Powstała w obrębie klasztorno-kościelnych murów, a uroczystego przeniesienia Najświętszego Sakramentu dokonał bp Jan Piotrowski w asyście kapłanów i zakonników.
Wieczysta adoracja stawia nie tylko Jezusa Eucharystycznego w centrum, ale stanowi nawiązanie do wydarzeń właśnie tutaj, 8 wieków temu, gdy współbrat bł. Wincenty Kadłubek, zapalił wieczystą lampkę. Inspiratorem powstania tej kaplicy był bp Jan Piotrowski, który – jak mówiono podczas uroczystości – bardzo cystersów w tym kierunku motywował.
Bp Piotrowski przewodniczył uroczystej Sumie w kościele klasztornym i wygłosił homilię, przypominając znaczenie Eucharystii w życiu Kościoła i wiernych, dziękując „Bogu w Trójcy Jedynemu za dar jego pokornej obecności w Najświętszym Sakramencie”, podkreślając „tajemnicę Eucharystii”.
– Eucharystia jest darem najczystszej miłości Boga Ojca, który dał swojego Syna, abyśmy mieli życie i mieli je w obfitości – mówił biskup. Zachęcając, szczególnie w czasie wielkopostnym, do oddawania czci Jezusowi w nowo poświęconej kaplicy, zalecał: – Patrzmy z tęsknotą na Jezusa obecnego w Najświętszym Sakramencie, trwajmy przy Nim, jak płomienie lampki wieczystej, którą właśnie tu przed ośmioma wiekami zapalił bł. Wincenty Kadłubek.
Eucharystię biskup kielecki określił jako „centrum życia Kościoła, który zawsze odradza się na nowo”, jak „to wszystko, co jest potrzebne do naszego godnego życia”.
Reklama
Po zakończeniu Mszy św. bp Piotrowski w asyście księży i zakonników przeniósł uroczyście Najświętszy Sakrament, a maleńka kaplica, zaadoptowana z kościelnego sklepiku, wypełniła się tłumem wiernych.
Opat o. Rafał Ścibiorowski dziękował biskupowi kieleckiemu za „towarzyszenie w tej inicjatywie i stymulowanie do działania”, a bp. Piotrowski – wspólnocie monastycznej „za cenną inicjatywę w Roku Eucharystii”.
Kaplica adoracji Najświętszego Sakramentu w archiopactwie cystersów to pierwsze tego typu miejsce w mieście, w którym Najświętszy Sakrament będzie wystawiony na stałe.
Pomieszczenie zostało wyremontowane i wyposażone dzięki finansowemu wsparciu mieszkańców. W kaplicy zbudowano prosty ołtarz stylizowany w duchu architektury romańskiej wykonany z kamienia pińczowskiego, jako nawiązanie do budulca kościoła i klasztoru. Nad mensą ołtarzową znajduje się obraz „Jezu, ufam Tobie”, który namalował Janusz Antczak, uznawany za jednego z najwybitniejszych w Polsce malarzy obrazów Bożego Miłosierdzia. Ułożona została nowa posadzka, wstawiono kilka nowych dębowych ław oraz witraż z wizerunkiem baranka apokaliptycznego. Mosiężne tabernakulum wykonał kowal Zenon Śmietański ze „Starej Kuźni” w Jędrzejowie.
– To bardzo potrzebne miejsce, i mieszkańcom Jędrzejowa i pielgrzymom – mówi pan Józef. Inni nazywają kaplicę „spełnieniem marzeniem”, „mieszkaniem dla Pana”, podkreślają, że jest piękna i „dobra na chwilę modlitwy”.
Miały regularnie umawiać się na kawę – nic z tego nie wyszło. Udały im się natomiast comiesięczne adoracje. Od roku w każdy drugi czwartek miesiąca w Wieliczce-Krzyszkowicach spotykają się przy Zmartwychwstałym Jezusie, ukrytym w Najświętszym Sakramencie
Powierzają Mu wtedy swoje intencje, śpiewają, trwają w ciszy, rozważają czytania z dnia, modlą się Koronką do Bożego Miłosierdzia. Co im dają takie spotkania? – To moment zatrzymania się. Traktuję te adoracje jak prezent od Pana Jezusa. To czas dla mnie, by naładować akumulatory – mówi Elżbieta Słonina, żona, mama sześciorga dzieci, mieszkająca w pobliżu kościoła św. Pawła Apostoła w Wieliczce-Krzyszkowicach.
