Reklama

Wiara

Wierzę w...

Duch Święty – Przyjaciel w potrzebie

No właśnie, w co wierzę albo lepiej – w Kogo? Na ile my, dorośli, pamiętamy jeszcze prawdy, które stanowią fundament naszej wiary? A może trzeba je sobie przypomnieć – krok po kroku? Jak niegdyś na lekcjach religii...

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Spróbujmy wyobrazić sobie dzień Pięćdziesiątnicy. Jerozolima, miasto niezbyt duże, z ciasnymi uliczkami, wypełnione tysiącami pielgrzymów z różnych stron świata, którzy przybyli na Święto Tygodni, inaczej zwane Świętem Żniw (rodzaj dożynek). W większości to Żydzi urodzeni i wychowani w diasporze, znający wiele języków. Rzesza podobna do wielojęzycznego tłumu pielgrzymów w Lourdes czy Fatimie albo Rzymie. Wypełniali tradycję ojców, by na wielkie święta udawać się do Jerozolimy. Czy jednak tym, co łączyło ze sobą te różnojęzyczne grupy, był duch głębokiej religijności?

Nagle wydarzyło się coś, co zjednoczyło wszystkich: oto jakiś człowiek z Galilei przeciska się ku świątyni i błogosławi Boga tak głośnym niekontrolowanym krzykiem, że wszyscy myślą, iż jest pijany (choć większość dopiero co zdążyła zjeść śniadanie). Okazuje się, że to św. Piotr krzyczący w języku kapadockim. A niedaleko św. Tomasz biegle mówiący w języku Partów czy św. Mateusz głoszący Ewangelię w dialekcie tej części Libii, która leży blisko Cyreny. Ich przykład staje się zaraźliwy i oto każdy w swoim języku, pod natchnieniem Ducha, zaczyna głosić chwałę Boga.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Co to oznaczało? Najogólniej to, że rodził się Kościół. Ale Kościół trzeba widzieć nie tylko jako instytucję, wspólnotę, gdzie Duch Święty inspiruje nauczanie, aby było wolne od błędów. Spójrzmy na inspirację Ducha Świętego względem konkretnych ludzi, chrześcijan takich jak ty i ja.

Pierwszymi, którzy otrzymali Ducha Świętego, byli Apostołowie. Potrzebowali tego daru, aby móc wypełnić polecenie Chrystusa: iść na cały świat i głosić Ewangelię. Potrzebowali mocy, bo napotykali wiele przeciwności – aż po prześladowania. Jezus im to zapowiedział: „Kiedy was ciągać będą po synagogach, urzędach i władzach, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty pouczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć” (Łk 12, 11-12). To pierwszy skutek Pięćdziesiątnicy: Duch Święty sprawił, że Apostołowie stali się zdolni do obrony wiary. Stąd imię Ducha: Paraklet, czyli Obrońca, Adwokat.

Ale to określenie oznacza jeszcze więcej. To Przyjaciel w potrzebie. Poświadcza to św. Paweł: „Podobnie także Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami” (Rz 8, 26). Przychodzi zatem z pomocą nie tylko wtedy, kiedy publicznie mamy mówić o wierze. Potrzebujemy Jego pomocy zawsze, kiedy się modlimy. Właściwie zawsze, gdy się modlimy, Duch Święty jest Tym, który „w nas” się modli.

Reklama

Trudność sprawia nam rozróżnianie zwyczajnych i nadzwyczajnych działań Ducha Świętego. Nie pamiętamy o Jego obecności, aż da o sobie znać nadzwyczajnymi interwencjami. Kiedy otrzymujemy sakrament bierzmowania, dostajemy ten sam dar, co Najświętsza Maryja Panna czy Apostołowie w Wieczerniku. Nie dzieją się nam jednak takie rzeczy, jak im czy też świętym, którzy potrafili godzinami pozostawać w ekstazie modlitwy. Nie mówimy też innymi językami, nie zdajemy sobie sprawy z tego, jaką rolę odgrywa Duch Święty, gdy odmawiamy Zdrowaś Maryjo. A naprawdę jest tak: modlitwy, które wydaje nam się, że sami odmawiamy, są tymi, którymi modli się w nas Duch Święty. A kiedy trudno nam się modlić, to może zamiast mocno pragnąć wysiłkiem naszej woli, przymuszać się do modlitwy, lepiej opierać się na Jego mocy i mówić: „Módl się we mnie, Duchu Święty, bo wiem, że moje własne wysiłki są marne. Raczej pozostanę spokojny i pozwolę, abyś Ty dalej modlił się we mnie”.

