Jezus w Ewangelii przełamuje zwyczaje kulturowe i dopuszcza kobiety do siebie – podejmuje dialog, buduje relacje, pomaga kobietom, niosąc uzdrowienie i uwolnienie. Pozwala, aby mu towarzyszyły, słuchały Jego nauczania jak pozostali uczniowie, aż wreszcie objawia się jako Zmartwychwstały właśnie kobietom, przekazując im misję apostolską. Zmienia ich życie, a tym samym zmienia status kobiety. Nadaje nową rangę istnieniu kobiet w społeczeństwie.
Z postawy Jezusa płynie pouczenie dla Kościoła, że mężczyzna i kobieta mają taką samą wartość i godność, ale dwie formy istnienia i dwa sposoby funkcjonowania. W całej historii chrześcijaństwa kobiety odgrywały ważną rolę w przekazywaniu wiary w rodzinie, w prowadzeniu wielkich dzieł apostolskich i ośrodków miłosierdzia, w zakładaniu nowych zakonów żeńskich. Przez swoją wrażliwość, troskę i oddanie się Bogu w duchu Ewangelii kobiety wnosiły w życie społeczeństw nowe poglądy i postawy, przyczyniały się do rozwoju kultury i duchowości.
W nauczaniu Kościoła, a szczególnie od czasu Soboru Watykańskiego II, zachodzą znaczne zmiany dotyczące promocji kobiety. Głównie w czasach pontyfikatu Jana Pawła II pojawiła się głęboka refleksja dotycząca paradygmatu kobiecości, teologii rodziny i kształtowania nowej kultury sprzyjającej obecności i zaangażowaniu kobiety w życie Kościoła i przemianę w świecie. Donośny głos świętego Jana Pawła II w pięciu listach skierowanych do kobiet, wzywa wciąż do odpowiedzi na pytanie: Czy rzeczywiście nauczyliśmy się właściwie korzystać z „geniuszu kobiety”?
Duch Święty budzi świadomość i gotowość kobiet, dla których Kościół jest domem.
Podziel się cytatem
Duch Święty budzi świadomość i gotowość kobiet, dla których Kościół jest domem, w którym chcą mieć głos i pełnić określone funkcje oraz służyć z całym zaangażowaniem zgodnie z wykształceniem, otrzymanymi darami i talentami. Cieszy to, że powstaje coraz więcej różnego rodzaju działań i inicjatyw o charakterze ewangelizacyjnym, formacyjnym i duszpasterskim podejmowanych przez kobiety dla kobiet. To kobieta jest niezbędna dla prowadzenia formacji kobiet i w przewodzeniu kobietom, jak to zauważa św. Paweł, aby „starsze kobiety pouczały młodsze” (por. Tyt 2,3). Trzeba więc, aby w przestrzeni Kościoła w sposób wszechstronny ujawnił się „geniusz kobiety” i to nie tylko na przykładzie wielkich i znanych kobiet z przeszłości, ale w dzisiejszym Kościele.
Ponieważ odważne, silne, pełne Ducha kobiety, żony i matki, kierujące się racją serca w zaangażowaniu w dzieło nowej ewangelizacji mogą przyczynić się do przemian w dzisiejszym świecie zdominowanym przez technikę czy relatywizm wartości, w którym człowiek niejednokrotnie gubi sens swego istnienia.
Słuchając „dyżurnych” ekspertów w mass mediach odnosi się wrażenie, że nie wypada katolikom interesować się polityką, ani nie ma dla nich miejsca w polityce. Bo ponoć polityka jest dla....? No właśnie, dla kogo? A co to w ogóle jest polityka? Co Kościół mówi na ten temat, towarzysząc człowiekowi już ponad 2 tysiące lat?
