Reklama

Jan Paweł II

Przykazanie drugie

Jana Pawła II Dekalog dla Polaków

Czy nauczanie Jana Pawła II sprzed 30 lat o Dekalogu jest aktualne dziś, kiedy Polska jest już tak bardzo inna?

Niedziela Ogólnopolska 10/2021, str. 16-17

[ TEMATY ]

Jan Paweł II

pielgrzymka

30‑lecie

Archiwum diecezji rzeszowskiej

Jan Paweł II w Rzeszowie, 2 czerwca 1991 r.

Jan Paweł II w Rzeszowie, 2 czerwca 1991 r.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dlaczego papież łączył drugie przykazanie z koniecznością bycia chrześcijaninem „nie tylko z nazwy”?

W naszej chrześcijańskiej codzienności, także w życiu publicznym, doświadczamy nieustannego łamania nakazu Bożego objawionego w drugim przykazaniu: „Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno”. Przykładów można przytoczyć wiele. Słowa: „o Boże!”, „o Jezu!”, czasem wypowiadane w dramatycznych okolicznościach, świadczą nie o pobożności, ale o trywializacji imienia Bożego. Ileż razy słyszymy zwrot: „jak Boga kocham”, który jest wręcz profanacją Jego imienia. Nie przestrzegamy drugiego przykazania, gdy używamy Boga jako straszaka: „zobaczysz, Bóg cię ukarze!”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Znak zaufania i zażyłości

„Powściągliwość w odwoływaniu się do Boga w mowie – uczy Katechizm Kościoła Katolickiego (nr 2153) – jest znakiem wielkiego szacunku dla Jego obecności, poświadczanej lub podważanej w każdym naszym stwierdzeniu”.

Reklama

Kościół precyzyjnie określa, kiedy nadużywamy imienia Bożego i nie okazujemy mu szacunku. Przypomina, jak ciężkimi grzechami są krzywoprzysięstwo i wykorzystywanie imienia Bożego do magii. Naucza, aby nie nakłaniać w imię Boga do popełnienia zła, potępia też niedotrzymywanie obietnic złożonych pod przysięgą, czyli wiarołomstwo. Przypomina ponadto, że sprzeciwianiem się szacunkowi wobec Boga i Jego imienia jest bluźnierstwo. To wszystko jest bardzo klarownie wytłumaczone w Katechizmie Kościoła Katolickiego.

Kwintesencją jest punkt 2143 KKK, w którym czytamy: „Wśród wszystkich słów Objawienia jest jedno szczególne, które jest objawieniem Jego imienia. Bóg powierza swoje imię tym, którzy w Niego wierzą; objawia się im w swoim osobowym misterium. Dar imienia jest znakiem zaufania i zażyłości. «Imię Pańskie jest święte». Dlatego człowiek nie może go nadużywać. Powinien pamiętać o imieniu Bożym w ciszy miłującej adoracji. Powinien używać go tylko po to, by je błogosławić, wychwalać i uwielbiać”.

Najkrócej mówiąc: gdy nie przestrzegamy drugiego przykazania, lekceważymy zaufanie i zażyłość, które Bóg nam okazuje. Dlatego nie obraz Boga zazdrośnie strzegącego swojego imienia, ale obraz Boga przekazującego nam w zaufaniu święty dar, swoją istotę, powinien dominować, gdy wymawiamy lub rozważamy drugie przykazanie Dekalogu.

Nie bądź chrześcijaninem byle jakim

Jan Paweł II podczas pierwszej pielgrzymki do wolnej Polski w czerwcu 1991 r. zaproponował bardzo ciekawą interpretację drugiego przykazania. Rozwinął myśl wyrażoną w punkcie nr 2145 KKK: „Wierzący powinien świadczyć o imieniu Pańskim, odważnie wyznając swoją wiarę”.

Przypomnijmy okoliczności, w których się to wydarzyło. 2 czerwca papież przyleciał helikopterem z Koszalina do Rzeszowa. Stamtąd udał się do Przemyśla, a zakończył dzień w Lubaczowie. Oznacza to, że 2 czerwca Ojciec Święty pokonał helikopterem 900 km!

