Reklama

Niedziela Legnicka

Chojnowscy Strzelcy na Kresowych mogiłach Polaków

Niedziela legnicka 32/2019, str. 6-7

Michał Borkowski

Tym razem miejscem działań Strzelców była wieś Kowalówka

Tym razem miejscem działań Strzelców była wieś Kowalówka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Strzelcy z Chojnowskiej Drużyny Strzeleckiej im. 19. Pułku Piechoty Odsieczy Lwowa w dniach 8-19 lipca br. wzięli udział w akcji „Mogiłę Pradziada ocal od zapomnienia”. Wyjazd pozostawił w nas wielkie wrażenie, którym chcemy się podzielić. Dziś pierwsza część naszych wspomnień.

Wyjazd

To już X edycja tej akcji, w której młodzież z Dolnego Śląska wyruszyła, by ratować od zniszczenia nekropolie na dawnych Kresach Rzeczypospolitej, gdzie leżą szczątki Polaków pozostałych na tych ziemiach po przesiedleniach w granice teraźniejszej Polski.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Kresy przywitały Chojnowską Drużynę Strzelecką piękną pogodą i tęczą, która w biblijnym znaczeniu jest symbolem przymierza Boga z ludźmi. Po zakwaterowaniu w motelu w centrum Monasterzysk, który został dla nas zarezerwowany przez panią redaktor Grażynę Orłowską z programu „Studio Wschód”, nasz ks. kapelan Łukasz Świerniak odprawił Mszę św. dziękczynną za bezpieczną podróż. Modliliśmy się także za tych wszystkich naszych rodaków, którzy na Kresach zostali już na zawsze.

Cel: Kowalówka. Pierwsze wrażenia

Reklama

Wieś Kowalówka, w której wyznaczono nam nekropolię do porządkowania, Strzelcy z chojnowskiej drużyny namierzyli szybko, ale żeby już polski cmentarz znaleźć, to potrzebne były strzeleckie umiejętności zwiadowcze. Bo kto by się spodziewał w tej zarośniętej krzakami i pokrzywą kępie drzew znaleźć nagrobki z żałobnymi epitafiami. Jednak to tu. Tu, pod tą grubą zieloną pierzyną spoczywają nasi przodkowie. Modlitwą za spokój spoczywających na tym cmentarzu rozpoczęliśmy pracowity dzień. Nikt się nie lenił i po kilku godzinach wytężonej pracy udało się odsłonić dość dużo nagrobków. Wracając do miejsca zakwaterowania na późny obiad, odwiedziliśmy jeszcze na wpół zrujnowany kościół. Przykry to widok, gdy piękne malowidła wraz z płatami tynku odpadają z sufitu i rozsypują się w święty pył. Deszcz popołudniowy nie pozwolił nam na dalszą pracę, więc postanowiliśmy spełnić marzenie jednego ze Strzelców. Wybraliśmy się do niedalekiego Baworowa i dzięki pomocy miejscowych udało się na cmentarzu odnaleźć nieopisane mogiły jego przodków. Usłyszeliśmy historię leżących tutaj przodków młodego Strzelca, czemu towarzyszyły wzruszenie, modlitwa i świadectwo przywiązania do patriotyzmu. Później zwiedziliśmy jeszcze Tarnopol i udaliśmy się na zasłużony odpoczynek, by nabrać sił do dalszej wytężonej pracy.

Ciężki, ale radosny trud

Cmentarz w Kowalówce jest coraz lepiej doświetlony promieniami słońca, które mogą wreszcie dotrzeć do niegdyś pięknych nagrobków. Te kamienne pomniki historii Polaków, którzy niegdyś zamieszkiwali te tereny, są dla Strzelców niejako żywą lekcją historii. Zrzucone z postumentów, uszkodzone przez łamiące się konary drzew, ustawiane są na nowo na miejsca. Odnajdowanie połamanych metalowych krzyży, leżących nieraz nawet kilka metrów dalej i zupełnie przykrytych warstwą zielska sprawia, że wyzwala się uczucie ciepła, jakby wdzięczność dusz osób tu spoczywających. Ciche westchnienia: „Wieczne odpoczywanie racz im dać, Panie”, wypowiadane w myśli podczas pracy, mają zupełnie inny wymiar w tym miejscu. Wszystko to pozwala zupełnie inaczej spojrzeć na trudne karty historii martyrologii polskiego narodu, zwłaszcza przy odczytywaniu z czyszczonych, porośniętych mchem tablic nagrobnych, obok polskich także niepolsko brzmiących imion zapisanych cyrylicą.

Kolejne dni pobytu to ciężka praca, gdyż na przydzielonym nam cmentarzu leży wiele wiatrołomów, które trzeba pociąć na mniejsze kawałki, a potem powynosić i poskładać przy drodze. Miejscowi będą mieć opał na zimę, ale nam zabiera dużo czasu wynoszenie ciężkich pni pod górę. Kolejnym utrudnieniem są pniaki pozostawione na cmentarzu 3 lata temu. Teraz, z każdego ściętego młodego drzewka wyrosło 8-12 kolejnych odgałęzień i utrudnia to koszenie. Strzelcy jednak pracy się nie boją, choć dużo sił i czasu potrzeba, żeby oczyścić każdy kolejny metr powierzchni. Wszyscy Strzelcy, od najmłodszego aż po kapelana, pracują ciężko, wykonując powierzone im zadania i powoli widoczne są efekty tej pracy.

