Pokazują inne oblicze Kościoła – Kościoła aktywnego, zaangażowanego i dobrze uformowanego. Są głosem Chrystusa Króla w zagubionym społeczeństwie.
Akcja Katolicka to podległa hierarchii kościelnej organizacja, gdzie gromadzą się świeccy, aby wspomagać parafie i być głosem Chrystusa w świecie. Skupia się ona na głoszeniu katolickiej nauki społecznej i chrystianizacji każdej dziedziny życia. Jednym z takich oddziałów jest ten przy parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Krakowie-Mydlnikach.
O tym, jakim wsparciem w parafii jest lokalny oddział Akcji Katolickiej, mówi proboszcz ks. Kazimierz Klimczak: – Parafialny oddział AK jest wspólnotą osób doświadczonych, lecz i tych, które odnawiają oblicze grupy i świata swoimi pomysłami.
Co Akcja Katolicka wnosi zatem do życia Kościoła i społeczeństwa? Piękne świadectwo obecności i zaangażowania w życie parafii, w wymiarze duchowym i czynnym. Na pewno jest wspólnotą, na którą proboszcz zawsze może liczyć.
Reklama
Parafialny oddział Akcji Katolickiej podejmuje konkretne działania. – W wymiarze duchowym to np. adoracja Najświętszego Sakramentu w pierwsze czwartki miesiąca, zamawianie Mszy św. w intencji żywych i zmarłych członków oraz za kapłanów – mówi Zofia Fedor, prezes parafialnego oddziału AK. – Jest to również aktywny udział we Mszy św. 16. dnia każdego miesiąca, gdy modlimy się za wstawiennictwem św. Jana Pawła II. To także spotkania modlitewno-formacyjne, kolejno zabieranie głosu w obronie życia i udział w organizowanych w tej intencji marszach – dodaje.
W parafii AK prowadzi też okolicznościową pomoc dla ubogich, uczestniczy w kwestach, organizuje spotkania dla mieszkańców Mydlnik i okolic. – Każdego roku w dzień odpustu organizujemy agapę, w której licznie uczestniczą parafianie. W tych działaniach pomagają nam osoby z innych grup modlitewnych i dzięki temu integrujemy lokalną społeczność. Prowadzimy konkursy związane z palmą wielkanocną i szopką na Boże Narodzenie i przy tym współpracujemy z Radą Dzielnicy VI Bronowice oraz Szkołami Podstawowymi nr 50 i 138 – informuje prezes AK w Mydlnikach.
Wychować w Bożym duchu
Jakie są jeszcze cele wspólnoty? – Przed członkami Akcji Katolickiej stoją bardzo ważne zadania pozyskiwania i wychowywania w duchu nauki Kościoła nowe, młode zastępy. Zadanie świadka Jezusa miłującego, przebaczającego w swoim własnym środowisku. Bycie rękami, nogami i głosem Chrystusa w tej codzienności, która czasami zapomina o Bogu i żyje, jakby Boga nie było – zaznacza ks. Klimczak.
Dobre działania na rzecz lokalnej społeczności są owocem pogłębionej modlitwy. – Jezus powiedział: „Idźcie i nauczajcie”. Słowo „idźcie” to też działanie, ale żeby działać, nasza grupa też musi mieć taki czas Marii, która usiadła i słuchała Jezusa. Zadanie członków AK to najpierw wewnętrzne spotkanie i relacja z Jezusem, a z tego rodzą się otwarte oczy i serce. Myślę, że obecnie bardzo ważne jest bronienie wiary przykładem pięknego, chrześcijańskiego życia – podkreśla p. Zofia.
Szczególnym dniem dla członków Akcji Katolickiej jest uroczystość Chrystusa Króla – święto patronalne wspólnoty. W Nowym Roku życzymy wszystkim osobom zaangażowanym w działalność AK siły i wytrwałości na drogach dążenia do świętości. Więcej o jej działaniach w naszej archidiecezji można dowiedzieć się na stronie: www.akr.diecezja.pl.
Na fundamentalną rolę laikatu w życiu Kościoła zwraca uwagę Papież w intencji modlitewnej na maj. Dziękując świeckim za odwagę w ukazywaniu podstaw do nadziei, prosi o modlitwę w ich intencji, aby dzięki swym zdolnościom odpowiadali na potrzeby świata.
“ Świeccy znajdują się na pierwszej linii życia Kościoła. Potrzebujemy ich świadectwa dawanego prawdzie płynącej z Ewangelii i ich przykładu życia wiarą wraz z praktyką solidarności. Dziękujemy wszystkim osobom świeckim, że ryzykują, nie boją się i ukazują biednym, wykluczonym i zmarginalizowanym podstawy do nadziei. Módlmy się w tym miesiącu, aby wierni świeccy ze swoją specyficzną misją, którą otrzymali wraz z sakramentem chrztu, wykorzystywali swoje twórcze zdolności, by odpowiadać na wyzwania dzisiejszego świata. ”
Iwo Hélory żył w latach 1253 -1303 we Francji, w Bretanii. Urodził się w Kermartin, w pobliżu Tréguier. Po ukończeniu 14. roku życia studiował w Paryżu na Wydziale Sztuk Wyzwolonych, później na Wydziale Prawa Kanonicznego i Teologii, a w Orleanie na Wydziale Prawa Cywilnego.