Aby odpowiedzieć na te pytania, musimy uświadomić sobie podstawowy fakt, że życie każdego człowieka ma wymiar indywidualny i społeczny, a Ewangelia skierowana jest do konkretnego, całego i każdego człowieka w jego historycznym czasie i miejscu egzystencji. Jan Paweł II uczył w Encyklice Redemptor hominis, że „Kościół wierny przesłaniu Ewangelii, towarzyszy człowiekowi w całej prawdzie jego istnienia i bycia osobowego i zarazem „wspólnotowego” i „społecznego”, w obrębie jego własnej rodziny, w obrębie tylu różnych społeczności, środowisk, w obrębie narodu czy ludu w obrębie całej ludzkości. Kościół jest bowiem świadomy, że człowiek jest pierwszą drogą, po której winien kroczyć w wypełnianiu swojego posłannictwa. Konkretny więc człowiek zanurzony w historii jest „drogą wyznaczoną przez samego Chrystusa, drogą, która nieodmiennie prowadzi przez Tajemnice Wcielenia i Odkupienia”(nr 14).
Aby Kościół mądrze i prawdziwie towarzyszył człowiekowi w jego pielgrzymce poprzez świat, posiada on niezwykły skarb. Jest nim społeczna doktryna, której naukowym namysłem jest katolicka nauka społeczna. Jest ona interdyscyplinarną nauką o profilu teologicznym, uprawianą w nurcie chrześcijańskiego personalizmu społecznego. Katolicka nauka społeczna jest usystematyzowanym sformułowaniem wyników pogłębionej refleksji społeczno- filozoficznej i społeczno-teologicznej dotyczącej złożonej rzeczywistości ludzkiej egzystencji w społeczeństwie i w kontekście międzynarodowym, przeprowadzonej w świetle wiary i tradycji kościelnej. Jej podstawowym celem jest wyjaśnianie rzeczywistości poprzez badanie jej zgodności z nauką Ewangelii o człowieku i jego powołaniu doczesnym i transcendentnym. Prezentację tej nauki zawiera dokument Papieskiej Rada Iustitia et Pax. Kompendium nauki społeczne Kościoła z 2005 r.
Jan Paweł II wysoko cenił i promował osiągnięcia tej nauki w celu rozwiązywania współczesnych problemów społecznych. Tak samo nauczał Benedykt XVI, ukazując katolicką naukę społeczną jako tę, która dzięki swojej interdyscyplinarności wnosi wymiar mądrości w naukową refleksję nad trudnymi i wieloaspektowymi zagadnieniami społecznymi (Encyklika, Caritas in veritate, nr 31). W podobnym tonie wypowiada się Franciszek w adhortacji apostolskiej Evangelii Gaudium, wskazując na skarb nauki społecznej, „która nadaje kierunek działaniu przemieniającemu, i w tym sensie nie przestaje być znakiem nadziei wypływającej z pełnego miłości serca Jezusa Chrystusa” (nr 183).
Czym jest autentyczna polityka?
Po 40 latach dobiega końca drugie Nawiedzenie polskich diecezji i parafii w kopii Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. 2 maja w obecności biskupów i pielgrzymów, w uroczystej precesji z katedry częstochowskiej na wzgórze jasnogórskie przyniesiony zostanie wizerunek Nawiedzenia.
Oratorium Bachledowiańskie „Równoj ku Górze” Zofii Truty i Bartłomieja Gliniaka zabrzmi na Jasnej Górze 2 maja o godz. 20.00, wpisując się w uroczystości dziękczynne za peregrynację Matki Bożej w kopii Obrazu Częstochowskiego w polskich diecezjach przez ostatnie 40 lat, zapraszamy! ZOBACZ WIĘCEJ: niedziela.pl.
Ponad 160 mężczyzn pielgrzymowało z Janowa Lubelskiego do Kocudzy w V Pielgrzymce Mężczyzn do św. Józefa. Główną intencję była modlitwa za rodzinę.
- Pielgrzymka mężczyzn na św. Józefa do Kocudzy na stałe wpisała się w nasz kalendarz duszpasterski i pielgrzymkowy. Tym razem chcieliśmy zainspirować wspólnym pielgrzymowaniem młodych mężczyzn i chłopców. Dlatego pomysł na hasło „Droga z synem”. Święty Józef bardzo często wędrował z rodziną i Jezusem więc na opierając się na tym wzorze postanowiliśmy, aby ojcowie zaprosili i zabrali na wspólne pielgrzymowanie synów. Spotkało się to z bardzo dużym odzewem i wielu ojców pielgrzymowało wraz synami. Myślę, że był to wspaniały czas który mogli ofiarować sobie nawzajem na modlitwę i rozmowę – podkreślił ks. Tomasz Lis, przewodnik pielgrzymki.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
