Reklama

Niedziela Podlaska

Chrystus moim życiem

Katedra w Drohiczynie była miejscem dziękczynienia z okazji 25. rocznicy pierwszych ślubów zakonnych s. Zuzanny Kazimierczuk, karmelitanki pochodzącej z parafii katedralnej.

Niedziela podlaska 42/2022, str. I

[ TEMATY ]

25. rocznica ślubów zakonnych

Ks. Wojciech Łuszczyński/Niedziela

Jubilatka otrzymała ikonę Jezusa w darze od bp. Tadeusza Pikusa

Jubilatka otrzymała ikonę Jezusa w darze od bp. Tadeusza Pikusa

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Uroczystej Mszy św. dziękczynnej, w sobotę 1 października, przewodniczył bp senior Tadeusz Pikus. Wspólnotę powitał miejscowy dziekan ks. kan. Wiesław Niemyjski. Homilię podczas Eucharystii wygłosił o. Piotr Żurkiewicz, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Ojców Franciszkanów w Łodzi–Łagiewnikach. Wśród przybyłych gości znaleźli się: ks. prał. Zbigniew Rostkowski – kanclerz kurii drohiczyńskiej, s. Jędrzeja Siekierko – przełożona ze Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus w Konstancinie, a także liczni kapłani z diecezji: drohiczyńskiej, gdańskiej, łódzkiej, siedleckiej i warszawskiej, oraz siostry zakonne z różnych zgromadzeń zakonnych.

Po homilii nastąpił bardzo uroczysty moment odnowienia ślubów zakonnych, które s. Zuzanna złożyła 1 października 1997 r. – dokładnie przed 25. laty – w Łodzi na ręce bp. Władysława Ziółka. Jubilatka ponownie wyraziła swoją wolę posługiwania w Zgromadzeniu Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus oraz potwierdziła chęć życia według ślubów czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Po udzieleniu Komunii św. biskup senior poświęcił także wieniec jubileuszowy, który znajdował się na głowie s. Zuzanny. Na zakończenie Mszy św. życzenia jubilatce złożyli członkowie jej najbliższej rodziny oraz miejscowy proboszcz wraz z przedstawicielami parafii.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Siostra Zuzanna dziękując wszystkim zebranym za przybycie oraz modlitwę w swojej intencji rozpoczęła swoje dziękczynienie od uwielbienia Boga w Trójcy Świętej, wspominając, że już jako mała dziewczynka modliła się w tym kościele, gdzie w głównym ołtarzu widnieje wizerunek Trójcy Świętej.

Słowa wdzięczności skierowała na ręce bp. Tadeusza Pikusa, swojej mamy oraz nieżyjącego już taty, rodzeństwa, kapłanów, którzy w ciągu jej życia pomagali jej w odkrywaniu wiary oraz powołania zakonnego. Podziękowała zgromadzeniu sióstr w którym posługuje, znajomym i przyjaciołom, ministrantom i lektorom, dzieciom oraz chórowi. Na zakończenie Mszy św. biskup Tadeusz poświęcił płatki róż, z racji wspomnienia liturgicznego św. Teresy od Dzieciątka Jezus, które każdy ze zgromadzonych mógł zabrać ze sobą do domu.

Siostra Zuzanna Kazimierczuk (w zakonie znana jako Zuzanna Maria) w ciągu swojego powołania zakonnego posługiwała w zgromadzeniu głównie jako zakrystianka. Była także ekonomką, a od 6 lat jest katechetką. Kolejne miejsca pracy jubilatki to Łódź, Ksawerów, Toruń, Siemiatycze, Wrocław, Konstancin, Łapy, Bielsk Podlaski, a obecnie ponownie Konstancin.

Na obrazkach wydanych z racji jubileuszu zawarła dwa fragmenty Listu do Filipian: „Dla mnie bowiem żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk”, oraz „Dziękuje Bogu mojemu, ilekroć was wspominam – zawsze w każdej modlitwie, zanosząc ją z radością za was wszystkich”.

2022-10-11 12:06

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Z Indii do Częstochowy

– Dziś przeżywamy jubileusz sióstr Shalini i Jessy – 25 lat wiernego trwania przy Chrystusie, w powołaniu, wierne charyzmatowi św. Karola Boromeusza. Życie według rad ewangelicznych jest w pewnym sensie heroizmem – powiedział ks. Marian Szczerba, kanclerz Kurii Metropolitalnej w Częstochowie, 9 maja w archikatedrze częstochowskiej, dziękując za dar powołania sióstr karolanek w 25. rocznicę ich ślubów.

Tego dnia jubileusz 25-lecia złożenia ślubów zakonnych przeżywały s. Shalini Mendonsa, przełożona domu sióstr karolanek w Częstochowie, i s. Jessy Monis, która przed laty posługiwała w archikatedrze częstochowskiej Świętej Rodziny.
CZYTAJ DALEJ

Najważniejsze Serce świata

Począwszy od duchowych doświadczeń św. Małgorzaty Marii Alacoque, głęboko związanych z doznanymi objawieniami Najświętszego Serca Pana Jezusa, stojących u podstaw Jego kultu, katolicy praktykują najpierw osobiste, a potem także wspólnotowe i publiczne akty poświęcenia. Możemy je zauważyć w wędrówce duchowej wielu świętych w XVIII i XIX wieku, dla których stały się niejako programem życia i działania.

Szczególnym przełomem w praktykowaniu tych aktów było zalecenie publicznego odmawiania Aktu poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa, które wydał papież Leon XIII w encyklice Annum sacrum (25 maja 1899 r.). Powód zalecenia tego aktu całemu Kościołowi i jego odmawiania „w głównym kościele wszystkich stolic i miast” był bardzo osobisty. Papież chciał w ten sposób dziękować Bogu „za uwolnienie od niebezpiecznej choroby i zachowanie przy życiu”. Stopniowo ten akt zaczął się przyjmować w Kościele w wersji wspólnotowej, by stać się manifestacją kultu Najświętszego Serca Jezusowego i zawartego w nim przesłania duchowego, kościelnego i społecznego. Do jego utrwalenia przyczynił się następnie papież Pius XI, nadając odpusty jego publicznemu odmówieniu, a kolejni papieże potwierdzili zarówno znaczenie tej pobożnej praktyki, jak i odpusty z nią związane. Dzisiaj także łączy się z tym aktem odpust zupełny, gdy jest on odmawiany publicznie.
CZYTAJ DALEJ

Rozważania na niedzielę bp. Andrzeja Przybylskiego: Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła

2025-06-27 12:36

[ TEMATY ]

rozważania

bp Andrzej Przybylski

BP KEP

Każda niedziela, każda niedzielna Eucharystia niesie ze sobą przygotowany przez Kościół do rozważań fragment Pisma Świętego – odpowiednio dobrane czytania ze Starego i Nowego Testamentu. Teksty czytań na kolejne niedziele w rozmowie z Aleksandrą Mieczyńską rozważa bp Andrzej Przybylski.

Gdy Piotr i Jan wchodzili do świątyni na modlitwę o godzinie dziewiątej, wnoszono właśnie pewnego człowieka, chromego od urodzenia. Umieszczano go codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby wchodzących do świątyni prosił o jałmużnę. Ten, zobaczywszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił ich o jałmużnę. Lecz Piotr, przypatrzywszy się mu wraz z Janem, powiedział: «Spójrz na nas!» A on patrzył na nich, oczekując od nich jałmużny. «Nie mam srebra ani złota – powiedział Piotr – ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź!» I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. A on natychmiast odzyskał władzę w nogach i stopach. Zerwał się i stanął na nogach, i chodził, i wszedł z nimi do świątyni, chodząc, skacząc i wielbiąc Boga. A cały lud zobaczył go chodzącego i chwalącego Boga. I rozpoznawali w nim tego człowieka, który siedział przy Pięknej Bramie świątyni, aby żebrać, i ogarnęło ich zdumienie i zachwyt z powodu tego, co go spotkało.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję