Narodowy Marsz Życia i Rodziny był radosnym świętem, które opanowało warszawskie ulice. Tysiące uczestników przypomniało, że prawo do życia jest fundamentem naszej cywilizacji.
Pandemia przygasiła działanie środowisk pro-life. Narodowy Marsz Życia i Rodziny był wielokrotnie przekładany. Połączono więc siły i wspólnie z Centrum Życia i Rodziny zorganizowano jeden marsz, w którym uczestniczyły tysiące osób. – Tak liczna obecność rodzin na dzisiejszym wydarzeniu potwierdza, jak ważne jest dla nas każde życie. Cieszę się, że dziś przyszło tutaj kilka, a może nawet kilkanaście tysięcy prawdziwych rzeczników praw dziecka – powiedział do uczestników marszu Mikołaj Pawlak, rzecznik praw dziecka.
Z organizatorami Marszu Życia i Rodziny spotkał się prezydent Andrzej Duda. – Przedstawiliśmy mu swoje postulaty, oczekiwania związane z koniecznością obrony życia i rodziny – powiedział Paweł Ozdoba, prezes Centrum Życia i Rodziny.
Na narodowym marszu można było spotkać przedstawicieli organizacji pro-life z całej Polski. – Przyjechaliśmy razem z obrońcami życia ze Szczecina i cieszę się, że spotkałem tu znajomych z różnych stron kraju. Dla nas Narodowy Marsz Życia i Rodziny to wielkie święto – powiedział Niedzieli ks. Tomasz Kancelarczyk, założyciel Fundacji Małych Stópek, która opiekuje się matkami w potrzebie.
Reklama
Wśród uczestników manifestacji było wielu działaczy organizacji pro-life i prorodzinnych, byli członkowie ruchów katolickich, a także politycy i samorządowcy. – Podobnie jak manifestujemy publicznie swoją wiarę podczas procesji Bożego Ciała, tak dziś manifestuję swoje poparcie dla ochrony życia i rodziny. Uczestniczenie w tym marszu pro-life traktuję jako swój obowiązek – zaznaczył Bogusław Dębski, przewodniczący Sejmiku Województwa Podlaskiego.
Marsze dla życia i rodziny są już w Polsce tradycją. Postulat ochrony dzieci, u których istnieje podejrzenie występowania choroby lub niepełnosprawności, jest podnoszony od kilkunastu lat. Dopiero w 2020 r. dzięki orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego aborcja eugeniczna stała się w naszym kraju nielegalna.
– Bardzo się cieszymy z tego wyroku, chcielibyśmy jednak, żeby państwo polskie lepiej się zatroszczyło o rodziny, które znalazły się w trudnej sytuacji z powodu niepełnosprawności swoich dzieci – podkreśliła Anna Wojciechowska, która uczestniczyła w marszu razem z mężem i siódemką swoich pociech.
Nowy Dzień Ojca
Warszawski marsz był okazją do afirmacji ochrony życia od poczęcia, ale także wyrażeniem sprzeciwu wobec prób zewnętrznej ingerencji w polskie prawo rodzinne. Jako przykład wskazywano rezolucję Parlamentu Europejskiego, w której nawołuje się do zmuszenia krajów członkowskich UE, aby zalegalizowały związki homoseksualne. – Chcemy zamanifestować nasze przywiązanie do postaw prorodzinnych oraz do wartości pro-life, a także podziękować Bogu za beatyfikację kard. Stefana Wyszyńskiego, który był wielkim obrońcą godności człowieka, ludzkiego życia i rodziny – powiedział do zgromadzonych na marszu Paweł Ozdoba.
Reklama
Tegoroczne hasło marszu: „Tato – bądź, prowadź, chroń”, akcentuje kluczową rolę mężczyzny zarówno w rodzinie, jak i w kwestii ochrony życia. – Badania wskazują, że kobiety, które decydują się na aborcję, dopuszczają się tego czynu tylko dlatego, iż nie mają żadnego wsparcia ze strony swojego męża, ze strony ojca dziecka. Kiedy mężczyźni się wycofują i uciekają, pojawia się zagrożenie dla dziecka, które nie zdążyło się jeszcze urodzić – wyjaśnił Ozdoba.
Organizatorzy marszu wyszli z inicjatywą ustanowienia 19 marca ogólnopolskim Dniem Ojca. – Na ten dzień przypada w kalendarzu liturgicznym Kościoła, mająca wielowiekową tradycję, uroczystość św. Józefa, opiekuna Jezusa i męża Maryi, który jest jedną z kluczowych postaci w historii chrześcijaństwa – przekonują.
Dla jednej chwili
Organizatorami marszu były Centrum Życia i Rodziny oraz Chrześcijański Kongres Społeczny. – Ten marsz wielokrotnie przekładano z powodu pandemii i cieszę się, że wreszcie nam się udało. Dziś kolejny raz pokazaliśmy, że chcemy bronić cywilizacji życia i nie możemy się godzić na to, żeby Parlament Europejski znieważał polskie ustawodawstwo i polską konstytucję – powiedział Niedzieli Marek Jurek, jeden z inicjatorów przedsięwzięcia.
Reklama
Były marszałek sejmu od początku historii III RP jest zaangażowany w ochronę życia. Forsował zmianę komunistycznego prawa, które zezwalało na aborcję na życzenie. Z uznaniem przyjął też wyrok Trybunału Konstytucyjnego w 2020 r. – Bardzo dobrze, że mamy orzeczenie ws. ochrony dzieci chorych i niepełnosprawnych. Musimy też jednak pamiętać o wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 1997 r., mówiącym o tym, że każde życie wymaga ochrony. Dziś chodzi o to, by nasz porządek konstytucyjny pociągał za sobą konkretne następstwa. Nie możemy tolerować przestępstw aborcyjnych, czyli łamania podstawowego prawa człowieka potwierdzonego przez konstytucję – wytłumaczył Jurek.
Podobnego zdania jest min. Mikołaj Pawlak, który mówi, że warto było zostać rzecznikiem praw dziecka dla tej jednej chwili przed Trybunałem Konstytucyjnym. – Trybunał potwierdził prawo do życia wszystkich dzieci, czyli usłyszeliśmy to, co od dawna jest oczywiste. Państwo powinno jeszcze bardziej wspierać ochronę życia i takie inicjatywy jak Marsz Życia i Rodziny. Bardzo ważne jest, by nasze dzieci, zarówno maluchy, jak i starsza młodzież, kiedyś, za 20-30 lat, na marszu dla życia mogły się zebrać ze swoimi dziećmi – powiedział Niedzieli rzecznik praw dziecka.
Walka cywilizacji
Narodowy Marsz Życia i Rodziny był ważnym wydarzeniem dla milionów Polaków. Był też całkowitym przeciwieństwem tego, co odbywało się na ulicach Warszawy podczas proaborcyjnych protestów – tym razem przestrzeń publiczną zdominowali zwolennicy prawa do życia. Ale ta wojna cywilizacji życia i śmierci nadal trwa. – Po naszej stronie są prawda, polska kultura i przebudzenie narodów Europy Środkowej. Przeciwko nam są kryzys kultury, a także potężny nacisk międzynarodowy. Ale Polacy mają to do siebie, że naciski z zewnątrz tylko nas wzmacniają – zauważył Marek Jurek.
Centrum Życia i Rodziny zaprasza na XIV Marsz dla Życia i Rodziny, który odbędzie się 9 czerwca 2019 roku w 130 miastach Polski, w tym Warszawie i przejdzie pod hasłem: "Nie pozwól na demoralizującą seksedukację w warszawskich szkołach”. Obecni będą przedstawiciele organizacji rodzicielskich z krajów Europy Zachodniej i Stanów Zjednoczonych. Podczas warszawskiego Marszu zbierane będą pieniądze dla podopiecznych Domu Samotnej Matki im. Teresy Strzembosz w Chyliczkach k. Konstancina.
O godzinie 10.30 w kościele Świętego Krzyża (Krakowskie Przedmieście 3) zostanie odprawiona Msza Święta dla dzieci z myślą o uczestnikach w Marszu.