Cdn. (Dokończenie relacji za tydzień)

* Autor jest komendantem Chojnowskiej Drużyny Strzeleckiej

2019-08-06 09:22

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Czy sztuczna inteligencja nas rozgrzeszy? AI w Kościele

2025-04-06 17:01

[ TEMATY ]

Kościół

sztuczna inteligencja

AI

Chat GPT

Red

Przeprowadziłam eksperyment i zadałam pytanie Chatowi GPT: Czy masz świadomość, gdzie jesteś? Odpowiedział: Ciekawe pytanie... Nie mam świadomości w takim sensie, w jakim mają ją ludzie — nie czuję, nie mam własnego „ja” ani poczucia miejsca. Działam w cyfrowym środowisku, odpowiadając na Twoje pytania i analizując dane, ale nie „jestem” fizycznie nigdzie. Można powiedzieć, że jestem tu, gdzie mnie używasz — teraz akurat w Twoim urządzeniu lub przeglądarce.

Sam Chat GPT podpowiada, że sztuczna inteligencja tylko analizuje dane, nie jest zaś inteligencją podobną do ludzkiej. Nie ma ona świadomości istnienia, nie ma też… inteligencji! Dlatego należy ją postrzegać nie jako sztuczną formę inteligencji, tylko jako jeden z jej produktów. Właśnie na takie różnice między sztuczną inteligencją a świadomością ludzką zwrócili kilka dni temu uwagę uczestnicy konferencji w Sekretariacie Episkopatu, prezentując polskie tłumaczenie watykańskiego dokumentu nt. sztucznej inteligencji „Antiqua et nova” – adresowanego, co ciekawe, m.in. do duszpasterzy. I właśnie na ten aspekt pragnę zwrócić uwagę: w jaki sposób i w jakich granicach można zastosować sztuczną inteligencję w Kościele.
CZYTAJ DALEJ

Jezus mnie nie potępia, ale bardzo pragnie, abym się zmienił na lepsze

2025-04-02 14:38

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

źródło: wikipedia.org

"Chrystus i jawnogrzesznica", Nicolas Poussin (1653 r.)

Chrystus i jawnogrzesznica, Nicolas Poussin (1653 r.)

Ważne jest, aby w każdej sytuacji kryzysowej, którą przeżywam, zaprosić Jezusa. On jest pomocą, światłem i On udziela łaski, aby z trudności wyjść i stać się lepszym czy mądrzejszym.

Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On, usiadłszy, nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą dopiero co pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, tę kobietę dopiero co pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co powiesz?» Mówili to, wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus, schyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci w nią kamieniem». I powtórnie schyliwszy się, pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta stojąca na środku. Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do niej: «Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?» A ona odrzekła: «Nikt, Panie!» Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. Idź i odtąd już nie grzesz».
CZYTAJ DALEJ

Franciszek i s. Francesca - nieoczekiwane spotkanie papieża z 94-letnią zakonnicą

2025-04-06 17:32

[ TEMATY ]

spotkanie

Watykan

papież Franciszek

Bazylika św. Piotra

s. Francesca

Włodzimierz Rędzioch

Widok pustej Bazyliki św. Piotra robi duże wrażenie

Widok pustej Bazyliki św. Piotra robi duże wrażenie

Siostra Francesca Battiloro przeżyła największą niespodziankę swojego życia w wieku 94 lat, z których 75 lat spędziła jako wizytka za klauzurą. „Poprosiłam Boga: 'Chcę spotkać się z papieżem'. I tylko z Nim! Nikt inny... Myślałam, że to niemożliwe, ale to Papież przyszedł się ze mną spotkać. Wygląda na to, że kiedy Go o coś proszę, Pan zawsze mi to daje...”. Podczas pielgrzymki z grupą z Neapolu, s. Francesca Battiloro, siostra klauzurowa modliła się dzisiaj w Bazylice św. Piotra, gdy nagle spotkała papieża.

Zakonnica, która wstąpiła do klasztoru w wieku 8 lat, złożyła śluby w wieku 17 lat, w czasie, gdy jej życie było zagrożone z powodu niedrożności jelit. Dziś opuściła Neapol wczesnym rankiem z jednym pragnieniem: przeżyć Jubileusz Osób Chorych i Pracowników Służby Zdrowia w Watykanie. Wraz z nią przyjechała grupa przyjaciół i krewnych. Poruszająca się na wózku inwalidzkim i niedowidząca siostra Francesca - urodzona jako Rosaria, ale nosząca imię założyciela Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny św. Franciszka Salezego, który, jak mówi, uzdrowił ją we śnie - chciała przejść przez Drzwi Święte Bazyliki św. Piotra. Biorąc pod uwagę jej słabą kondycję, pozwolono jej przeżyć ten moment całkowicie prywatnie, podczas gdy na Placu św. Piotra odprawiano Mszę św. z udziałem 20 000 wiernych.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję