocą narzędzi świata cyfrowego, a swoją siłę czerpie z filaru krzyża”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