„Księciem egzegetów” św. Hieronim został nazwany w jednym z dokumentów kościelnych (encyklika Benedykta XV, „Spiritus Paraclitus”). W tym
samym dokumencie określa się św. Hieronima także mianem „męża szczególnie katolickiego”, „niezwykłego znawcy Bożego prawa”, „nauczyciela dobrych obyczajów”, „wielkiego
doktora”, „świętego doktora” itp.
Św. Hieronim urodził się ok. roku 345, w miasteczku Strydonie położonym niedaleko dzisiejszej Lubliany, stolicy Słowenii. Pierwsze nauki pobierał w rodzinnym Strydonie, a na
specjalistyczne studia z retoryki udał się do Rzymu, gdzie też, już jako dojrzewający młodzieniec, przyjął chrzest św., zrywając tym samym z nieco swobodniejszym stylem dotychczasowego
życia. Następnie przez kilka lat był urzędnikiem państwowym w Trewirze, ważnym środowisku politycznym ówczesnego cesarstwa. Wrócił jednak niebawem w swoje rodzinne strony, dokładnie
do Akwilei, gdzie wstąpił do tamtejszej wspólnoty kapłańskiej - choć sam jeszcze nie został kapłanem - którą kierował biskup Chromacjusz. Tam też usłyszał pewnego razu, co prawda we śnie
tylko, bardzo bolesny dla niego zarzut, że ciągle jeszcze „bardziej niż chrześcijaninem jest cycermianem”, co stanowiło aluzję do nieustannego rozczytywania się w pismach autorów
pogańskich, a zwłaszcza w traktatach retorycznych i mowach Cycerona. Wziąwszy sobie do serca ten bolesny wyrzut, udał się do pewnej pustelni na Bliski Wschód, dokładnie
w okolice dzisiejszego Aleppo w Syrii. Tam właśnie postanowił zapoznać się dokładniej z Pismem Świętym i w tym celu rozpoczął mozolne, wiele razy
porzucane i na nowo podejmowane, uczenie się języka hebrajskiego. Wtedy też, jak się wydaje, mając już lat ponad trzydzieści, przyjął święcenia kapłańskie.
Ale już po kilku latach znalazł się w Konstantynopolu, gdzie miał okazję słuchać kazań Grzegorza z Nazjanzu i zapoznawać się dokładniej z pismami Orygenesa,
którego wiele homilii przełożył z greki na łacinę.
Na lata 380-385 przypada pobyt i bardzo ożywiona działalność Hieronima w Rzymie, gdzie prowadził coś w rodzaju duszpasterstwa środowisk inteligencko-twórczych, nawiązując
przy tym bardzo serdeczne stosunki z ówczesnym papieżem Damazym, którego stał się nawet osobistym sekretarzem. To właśnie Damazy nie tylko zachęcał Hieronima do poświęcenia się całkowicie pracy
nad Biblią, lecz formalnie nakazał mu poprawić starołacińskie tłumaczenie Biblii (Itala). Właśnie ze względu na tę zażyłość z papieżem ikonografia czasów późniejszych ukazuje tego
uczonego męża z kapeluszem kardynalskim na głowie lub w ręku, co jest oczywistym anachronizmem, jako że godność kardynała pojawi się w Kościele dopiero około IX w.
Po śmierci papieża Damazego Hieronim, uwikławszy się w różne spory z duchowieństwem rzymskim, był zmuszony opuścić Wieczne Miasto. Niektórzy bibliografowie świętego uważają,
że u podstaw tych konfliktów znajdowały się niezrealizowane nadzieje Hieronima, że zostanie następcą papieża Damazego. Rzekomo rozczarowany i rozgoryczony Hieronim postanowił opuścić
Rzym raz na zawsze. Udał się do Ziemi Świętej, dokładnie w okolice Betlejem, gdzie pozostał do końca swego, pełnego umartwień życia. Jest zazwyczaj pokazywany na obrazkach z wielkim
kamieniem, którym uderza się w piersi - oddając się już wyłącznie pracy nad tłumaczeniem i wyjaśnianiem Pisma Świętego, choć na ten czas przypada również powstanie wielu jego
pism polemicznych, zwalczających błędy Orygenesa i Pelagiusza. Zwolennicy tego ostatniego zagrażali nawet życiu Hieronima, napadając na miejsce jego zamieszkania, skąd jednak udało mu się zbiec
we właściwym czasie. Mimo iż w Ziemi Świętej prowadził Hieronim życie na wpół pustelnicze, to jednak jego głos dawał się słyszeć od czasu do czasu aż na zachodnich krańcach Europy.
