Pierwszym zwiastunem świąt jest choinka, która symbolizuje życie. Świerki i jodły cieszą oko zielenią igieł. Chrześcijanie stroją je na pamiątkę dwóch drzew – tego z raju, które rozpoczęło drogę upadku człowieka, i tego z Golgoty, na którym dokonało się zwycięstwo nad grzechem. Choinka oznacza także nadzieję życia wiecznego, do którego drogę otwiera nam narodzenie Chrystusa. Dlatego w pobliżu choinki lub przed domem ustawiamy szopkę. Po raz pierwszy takie wyobrażeniowe przedstawienie Bożego Narodzenia wykonał św. Franciszek z Asyżu w XIII wieku.

Kiedy na niebie pojawi się pierwsza gwiazda, przywołująca pamięć gwiazdy z Betlejem, rodzina zgromadzi się wokół wigilijnego stołu, na którym tradycyjnie pojawi się 12 postnych potraw symbolizujących pokolenia Izraela i grono Apostołów. Stół powinien być przykryty białym obrusem, pod którym umieszcza się nieco siana. Przypomina nam on o dwóch miejscach – żłóbku, w którym Maryja złożyła Dzieciątko, oraz ołtarzu, na którym podczas Mszy św. Słowo staje się Ciałem. Dlatego do tego posiłku, podobnie jak do Mszy św., przygotowujemy się przez post.

Tego wieczoru nikt nie powinien być sam. Przypomni nam o tym jedno wolne nakrycie. Wieczerza wigilijna nie jest zwykłym posiłkiem. Nawiązuje symboliką do liturgii w kościele. Rozpoczyna się znakiem krzyża i odmówieniem pacierza, po którym głowa rodziny odczytuje fragment Ewangelii o narodzeniu Pana Jezusa (Mt 1, 18-25 lub Łk 2, 1-14).

Domownicy słuchają słowa Bożego w skupieniu. Potem następuje kolejny obrzęd – łamanie się opłatkiem, któremu towarzyszy składanie życzeń. Nie wolno zasiąść do wieczerzy bez przełamania się opłatkiem, przeproszenia, przebaczenia i pogodzenia. Przed świętami jednamy się też z Bogiem przez sakrament spowiedzi.

Podczas posiłku nie poruszamy tematów bolesnych i tych, które mogą się stać kością niezgody. Rozmawiamy o rodzinie, o tych, którzy przekazywali nam wiarę, o Bogu. Cieszymy się sobą. Dziadkowie mogą opowiedzieć, jak kiedyś obchodzono Wigilię i święta. Nie powinno się włączać telewizji czy komputera (chyba, że chcemy połączyć się internetowo z bliskimi).

Kiedy posiłek będzie dobiegał końca, zaczniemy śpiewać kolędy. Potem wspólnie porządkujemy stół, żeby móc znów zgromadzić się przy choince i bożonarodzeniowej szopce, przy której obdarowujemy się prezentami.

Wigilia oznacza czuwanie. Jest to szczególne czuwanie przed Mszą św. sprawowaną o północy, czyli Pasterką.

W tych świętach chodzi o Jezusa Chrystusa, który narodził się dla nas. Papież Franciszek przypomina o miłości Boga, która zajaśniała w świecie: „Żadna pandemia, żaden kryzys, nie mogą zgasić tego światła. Niech ono wejdzie do naszych serc i wyciągnijmy ręce do najbardziej potrzebujących. W ten sposób Bóg narodzi się na nowo w nas i pośród nas”.