Po trwających 10 lat studiach powrócił do rodzinnej Bretanii. Do 30. roku życia pozostawał - jako człowiek świecki - na stanowisku oficjała diecezjalnego w Rennes, sprawując w imieniu biskupa funkcje sędziowskie. Zasłynął jako człowiek sprawiedliwy i nieprzekupny, obrońca interesów biedaków, za których nieraz sam opłacał koszty postępowania, a także - jako doskonały mediator w sporach.
Później poszedł za głosem powołania i po przyjęciu święceń kapłańskich skupił się na pracy w przydzielonej mu parafii. Biskup powierzył mu niewielką parafię Trédrez, a po roku 1293 nieco większą - Louannec. Iwo od razu zjednał sobie parafian, dając przykład ubóstwa i modlitwy. W czasach, kiedy kapłani obowiązani byli odprawiać Mszę św. tylko w niedziele i święta, Iwo czynił to codziennie, niezależnie od tego, gdzie się znajdował. Często, chcąc pogodzić zwaśnionych, zanim zajął się sprawą jako sędzia, odprawiał w ich intencji Mszę św. - po niej serca skłóconych w jakiś cudowny sposób ulegały przemianie i jednali się bez rozprawy. Nadal chętnie służył wiedzą prawniczą wszystkim potrzebującym, sam żyjąc bardzo skromnie. Był doskonałym kaznodzieją. Iwo Hélory zmarł 19 maja 1303 r. W 1347 r. papież Klemens VI ogłosił go świętym. Jego kult rozpoczął się zaraz po jego śmierci i bardzo szybko rozprzestrzenił się poza granice Bretanii. Kościoły i kaplice jemu dedykowane zbudowano m.in. w Paryżu i w Rzymie. Wiele wydziałów prawa i uniwersytetów obrało go za patrona, m.in. w Nantes, Bazylei, Fryburgu, Wittenberdze, Salamance i Louvain. Został pochowany w Treguier we Francji, które jest odtąd miejscem corocznych pielgrzymek adwokatów w dniu 19 maja.
Warto też dodać, że do Polski kult św. Iwona dotarł stosunkowo wcześnie. Już 25 lat po jego kanonizacji, w 1372 r. jeden z kanoników wrocławskiej kolegiaty św. Idziego, Bertold, ze swej pielgrzymki do Tréguier przywiózł relikwie świętego. Umieszczono je w jednym z bocznych ołtarzy kościoła św. Idziego. Również po relikwie św. Iwona pojechał opat Kanoników Regularnych Henricus Gallici. Na jego koszt do budującego się wówczas kościoła Najświętszej Maryi Panny na Piasku dobudowano kaplicę św. Iwona, w której umieszczono ołtarzyk szafkowy z relikwiami. Niestety, nie dotrwały one do naszych czasów, w przeciwieństwie do kultu, który, przerwany na początku XIX wieku, ożył w 1981 r. Od tego czasu w każdą pierwszą sobotę miesiąca w kaplicy św. Iwona zbierają się prawnicy wrocławscy na Mszy św. specjalnie dla nich sprawowanej.
Drugim ważnym miejscem kultu św. Iwona w Polsce jest Iwonicz Zdrój, gdzie znajduje się jedyny w Polsce, jak się wydaje, kościół pw. św. Iwona, z przepiękną rzeźbioną w drewnie lipowym statuą Świętego.
Warto też wspomnieć o zakładanych w XVII i XVIII wieku bractwach św. Iwona, gromadzących w swych szeregach środowiska prawnicze, a mających przyczynić się do ich odnowy moralnej. Bractwa te istniały przede wszystkim w miastach, gdzie zbierał się Trybunał Koronny: w Piotrkowie Trybunalskim (zał. w 1726 r.) i w Lublinie (1743 r.). W obydwu do dziś zachowały się obrazy przedstawiające Świętego: w Piotrkowie - w kościele Ojców Jezuitów, w Lublinie - w kościele parafialnym pw. Nawrócenia św. Pawła. Istniały też bractwa w Przemyślu (XVII w.), prawdopodobnie w Krakowie (zachował się XVIII-wieczny obraz św. Iwona w zakrystii kościoła Ojców Pijarów), w Warszawie i we Lwowie. W diecezji krakowskiej czczono św. Iwona w Nowym Korczynie (w 1715 r. w kościele Ojców Franciszkanów konsekrowano ołtarz św. Iwona) oraz w Nowym Sączu, w kręgach związanych z Bractwem Przemienienia Pańskiego.
Natomiast we Wrocławiu, w kaplicy kościoła pw. Najświętszej Marii Panny na Piasku, znajduje się witraż wyobrażający św. Iwo. Został on ufundowany w 1996 r. przez adwokatów dolnośląskich z okazji 50-lecia tamtejszej adwokatury.
- Przygotowanie do tego ważnego sakramentu, to nie tylko etap katechetyczny, ale rzeczywista inicjacja w tajemnicę Eucharystii - źródła i szczytu życia chrześcijańskiego — mówi ks. dr hab. Witold Ostafiński, prof. UPJPII, dziekan Wydziału Teologicznego papieskiego uniwersytetu, który przedstawia zmiany, jakie zaszły w przeżywaniu Pierwszej Komunii Świętej na przestrzeni lat.
Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK1324), powołując się na Sobór Watykański II, definiuje Eucharystię jako „źródło i zarazem szczyt całego życia chrześcijańskiego”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