Reklama

W Rzeszowie, w pobliżu kościoła Najświętszego Serca Pana Jezusa, Jan Paweł II dokonał beatyfikacji biskupa przemyskiego Józefa Sebastiana Pelczara, założyciela Zgromadzenia Sióstr Najświętszego Serca Jezusowego, zwanych popularnie sercankami. W homilii kontynuował rozpoczęte w Koszalinie nauczanie na temat Dekalogu, skupiając się na drugim przykazaniu. Najistotniejszy fragment homilii w tym kontekście brzmiał następująco: „Chrześcijanami nazywamy się my wszyscy, którzy jesteśmy ochrzczeni i wierzymy w Chrystusa Pana. Już w samej tej nazwie zawarte jest wzywanie imienia Pańskiego. Drugie przykazanie Boże powiada: «Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno». Zatem jeśli jesteś chrześcijaninem, niech to nie będzie wzywanie imienia Pańskiego nadaremno. Bądź chrześcijaninem naprawdę, nie tylko z nazwy, nie bądź chrześcijaninem byle jakim. «Nie każdy, który Mi mówi: ’Panie, Panie!’ (...), lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca»”.

Co to znaczy być chrześcijaninem?

W powyższych słowach papież nie tylko wiernym zgromadzonym wówczas w Rzeszowie, ale wszystkim swoim rodakom wyjaśnił, dlaczego przestrzeganie drugiego przykazania ma związek z jakością naszej wiary. Imię Boże konstytuuje nas jako chrześcijan, bo mamy je wpisane w naszą nazwę. Ona nas zobowiązuje do dawania świadectwa, o którym Jan Paweł II nieustannie przypominał. I chodzi nie o to przede wszystkim – poucza papież – żeby nawet nabożnie wymawiać imię Pańskie, ale o to, żeby wypełniać wolę Boga.

W homilii w Rzeszowie Ojciec Święty zaledwie niewielki fragment poświęcił wykładni drugiego przykazania Dekalogu. Dlatego należy podkreślić, że przez cały pontyfikat rozwijał myśl, iż bycie chrześcijaninem oznacza bycie świadkiem Chrystusa w życiu osobistym, zawodowym i społecznym. Przypominał, że oznacza ono okazywanie miłości wszystkim ludziom.

Podczas wizytacji parafii Świętych Marcelina i Piotra w Rzymie 25 kwietnia 1982 r. Jan Paweł II powiedział, co to znaczy być chrześcijaninem: „Znaczy: przyjmować w dalszym ciągu świadectwo Apostołów, naocznych świadków. Znaczy: wierzyć tą samą wiarą, jaka powstała w nich dzięki czynom i słowom Chrystusa, potwierdzonym przez Jego śmierć i zmartwychwstanie”.

Papież zwrócił przy tym uwagę, że wiara jest żywa dzięki uczynkom miłości. Miłość z kolei wyraża się w zachowaniu przykazań.

Reklama

Wiara chrześcijańska od czasów apostolskich pozostaje niezmienna. Ojciec Święty nie mówi o tym wprost, ale w świadectwie Apostołów ważne miejsce zajmowało cierpienie, a nawet męczeństwo w obronie imienia Bożego.

Przede wszystkim chwalić Boga

Wróćmy jeszcze do homilii rzeszowskiej. Jan Paweł II zaproponował w niej podejście do drugiego przykazania od jeszcze bardziej pozytywnej strony. W tym celu przytoczył cytat pochodzący z Ewangelii według św. Mateusza: „Tak niech wasze światło jaśnieje przed ludźmi – mówi do nas Chrystus Pan – aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” (5, 16).

Miałoby to oznaczać, że obok konieczności wspomnianego już dawania świadectwa przez dobre czyny zadaniem chrześcijanina jest oddawanie chwały Bogu. Na takim zrębie – mówi Jan Paweł II – człowiek roztropny wznosi niezniszczalny dom całego swojego życia. Mimo nawałnic „on jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony” (Mt 7, 25).

Papież podkreślił wyraźnie, że tą „skałą” są nie tylko słowo Boże, Dekalog czy Kazanie na Górze, ale nade wszystko jest nią sam Chrystus. W świetle jego nauczania widać wyraźnie, że przykazania Boże najdoskonalej wypełniają się w Chrystusie. On także – jak powiedział Jan Paweł II 1 czerwca 1991 r. w Koszalinie, gdy interpretował pierwsze przykazanie Dekalogu – „jest Panem i gwarantem tego Przymierza Boga z człowiekiem, które jest Stare, Nowe i Wieczne”.

2021-03-02 14:06

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jubileusz 30-lecia reaktywacji KSM Archidiecezji Częstochowskiej

W Wyższym Międzydiecezjalnym Seminarium Duchownym w Częstochowie 25 listopada odbyły się uroczystości z okazji jubileuszu 30-lecia reaktywacji Katolickiego Stowarzyszenia Młodzieży Archidiecezji Częstochowskiej. Wydarzenie wpisało się w coroczne trzydniowe Forum, które jest dla członków Stowarzyszenia czasem skupienia oraz integracji.

Celebrację jubileuszu rozpoczęła uroczysta Msza św. pod przewodnictwem abp. Wacława Depo, metropolity częstochowskiego. Eucharystię koncelebrowali m.in. byli i obecni duszpasterze KSM.
CZYTAJ DALEJ

Św. Jan z Dukli wzorem pokory i cierpliwości

Niedziela świdnicka 28/2016, str. 5

[ TEMATY ]

św. Jan z Dukli

Autorstwa Jan Matejko - fragment, Domena publiczna, commons.wikimedia

Św. Jan z Dukli

Św. Jan z Dukli
Święty Jan z Dukli urodził się na galicyjskiej ziemi, na przełęczy Karpackiej, w Dukli w 1414 r. Został dobrze wychowany przez bogobojnych rodziców. Rodzice posłali go do szkół w Krakowie. Jako młodzieniec otrzymał od Boga powołanie kapłańskie i zakonne. Wstąpił do Zakonu Franciszkanów Konwentualnych. Został wyświęcony na kapłana. Pracował w Krośnie i we Lwowie. Pod wpływem św. Jana Kapistrana przeniósł się do franciszkanów obserwantów, czyli bernardynów. I tu zasłynął jako kaznodzieja, wytrwały spowiednik, szerzyciel czci do Męki Pańskiej i Matki Bożej. Pod koniec życia stracił wzrok. Umarł w uroczystość św. Michała Archanioła, w środę 29 września 1484 r. Jan Paweł II kanonizował go 10 czerwca 1997 r. w Krośnie. Relikwie jego spoczywają w Dukli. Św. Jan z Dukli jest patronem diecezji przemyskiej. Co to znaczy, że jest naszym patronem? jakie wnioski z tego wynikają dla nas? Wynikają z tego dwa główne zadania. Po pierwsze, mamy uznać, że św. Jan jest naszym niebieskim opiekunem i orędownikiem. Stąd też winniśmy mu polecać często sprawy naszego życia. Drugie zadanie, jakie mamy wobec naszego patrona w niebie – to naśladować go w życiu. Każdy święty zostawia nam swoje chrześcijańskie życie jako testament do realizowania. Wszyscy jesteśmy zobowiązani ten testament rozpoznać i go wypełniać w kontekście naszego powołania, czyli inaczej mówiąc: jesteśmy zobowiązani do naśladowania naszych świętych. Pytamy się dzisiaj na nowo, jakie przesłanie zostawił nam św. Jan z Dukli, w czym go winniśmy naśladować? By odpowiedzieć na to pytanie, sięgnijmy do modlitwy: „Boże, Ty obdarzyłeś błogosławionego Jana z Dukli, kapłana, cnotami wielkiej pokory i cierpliwości, spraw, abyśmy naśladując jego przykład, otrzymali podobną nagrodę”. Św. Jan z Dukli wyznawał wiarę nie tylko w swoich kazaniach, ale przede wszystkim swoim życiem. Jak wyznajesz wiarę jako ojciec, jako matka, żona, mąż, dziecko, synowa, zięć? Czy Bóg zajmuje w twoim życiu pierwsze miejsce? Jeżeli w życiu Pan Bóg jest naprawdę na pierwszym miejscu, to wszystko się właściwe układa. Wiarę wyznajemy nie tylko w kościele, na modlitwie, ale całym swoim życiem. Dzisiaj, Bogu dzięki, nie prześladują nas za wiarę. Nie idziemy do więzień, nie zwalniają nas z pracy. Nie mamy niepokoju o konsekwencje naszego świadczenia o wierze.
CZYTAJ DALEJ

Polską racją stanu jest odwołanie von der Leyen

2025-07-09 18:50

[ TEMATY ]

Jadwiga Wiśniewska

Ursula von der Leyen

PAP/EPA/GUILLAUME HORCAJUELO

Ursula von der Leyen

Ursula von der Leyen

Konieczne jest odwołanie von der Leyen, która od sześciu lat kieruje KE w sposób całkowicie oderwany od rzeczywistości, realnych potrzeb obywateli oraz od wartości, na których zbudowano wspólną Europę.

Pod rządami von der Leyen, Komisja Europejska stała się instrumentem interesów radykalnych organizacji pozarządowych i zakładnikiem błędnej ideologii ekologizmu jak i polityki migracyjnej. To właśnie sztandarowe projekty polityczne von der Leyen, takie jak Zielony Ład, Pakt Migracyjny, centralizacja UE czy zawarcie umowy z Mercosur prowadzą do spadku konkurencyjności europejskiej gospodarki, wzrostu kosztów energii, a tym samym ubóstwa energetycznego, upadku europejskiego rolnictwa i zagrożenia bezpieczeństwa. Wbrew wszelkiej logice, projekty te są nie tylko kontynuowane, ale wręcz ich realizacja przyspieszana.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję