Tryumfy Króla niebieskiego
zstąpiły z nieba wysokiego.
Pobudziły pasterzów,
dobytku swego stróżów,
śpiewaniem, śpiewaniem, śpiewaniem!

Chwała bądź Bogu w wysokości,
a ludziom pokój na niskości.
Narodził się nam Zbawiciel,
dusz ludzkich Odkupiciel,
na ziemi, na ziemi, na ziemi.

Zrodziła Maryja Dziewica
Wiecznego Boga bez rodzica,
By nas z piekła wybawił,
A w niebieskich postawił
pałacach, pałacach, pałacach.

Pasterze w podziwieniu stają,
tryumfu przyczynę badają,
Co się nowego dzieje,
że tak światłość jaśnieje,
nie wiedząc, nie wiedząc, nie wiedząc?

Niebieskiem Światłem oświeceni,
pokornie przed Nim uniżeni.
Bogiem Go być prawdziwym,
sercem, afektem żywym
wyznają, wyznają, wyznają.