Podobnie ma się rzecz, gdy chodzi o właściwe decyzje w naszym chrześcijańskim życiu. Może modlimy się do Ducha Świętego o to, co mamy zrobić w danej sytuacji, jak postąpić. I wydaje nam się, że Jego odpowiedzią powinno być „cudowne olśnienie”: jakiś głos, który wyraźnie powinien nam powiedzieć do ucha, co mamy czynić. Tak przecież bywało w życiu świętych (św. Joanna D’Arc, która usłyszała, co ma powiedzieć królowi Francji; św. Katarzyna Sieneńska, która nagle została zainspirowana, aby powiedzieć papieżowi, by wracał do Rzymu).

My nie powinniśmy oczekiwać takich nadzwyczajnych inspiracji, ale powinniśmy się modlić do Ducha Świętego o dobrą radę. Można np. odmawiać Nowennę do Ducha Świętego o..., ale jednocześnie prosić o radę bliskich i przyjaciół, przeanalizować argumenty „za” i „przeciw”. Kiedy już podejmiesz decyzję, to możesz być pewien, że jeśli z wiarą modliłeś się do Ducha Świętego, to On ci pomógł, mimo iż nie dokonało się to „słyszalnie”.

Głównym zadaniem Ducha Świętego nie jest dokonywanie natychmiast wielkich cudów w nadzwyczajnych okolicznościach wichrów i ognistych języków. On jest odwieczną Miłością pochodzącą od Ojca i Syna, jest w ludziach i dla dobra ludzi, nawet kiedy oni o tym nie wiedzą.

Autor jest dogmatykiem, profesorem KUL, redaktorem naczelnym czasopisma Teologia w Polsce.

2024-02-13 13:57

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Jaką rzeczywistością jest Kościół?

No właśnie, w co wierzę albo lepiej – w Kogo? Na ile my, dorośli, pamiętamy jeszcze prawdy, które stanowią fundament naszej wiary? A może trzeba je sobie przypomnieć – krok po kroku? Jak niegdyś na lekcjach religii...

Gdy szukamy w słownikach słowa „kościół”, znajdujemy wiele różnych tłumaczeń. Polskie słowo „kościół”, podobnie jak niemieckie słowo Kirche i angielskie – Church, mają rodowód gocki. Hiszpańskie słowo iglesia czy włoskie chiésa wywodzą się od łacińskiego ecclesia, a ono – z oryginału greckiego: ????????. Ecclesia oznacza zgromadzenie osób zebranych w konkretnym celu. Kiedy Bóg wyprowadził Izraelitów z Egiptu, nazwał ich ecclesia, czyli swoim zgromadzeniem, wspólnotą. Zostali przeznaczeni do tego, aby być Jego świadkami w świecie różnego bałwochwalstwa; by być narodem wybranym.
CZYTAJ DALEJ

Ingres abp. Andrzeja Przybylskiego do katedry Chrystusa Króla w Katowicach

2025-10-01 09:24

[ TEMATY ]

ingres

Katowice

abp Andrzej Przybylski

Archiwum Bp. Andrzeja

W sobotę 4 października w katedrze Chrystusa Króla w Katowicach odbędzie się ingres abp. Andrzeja Przybylskiego. Ceremonia poprzedzona będzie kanonicznym objęciem urzędu w kurii metropolitalnej. Mszy świętej podczas ingresu przewodniczyć będzie nuncjusz apostolski w Polsce.

Kanoniczne objęcie urzędu przez abp. Andrzeja Przybylskiego w kurii metropolitalnej w Katowicach zaplanowano na godz. 9.00; nowy metropolita przedstawi kolegium konsultorów bullę nominacyjną podpisaną przez papieża Leona XIV, po czym kanclerz kurii sporządzi i odczyta protokół podpisany przez członków kolegium.
CZYTAJ DALEJ

USA: za przykładem Eriki Kirk aktor Tim Allen wybaczył zabójcy swego ojca

2025-10-01 19:17

[ TEMATY ]

świadectwo

świadectwa

adobe Stock

Amerykański aktor i komik Tim Allen, znany z ról w ponad 30 filmach i w kilku serialach telewizyjnych, wyznał, że wybaczył zabójcy swego ojca sprzed ponad 60 laty. Na stronie X napisał, że do podjęcia tej decyzji skłonił go "przejmujący gest" Eriki Kirk, która niedawno oświadczyła przed milionami widzów w Stanach Zjednoczonych i w innych krajach, iż wybacza mordercy jej męża Charliego. Aktor zapewił, że jej przykład sprawił, iż znalazł w sobie siłę, aby przebaczyć człowiekowi, który pozbawił życia jego ojca, gdy on sam miał 11 lat.

Podziel się cytatem Przywołał w tym kontekście niedawne "poruszające" słowa wdowy po zamordowanym 10 września działaczu chrześcijańskim Charlie Kirku, która przez łzy powiedziała m.in.: "Ten człowiek... ten młody człowiek... wybaczam mu". Aktor oświadczył, że właśnie te słowa głęboko go poruszyły i to pod ich wpływem postanowił po ponad 60 latach przebaczyć temu, kto zabił jego ojca.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję