– Różne rzeczy mogą nas dzielić, ale kolędy tak cudownie łączą i wszyscy je kochają – powiedziała Olimpia Górska, rozpoczynając w Operze Krakowskiej koncert „Śpiewajmy i Grajmy Mu! XI Kolędowanie z Janem Pawłem II”.
W ramach cyklicznego wydarzenia, zorganizowanego przez Instytut Dialogu Międzykulturowego im. Jana Pawła II i Marszałka Województwa Małopolskiego, rozpoczęto obchody 100. rocznicy urodzin Karola Wojtyły. W koncercie, prowadzonym przez red. Olimpię Górską i Bartłomieja Koszarka (z Bukowiny Tatrzańskiej), uczestniczyli przedstawiciele m.in. władz państwowych i samorządowych, małopolskich i krakowskich instytucji kościelnych i świeckich.
Nie tylko tradycja
Prezydent RP Andrzej Duda skierował do zebranych list, w którym napisał m.in.: „Z radością i dumą witam fakt, że inauguracja obchodów setnej rocznicy urodzin św. Jana Pawła II odbywa się w mieście, w którym ukształtował się on jako człowiek, chrześcijanin, kapłan i biskup, jako patriota, wybitny humanista, myśliciel i artysta…”. Z kolei marszałek województwa małopolskiego, Witold Kozłowski zapewnił: – Jako zarząd województwa deklarujemy, że będziemy wspierać najważniejsze wydarzenia, które organizujemy wspólnie z Instytutem Dialogu, ale również pod patronatem kurii metropolitalnej.
Kardynał Stanisław Dziwisz wspominał: – Ojciec Święty tymi kolędami się modlił. Zawsze się rozpoczynało po wieczerzy wigilijnej od Wśród nocnej ciszy. I potem codziennie do 2 lutego. On nam mówił, że to nie tylko tradycja, to nie tylko przeżycie artystyczne, ale to głębokie przeżycie religijne. Dodał, że Jan Paweł II kochał nade wszystko Boga, ale i ludzi. Opowiadał: – Nieraz mówił do młodzieży, że kto kocha, nie starzeje się.
W trakcie koncertu widzowie obejrzeli zaprezentowany po raz pierwszy teledysk do hymnu upamiętniającego 100. rocznicę urodzin św. Jana Pawła II.
Muzykę do utworu Nie zastąpi Ciebie nikt skomponował Romuald Lipko, a słowa napisał Marek Dutkiewicz. Pieśń z refrenem: „Bo nie zastąpi Ciebie nikt, do światła otworzyłeś drzwi, zstąpił Duch do naszych serc, stał się cud, zniknął lęk…” uczestnicy koncertu nagrodzili gromkimi brawami.
Zaproszenia
Zasłużone brawa otrzymali także występujący artyści; zespoły TRe Voci i Sopranissimo oraz Orkiestra Arte Symfoniko pod dyrekcją Mieczysława Smydy. Słuchanie w mistrzowskim wykonaniu nie tylko popularnych kolęd i pastorałek, ale i przebojów musicalowych oraz operetkowych wprowadziło widzów w pogodny i radosny nastrój.
Dziękując za udział w koncercie, Agata Szuta, dyrektor Instytutu Dialogu Międzykulturowego im. Jana Pawła II, zapraszała na przygotowywane w rozpoczętym roku wydarzenia, w tym koncert zaplanowany na 23 maja br. Ksiądz Mateusz Hosaja, prezes Centrum „Nie lękajcie się”, mówił m.in. o Domu św. Jana Pawła II na Białych Morzach. Zaznaczył: – To dom, w którym chcemy uczcić urodziny św. Jana Pawła II przez cały rok, by nie zapomnieć, by iść po jego śladach, by napełnić się jego duchem. I zaprosił do udziału w nabożeństwach odprawianych każdego 16. dnia miesiąca w sanktuarium św. Jana Pawła II.
Na zakończenie zebrani wysłuchali pięknych, góralskich życzeń, które złożył Bartłomiej Koszarek, obsypując owsem uczestników koncertu.
Już od 15 lat, w święto Bożego Ciała, wiele tysięcy osób spotyka się w Mysłowicach na największym w Polsce Chrześcijańskim Koncercie Rodzinnym „Bądź jak Jezus", by przy akompaniamencie doskonałej muzyki i zabawy wyrazić swoją wiarę w Chrystusa.
To wydarzenie przepełnione radością, którą daje Ewangelia wraz z poczuciem sensu życia. Jednak mysłowicki koncert inspiruje także do zadania sobie niełatwych pytań o relację z samym sobą, z drugim człowiekiem i z Bogiem. W tym roku znak zapytania zostanie postawiony nad kwestią fundamentalną: kim jestem? Czas niepewności, w jakim żyjemy, wymaga odwagi skonfrontowania się twarzą w twarz z kwestiami podstawowymi. W dotarciu do istoty rzeczy, która pozwoli nam lepiej zrozumieć świat i wybrać właściwą drogę rozwoju, pomoże nam także refleksja nad tym, po co jestem... skąd we mnie ten ból.... dlaczego urodziłem się w takim domu.. czy istnieje jakiś Bóg... dlaczego w moim domu wydarzyło się tyle zła... co Bóg myśli o osobach LGBT+... co po śmierci... co to jest prawda. Nie wszystkie te pytania będą adresowane do każdego z nas - uczestników koncertu: to od naszych indywidualnych potrzeb zależy, które z nich podejmiemy i zdecydujemy się na poszukiwanie odpowiedzi.
Triduum Paschalne przywołuje na myśl historię naszego zbawienia, a tym samym zmusza do wejścia w istotę chrześcijaństwa. Przeżywanie tych najważniejszych wydarzeń zaczyna się w Wielki Czwartek przywołaniem Ostatniej Wieczerzy, a kończy w Wielkanocny Poranek, kiedy zgłębiamy radosną prawdę o zmartwychwstaniu Chrystusa i umacniamy nadzieję naszego zmartwychwstania. Wszystko osadzone jest w przestrzeni i czasie. A sam moment śmierci Pana Jezusa w Wielki Piątek podany jest z detaliczną dokładnością. Z opisu ewangelicznego wiemy, że śmierć naszego Zbawiciela nastąpiła ok. godz. dziewiątej (Mt 27, 46; Mk 15, 34; Łk 23, 44). Jednak zastanawiający jest fakt, że ten ważny moment w zbawieniu świata identyfikujemy jako godzinę piętnastą. Uważamy, że to jest godzina Miłosierdzia Bożego i w tym czasie odmawiana jest Koronka do Miłosierdzia Bożego.
Dlaczego zatem godzina dziewiąta w Jerozolimie jest godziną piętnastą w Polsce? Podbudowani elementarną wiedzą o czasie i doświadczeniami z podróży wiemy, że czas zmienia się wraz z długością geograficzną. Na świecie są ustalone strefy, trzymające się reguły, że co 15 długości geograficznej czas zmienia się o 1 godzinę. Od tej reguły są odstępstwa, burzące idealny układ strefowy. Niemniej, faktem jest, że Polska i Jerozolima leżą w różnych strefach czasowych. Jednak jest to tylko jedna godzina różnicy. Jeśli np. w Jerozolimie jest godzina dziewiąta, to wtedy w Polsce jest godzina ósma. Zatem różnica czasu wynikająca z położenia w różnych strefach czasowych nie rozwiązuje problemu zawartego w tytułowym pytaniu, a raczej go pogłębia.