Można powiedzieć, że w tych rozważaniach św. Rita nie jest obecna przez przywoływanie jej myśli lub szczegółów życia, ale ona po prostu do nich była zapraszana. I przychodziła. Przychodziła do ludzi, którzy modlili się o rozwiązanie swoich beznadziejnych spraw. Dawała zrozumienie, dotykała indywidualnie serc.
Tajemnica I - Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu
Bóg kocha cię i zadba o to, by nie brakowało ci niczego, co ci naprawdę jest potrzebne. Pamiętaj jednak, że tym, czego najbardziej potrzebujesz, jest POKORA. Ona przyjdzie do ciebie, gdy ZAAKCEPTUJESZ, że nie CZUJESZ SIĘ akceptowany, odwiedzany, zauważony, nie ciebie się pytają o zdanie; inni są wybierani, chwaleni, utalentowani, przebojowi, ładniejsi, z nimi rozmawiają, nie z tobą; jesteś odrzucany, niechciany– siostra lub ktoś inny z rodziny jest lepiej traktowany. Nie chcę ci powiedzieć, że jesteś niechciany, odrzucany, brzydki, masz być popychadłem, chłopcem do bicia itd., ale chcę cię zachęcić do pokory, która polega na akceptacji twoich odczuć i pragnieniu, by inni byli lepsi i bardziej obdarowani od ciebie, o ile tylko ty będziesz taki, jaki być powinieneś. Pokora przyjdzie na ciebie przez szereg rozczarowań i porażek. Pokora to stanięcie w prawdzie i wybranie tego, co wybrał Jezus – kielicha męki. Wtedy będziesz mógł powiedzieć: „Pan jest moim pasterzem, niczego mi nie braknie” (por. Ps 23,1). Przyjmij tę obietnicę z psalmu jako prawdę, uchwyć się jej jak kotwicy podczas sztormu: „Szukającemu Boga żadnego dobra nie zabraknie”. Jeśli pragniesz przezwyciężyć kłótnie rodzinne, to czy jednocześnie pragniesz pokory, która pomaga przezwyciężać spory? Jeśli pragniesz być pokornym jak Jezus, to czy jednocześnie pragniesz środków, które do głębokiej pokory prowadzą? Na skale pokory zbudujesz duchowe drapacze chmur sięgające nieba. Pokorą przebijesz najwyższe niebiosa; pokorą zdobędziesz Serce Boga; pokorą pokonasz wrogów, odbudujesz swoją rodzinę; dzięki pokorze pokonasz lęk, osiągniesz szczęście, wolność i nadprzyrodzoną radość. Dzięki pokorze staniesz się spokojniejszy, bardziej cierpliwy, mniej będziesz krzyczał, a więcej swoich grzechów będziesz wyznawał na spowiedzi, bo zobaczysz swoją nędzę. Dlaczego mamy tak mało świętych? Bo mało kto chce być głęboko pokornym. Niech Chrystus pomoże ci wpatrywać się w Niego – w Tego, który stracił wszystko, byś zyskał wszystko; w Tego, który tak bardzo się uniżył, by ciebie wywyższyć. Błogosławię cię, byś patrzył na świat nie przez pryzmat własnych odczuć, lecz w Bożej perspektywie. Popatrz na świat w kontekście wielkiej Twojej potrzeby – potrzeby stania się pokornym. Niech Jezus nauczy cię patrzeć dalej i nie skupiać się wyłącznie na tym, czego ci według twojej oceny najbardziej brakuje.
Jak wygląda życie codzienne Kościoła, widziane z perspektywy metropolii, w której ważne miejsce ma Jasna Góra? Co w życiu człowieka wiary jest najważniejsze? Czy potrafimy zaufać Bogu i powierzyć Mu swoje życie? Na te i inne pytania w cyklicznej audycji "Rozmowy z Ojcem" odpowiada abp Wacław Depo.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
