Święty Karol pochodził ze szlacheckiej rodziny Boromeuszów. Urodził się w 1538 r. we Włoszech. Studiował w Mediolanie, a potem w Pawii, gdzie w 1559 r. uzyskał doktorat z prawa cywilnego i kanonicznego. W 23. roku życia został mianowany kardynałem i arcybiskupem Mediolanu (z obowiązkiem pozostawania w Rzymie), mimo że święcenia kapłańskie i biskupie przyjął dopiero dwa lata później – w 1563 r. Jako biskup archidiecezji mediolańskiej w 1564 r. otworzył wyższe seminarium duchowne (jedno z pierwszych na świecie). W kilku innych miastach natomiast założył seminaria niższe, by do seminarium w Mediolanie wstępowali kandydaci już odpowiednio przygotowani. W celu przeprowadzenia koniecznych reform i uzgodnienia uchwał soboru trydenckiego (1545-63) zwołał aż trzynaście synodów diecezjalnych i pięć prowincjalnych. By umożliwić ubogiej młodzieży podjęcie studiów wyższych, założył przy Uniwersytecie w Pawii osobne kolegium. W Mediolanie założył szkołę wyższą filozofii i teologii.
Zmarł w Mediolanie 3 listopada 1584 r. Beatyfikowany w 1602 r., kanonizowany przez Pawła V w 1610 r. W posłudze pasterskiej kierował się dewizą: „Humilitas” (pokora).
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Z myśli św. Karola Boromeusza:
„Jeśli pragniemy rozpalić się miłością ku Bogu (...), nie będziemy mieli ku temu żadnej lepszej okazji od tej, jaką daje nam chwila obecna”.
„Rozważałem miłość naszego Pana, którą nam okazał, kiedy sam oddał się nam na pokarm i zechciał za nas umrzeć. W tym znalazłem zatroskanie i szacunek, jakie Pan Bóg miał dla swoich stworzeń”.