Jednak rozwiązanie problemu nie jest trudne. Potrzeba tylko uświadomienia niektórych faktów związanych z pomiarem czasu. Przede wszystkim trzeba mieć na uwadze, że pomiar czasu wiąże się zarówno z ruchem obrotowym, jak i ruchem obiegowym Ziemi. I od tego nie jesteśmy uwolnieni teraz, gdy w nauce i technice funkcjonuje już pojęcie czasu atomowego, co umożliwia jego precyzyjny pomiar. Żadnej precyzji nie mogło być dwa tysiące lat temu. Wtedy nawet nie zdawano sobie sprawy z ruchów Ziemi, bo jak wiadomo heliocentryczny system budowy świata udokumentowany przez Mikołaja Kopernika powstał ok. 1500 lat później. Jednak brak teoretycznego uzasadnienia nie zmniejsza skutków odczuwania tych ruchów przez człowieka.
Nasze życie zawsze było związane ze wschodem i zachodem słońca oraz z porami roku. A to są najbardziej odczuwane skutki ruchów Ziemi, miejsca naszej planety we wszechświecie, kształtu orbity Ziemi w ruchu obiegowym i ustawienia osi ziemskiej do orbity obiegu. To wszystko składa się na prawidłowości, które możemy zaobserwować. Z tych prawidłowości dla naszych wyjaśnień ważne jest to, że czas obrotu Ziemi trwa dobę, która dzieli się na dzień i noc. Ale dzień i noc na ogół nie są sobie równe. Nie wchodząc w astronomiczne zawiłości precyzji pomiaru czasu możemy przyjąć, że jedynie na równiku zawsze dzień równy jest nocy. Im dalej na północ lub południe od równika, dystans między długością dnia a długością nocy się zwiększa - w zimie na korzyść dłuższej nocy, a w lecie dłuższego dnia. W okolicy równika zatem można względnie dokładnie posługiwać się czasem słonecznym, dzieląc czas od wschodu do zachodu słońca na 12 jednostek zwanych godzinami. Wprawdzie okolice Jerozolimy nie leżą w strefie równikowej, ale różnica między długością między dniem a nocą nie jest tak duża jak u nas. W czasach życia Chrystusa liczono dni jako czas od wschodu do zachodu słońca. Część czasu od wschodu do zachodu słońca stanowiła jedną godzinę. Potwierdzenie tego znajdujemy w Ewangelii św. Jana „Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?” (J. 11, 9). I to jest rozwiązaniem tytułowego problemu. Godzina wschodu to była godzina zerowa. Tymczasem teraz godzina zerowa to północ, początek doby. Stąd współcześnie zachodzi potrzeba uwspółcześnienia godziny śmierci Chrystusa o sześć godzin w stosunku do opisu biblijnego. I wszystko się zgadza: godzina dziewiąta według ówczesnego pomiaru czasu w Jerozolimie to godzina piętnasta dziś. Rozważanie o czasie pomoże też w zrozumieniu przypowieści o robotnikach w winnicy (Mt 20, 1-17), a zwłaszcza wyjaśni dlaczego, ci, którzy przyszli o jedenastej, pracowali tylko jedną godzinę. O godzinie dwunastej zachodziło słońce i zapadała noc, a w nocy upływ czasu był inaczej mierzony. Tu wykorzystywano pianie koguta, czego też nie pomija dobrze wszystkim znany biblijny opis.
Otwarcie wystawy czasowej „Na szlaku Tysiąclecia. Chrobry I i II w Powstaniu Warszawskim”
2025-04-18 22:25
Paweł Stachnik /mfs
Muzeum AK
W samo południe we wtorek 15 kwietnia w Muzeum Armii Krajowej w Krakowie odbył się wernisaż wystawy czasowej „Na szlaku Tysiąclecia. Chrobry I i II w Powstaniu Warszawskim”.
Ekspozycja została przygotowana z okazji obchodów 1000-lecia Korony Polskiej. Prezentuje dzieje dwóch oddziałów walczących w Powstaniu Warszawskim: Batalionu „Chrobry I” oraz Zgrupowania „Chrobry II”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
