Uczestnicy zjazdu spotkali się z Prymasem Polski najpierw w Muzeum Archidiecezji Gnieźnieńskiej, a później w bazylice prymasowskiej, gdzie uczestniczyli w Mszy św. pod przewodnictwem abp. Wojciecha Polaka. Wspólnie z nim u grobu św. Wojciecha modliły się również przybyłe tego dnia do Gniezna pielgrzymki, m.in. dzieci pierwszokomunijne z rodzicami.

W homilii abp Polak wielokrotnie wskazywał na podstawowy cel „Odrodzenia” jakim jest formacja jego członków ukierunkowana na udział w kształtowaniu świata zgodnie z zasadami Ewangelii i trafne odczytywanie znaków czasu. Jednym z najboleśniejszych jest brak jedności, przed którym przestrzega św. Paweł Apostoł w czytanym tego dnia Liście do Koryntian: „upominam was, abyście byli zgodni i by nie było wśród was rozłamów; byście byli jednego ducha i jednej myśli”.

„Trzeba nam zauważyć wciąż niezwykłą aktualność tego wezwania – stwierdził Prymas, dodając, że tak często dziś mówimy, że jesteśmy podzieleni, że brakuje nam jedności, że tak wiele nas różni i dzieli.

„Czy istnieje jeszcze możliwość wzajemnego zrozumienia i współpracy? – pytał dalej. – I na czym powinna się ona opierać? Na czym można ją zbudować? Czy sama zdolność do zawierania kompromisów wystarcza? Jak zburzyć – mówiąc słowami św. Jana Pawła II – ten mur, który wznosi się w niejednym ludzkim sercu, zrodzony z lęku i agresji, z egoizmu, także politycznego czy społecznego, z braku wrażliwości na wartość ludzkiego życia i ludzkiej godności?”.

„Autor Listu do Koryntian – tłumaczył dalej – dostrzega szansę na przezwyciężenia podziałów w jednoznacznym powrocie do tego źródła, jakim jest sam Chrystus. To On jest bowiem źródłem jedności. To On pojednał nas z sobą. To w Nim jest szansa i moc na przezwyciężanie wszelkich podziałów i nienawiści. W chrześcijaństwie jest fundament jedności” – przypomniał Prymas Polski powtarzając za św. Janem Paweł II, że „obecny brak naszej duchowej jedności wynika przede wszystkim z kryzysu, z braku rozumienia i przyjęcia chrześcijańskiej tożsamości”. Metropolita gnieźnieński wskazał także na swojego poprzednika, kard. Stefana Wyszyńskiego, który był inicjatorem i patronem Ruchu Kultury Chrześcijańskiej „Odrodzenie”. Ruch ten – jak zaznaczył abp Polak – może i powinien także dziś podejmować swoje zadania, aby zgodnie z brzmieniem samego słowa odrodzenie i rozumieniem miejsca katolików w życiu współczesnym – rzeczywiście dążyć do duchowego odrodzenia narodu polskiego poprzez ewangeliczne odrodzenie osób. „Wydaje się, że właśnie dziś jest to jedna z najlepszych dróg i możliwości” – stwierdził Prymas.

Przypomniał też fragment ostatniego kazania wygłoszonego przez Prymasa Tysiąclecia w katedrze gnieźnieńskiej, w święto Ofiarowania Pańskiego 1981 roku, w którym kardynał pytał o co tak naprawdę w Polsce chodzi? I sam sobie odpowiedział: „trzeba zacząć od naprawy człowieka. Nie trzeba się oglądać na innych, na tych lub owych, może na polityków, żądając od nich, aby się odmienili. A wtedy, gdy wszyscy będziemy się odradzać i politycy będą musieli się odmienić, czy będą chcieli, czy nie. Nie idzie bowiem w tej chwili w ojczyźnie naszej tylko o zmianę instytucji społecznej, nie idzie też o wymianę ludzi, ale idzie przede wszystkim o odnowienie człowieka, aby człowiek był nowy, aby nastało nowych ludzi plemię” – cytował abp Polak prosząc na koniec o taką odnowę polskich serc.

Członkowie Ruchu Kultury Chrześcijańskiej „Odrodzenie” goszczą w Gnieźnie od piątku 15 maja. To ich trzynasty walny zjazd. Miejsce wybrano nieprzypadkowo. Jak tłumaczą, przed 1050. rocznicą Chrztu Polski chcieli spotkać się w miejscu związanym z początkami Kościoła i państwa polskiego. Zjazd potrwa do niedzieli 17 maja. Zakończy go jutrzejsza Msza św. w kościele garnizonowym i wykład ks. dr. Przemysława Kwiatkowskiego, sekretarza Prymasa Polski pt. „Rodzina drogą Kościoła”.

Ruch Kultury Chrześcijańskiej „Odrodzenie” jest kontynuatorem działającego w dwudziestoleciu międzywojennym Stowarzyszenia Katolickiej Młodzieży Akademickiej „Odrodzenie”, które powstało jako stowarzyszenie akademickie w 1919 r. i formowało religijnie, moralnie i intelektualnie młodzież. Działało we wszystkich ośrodkach uniwersyteckich II Rzeczypospolitej – Warszawie, Lwowie, Wilnie, Lublinie, Krakowie i Poznaniu. Po latach przerwy reaktywował je w 1979 r. Prymas kard. Stefan Wyszyński. W 1992 r. zostało ono oficjalnie zatwierdzone.