Jeden z ówczesnych Ojców Kościoła powiedział nawet: „Cały zachód czeka na głowę mnicha z Betlejem, jak suche runo na rosę niebieską” (Paweł Orozjusz).
Mamy więc do czynienia z życiem niezwykle bogatym, a dla Kościoła szczególnie pożytecznym właśnie przez prace nad Pismem Świętym. Hieronimowe tłumaczenia Biblii, zwane inaczej
Wulgatą, zyskało sobie tak powszechne uznanie, że Sobór Trydencki uznał je za urzędowy tekst Pisma Świętego całego Kościoła. I tak było aż do czasu Soboru Watykańskiego II, który
zezwolił na posługiwanie się, zwłaszcza w liturgii, narodowo-nowożytnymi przekładami Pisma Świętego. Proces poprawiania Wulgaty, zapoczątkowany jeszcze na polecenie papieża Piusa X, zakończono
pod koniec ubiegłego stulecia. Owocem tych żmudnych prac, prowadzonych głównie przez benedyktynów z opactwa św. Hieronima w Rzymie, jest tak zwana Neo-Wulgata. W dokumentach
papieskich, tych, które są jeszcze redagowane po łacinie, Pismo Święte cytuje się właśnie według tłumaczenia Neo-Wulgaty.
Jako człowiek odznaczał się Hieronim temperamentem żywym, żeby nie powiedzieć cholerycznym. Jego wypowiedzi, nawet w dyskusjach z przyjaciółmi, były gwałtowne i bardzo
niewybredne w słownictwie, którym się posługiwał. Istnieje nawet, nie wiadomo czy do końca historyczna, opowieść o tym, że papież Aleksander III, zapoznając się dokładnie z historią
życia i działalnością pisarską Hieronima, poczuł się tą gwałtownością jego charakteru aż zgorszony i postanowił usunąć go z katalogu mężów uważanych za świętych.
Rzekomo miały Hieronima uratować przekazy dotyczące umartwionego stylu jego życia, a zwłaszcza ów wspomniany już kamień. Podobno Papież wypowiedział wówczas wielce znaczące zdanie: „Ne
lapis iste!” (żeby nie ten kamień).
Nie należy Hieronim jednak do szczególnie popularnych świętych. W Rzymie są tylko dwa kościoły pod jego wezwaniem. „W Polsce - pisze ks. W. Zaleski, nasz biograf świętych Pańskich
- imię Hieronim należy do rzadziej spotykanych. Nie ma też w Polsce kościołów ani kaplic wystawionych ku swojej czci”. To ostatnie zdanie wymaga już jednak korekty. Od roku 2002
w diecezji warszawsko-praskiej istnieje parafia pod wezwaniem św. Hieronima.
Wydaje się to być realistyczna propozycja – powiedział Leon XIV o planie pokojowym Prezydenta USA dla Gazy. „Miejmy nadzieję, że go zaakceptują” - dodał. Jednocześnie zaznaczył, że ważne jest, „aby nastąpiło zawieszenie broni, uwolnienie zakładników”. W samym planie pokojowym „są elementy, które, jak sądzę, są bardzo interesujące, i mam nadzieję, że Hamas przyjmie je w wyznaczonym czasie” – powiedział Papież.
W odpowiedzi na pytanie o flotyllę, która zbliża się do Gazy, aby dostarczyć pomoc, ale także, aby przełamać blokadę morską Izraela Papież odpowiedział: „To jest bardzo trudne, widoczna jest chęć odpowiedzi na prawdziwy kryzys humanitarny, ale jest tam wiele elementów”. Dodał, że wszystkie strony o tym mówią i mamy nadzieję, że nie dojdzie do przemocy i że ludzie będą szanowani, to jest bardzo ważne”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
