Pytanie czytelnika: Dwoje wdowców chce wziąć ślub w kościele, ale dzieci im zabraniają ze względu na sytuację finansową. Jak prawo kanoniczne reguluje takie kwestie?
Odpowiedź eksperta
Zawarcie małżeństwa kanonicznego bez skutków cywilnych stanowi pewną nadzwyczajną formę i Kodeks prawa kanonicznego przy asystowaniu w takich przypadkach wymaga dodatkowego zezwolenia ze strony ordynariusza miejsca. Prośba o takie zezwolenie powinna być poparta oświadczeniem stron. Najważniejszą racją, dla której Kościół zezwala na zawarcie takiego typu małżeństwa, jest uniknięcie poważniejszej szkody w porządku moralnym, czyli życia w grzechu.
Treść pytania dotyka jednak kilku aspektów. Po pierwsze, dzieci nie mogą zabraniać rodzicowi zawarcia małżeństwa. Oczywiście, mogą przedstawić swoje racje, ale każdy wierny ma prawo do wolnego wyboru swojego stanu życia. W sytuacji, gdy dwoje wdowców chce być ze sobą, mogą oni związać się ślubem kościelnym – usankcjonowany kanonicznie związek nie powoduje życia w grzechu, jak w przypadku wybrania innej formy bycia razem.
Drugim aspektem jest sytuacja finansowa. Pomijając szczegółowe przypadki pomniejszenia dochodów czy wspólnej odpowiedzialności finansowej za różne zobowiązania – forma zawarcia małżeństwa kanonicznego bez skutków cywilnych nie powoduje uszczerbku na sytuacji finansowej żadnej ze stron, gdyż w myśl prawa państwowego nie są małżeństwem. W tym momencie dochodzimy do ważnego aktu, którym są oświadczenia stron, gdyż muszą one zostać pouczone o sytuacji prawnej – że cywilnie nie są małżeństwem i w przypadku śmierci któregoś z małżonków nie mogą rościć sobie prawa (oprócz zapisu testamentalnego) do nabycia spadku po zmarłym. Warto zatem rozmawiać z wdowcami – kandydatami do nowych małżeństw o ich sytuacji i zadaniem duszpasterza jest przedstawić rozwiązanie, które będzie zgodne z nauczaniem Kościoła i życiem w łasce.
Imiona rodziców Maryi i zarazem dziadków Jezusa są nam dobrze znane. Wynika to z faktu, że ich kult w Polsce jest dość rozpowszechniony. Zapewne powodem tego jest nasze, pełne sentymentu, podejście do kobiecej części rodu Jezusa. Kochamy mocno Najświętszą Maryję Pannę i swą miłość przelewamy również na Jej matkę - św. Annę. Dlatego liturgiczne wspomnienie św. Anny i św. Joachima cieszy się u nas tak dużymi względami.
Współcześnie czcimy rodziców Maryi wspólnie, choć początkowo przeważał kult św. Anny. Przywędrował on do Polski już w XIV wieku, kiedy Stolica Apostolska ustaliła datę święta na 26 lipca. Zawsze wyjątkową czcią otaczano babcię Jezusa na Śląsku. Do dziś największej czci doznaje ona na Górze św. Anny k. Opola, gdzie znajduje się cudowna figura tej Świętej. Przedstawia ona św. Annę piastującą dwoje dzieci: Maryję i Jezusa, dlatego powszechnie jest nazywana Świętą Anną Samotrzecią - co można tłumaczyć „we troje razem”.
O św. Joachimie i św. Annie nie wiemy jednak za dużo. Pismo Święte o nich nie wspomina. Trochę więcej światła na te postaci rzuca jeden z apokryfów - Protoewangelia Jakuba z końca II wieku. Z niego właśnie dowiadujemy się o imionach dziadków Jezusa. Wiemy też, że byli oni długo bezdzietni. Dopiero wytrwała modlitwa Joachima przez czterdzieści dni na pustyni wyjednała łaskę u Boga. Dar dany im w podeszłym wieku został przepowiedziany przez anioła, który określił mającą się narodzić córkę jako „radość ziemi”.
Zapewne św. Joachim i św. Anna byli dobrymi rodzicami, czego bezdyskusyjnym przykładem jest Maryja. Właśnie Ona przyjęła w pokorze Boże wybranie, spełniając Jego wolę wobec siebie. Podkreślił to sługa Boży Jan Paweł II 21 czerwca 1983 r. właśnie na Górze św. Anny, kiedy powiedział, że: „Syn Boży stał się człowiekiem dlatego, że Maryja stała się Jego Matką”.
W wielkiej mierze Maryja mogła stać się Matką Zbawiciela dzięki dobremu wychowaniu, które otrzymała w domu rodzinnym. Warto więc postawić pytanie: Czy my potrafimy wyciągnąć z tego właściwe wnioski dla nas samych? Trzeba nam pytać o styl wychowywania naszych pociech. Z niego wynika ich stosunek do sacrum, do świata Bożych planów wobec każdego z naszych dzieci.
Św. Joachim i św. Anna na pewno mieli świadomość tego, że ich obowiązkiem jest dobre przygotowanie Maryi do wypełnienia zadań, które Bóg przed Nią postawił.
archiwum Sióstr Klarysek, Waterfalls, Zimbabwe/Vatican Media
Siostry klaryski z Waterfalls w Zimbabwe
Klaryski z Zimbabwe, choć są mniszkami klauzurowymi i w dużej mierze są niewidoczne, po cichu kształtują życie otaczających je ludzi przez modlitwę kontemplacyjną.
W świecie zranionym przez przemoc, niezrozumienie i niesprawiedliwość Zakon Ubogich Sióstr Świętej Klary w Zimbabwe dokonuje znaczących zmian w życiu wielu ludzi. Prowadząc ukryte życie modlitwy kontemplacyjnej, siostry wywierają głęboki wpływ na ludność tego afrykańskiego kraju.
W środę 6 sierpnia rozpocznie się 45. Piesza Pielgrzymka Krakowska na Jasną Górę.
Tematem tegorocznej PPK będą słowa: „Pielgrzymi nadziei” - hasło jubileuszowego roku duszpasterskiego Kościoła 2024/2025. Pielgrzymka wyruszy, jak co roku, w intencji Ojczyzny, papieża Leona XIV oraz jako podziękowanie za wszystko, co otrzymaliśmy od Ojca Świętego św. Jana Pawła II, podczas trwania jego pontyfikatu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
